Chapter 19 Chapter 19 - The Taste of Chocolate    Translator: Lav Editor: Levs   Zhang Liangliang did not run too far
บทที่ 19 - รสชาติของช็อคโกแลตนักแปล: Lav Editor: Levs Zhang Liangliang ไม่ได้ทำงานมากเกินไป
 She was sitting next to the flowerbed downstairs, sobbing with her head lowered and shoulders shaking
เธอนั่งอยู่ข้าง ๆ ดอกไม้ที่ชั้นล่างร้องไห้ด้วยการลดศีรษะและไหล่สั่น
  Shi Lei walked over and bowed his head to look at her
ชิ Lei เดินไปและโค้งคำนับหัวเพื่อมองไปที่เธอ
 He wanted to comfort her, but did not know where to start
เขาต้องการปลอบเธอ แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากที่ไหน
  “I more or less understand your situation after your parents’ conversation
"ฉันเข้าใจหรือเข้าใจสถานการณ์ของคุณมากขึ้นหลังการสนทนาของพ่อแม่
 Your father idles about, with some unhealthy addictions and this home relied on your mother for support
พ่อของคุณยุ่งเกี่ยวกับการเสพติดที่ไม่แข็งแรงบางอย่างและบ้านนี้อาศัยคุณแม่ของคุณสำหรับการสนับสนุน
 Before the accident, although they fought often, but it was still a complete family
ก่อนเกิดอุบัติเหตุแม้ว่าพวกเขาจะต่อสู้บ่อย ๆ แต่ก็ยังเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์
 Then, your father had an affair, when he took his mistress out, something happened
จากนั้นพ่อของคุณมีความสัมพันธ์เมื่อเขาเอาคนรักของเขาออกมาสิ่งที่เกิดขึ้น
 I’m guessing a car crash……
ฉันคาดเดาอุบัติเหตุทางรถยนต์ ......
 Your father was fine, but his mistress was not
พ่อของคุณสบายดี แต่นายไม่ได้
 And your father shouldn’t be driving while intoxicated, so when they were seeking civil liability, they sentenced him
และพ่อของคุณไม่ควรขับรถในขณะมึนเมาดังนั้นเมื่อพวกเขากำลังแสวงหาความรับผิดทางแพ่งพวกเขาก็ตัดสินลงโทษเขา
 Under anger and frustration, your mother applied for divorce and you were given to your mother, and gave her the only property, the house, to your mother
ภายใต้ความโกรธและความขุ่นมัวแม่ของคุณได้ยื่นคำร้องเพื่อหย่าและมอบให้กับแม่ของคุณและมอบทรัพย์สินแห่งนี้ให้กับแม่เท่านั้น
 But after your father was released, he was unreconciled and he comes over often to make a scene
แต่หลังจากที่พ่อของคุณได้รับการปล่อยตัวเขาไม่ได้เป็นญาติสนิทและเขาก็มักจะมาทำฉาก
 You became like this in the past year or so, right? Probably, you are also like your mother, loathing to have a father like this
คุณกลายเป็นเช่นนี้ในปีที่ผ่านมาหรือไม่ใช่มั้ย? 
”  Zhang Liangliang was in shock
Zhang Liangliang ตกใจมาก
 She did not think that through a simple dispute, Shi Lei almost reconstructed the truth
เธอไม่คิดว่าผ่านการโต้เถียงอย่างง่ายๆ Shi Lei เกือบจะสร้างความจริงขึ้นใหม่
  She lifted her head up, black tears hanging down from her face
เธอยกศีรษะขึ้นน้ำตาสีดำห้อยลงมาจากใบหน้าของเธอ
 Shi Lei took out some tissues and passed it to her
Shi Lei หยิบเนื้อเยื่อบางส่วนออกมาและส่งให้เธอ
  “Honestly, it was not too hard to guess
"สุจริตมันก็ไม่ยากที่จะคาดเดาได้
 It’s probably because the previous tutors did not want to get involved, so they did not really talk to you
อาจเป็นเพราะอาจารย์ผู้สอนรายเดิมไม่ต้องการมีส่วนร่วมดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้พูดคุยกับคุณจริงๆ
 I’ll put it in this way, you hate the fact that you have a father like this, but your mother is not wrong
ฉันจะใส่ไว้ในแบบนี้คุณเกลียดความจริงที่ว่าคุณมีพ่อเช่นนี้ แต่แม่ของคุณไม่ผิด
 Perhaps because you are unwilling to accept the truth that she proposed to divorce, but, any normal woman would not tolerate with their husband doing something like this
บางทีอาจเป็นเพราะคุณไม่เต็มใจที่จะยอมรับความจริงที่เธอเสนอให้หย่า แต่ผู้หญิงธรรมดาคนใดคนหนึ่งจะไม่ยอมทนกับสามีของพวกเขาทำอะไรแบบนี้
 Of course, I’m an outsider, and I don’t plan to persuade you
แน่นอนฉันเป็นคนนอกและฉันไม่ได้วางแผนที่จะชักจูงคุณ
 What i want to say is that your rebellion, everything you do won’t avenge your father
สิ่งที่ฉันต้องการจะกล่าวคือการจลาจลของคุณทุกสิ่งที่คุณทำจะไม่แก้แค้นให้กับพ่อของคุณ
 All he cares is getting a sum of money, or perhaps not only once
ทั้งหมดที่เขาใส่ใจคือการได้รับผลรวมของเงินหรืออาจไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเท่านั้น
 Once he achieves that, he might even use your mother as an ATM in the future
เมื่อเขาประสบความสำเร็จแล้วเขาอาจใช้แม่ของคุณเป็นเครื่องเอทีเอ็มในอนาคต
 The only person you can rebel against is your mother, but is it really your mother that should be bearing with your rebellion?”  “For what reasons do you think that he doesn’t care about me?” Zhang Liangliang finally spoke,  choking with emotions
คนเดียวที่คุณสามารถกบฏคือแม่ของคุณได้ แต่จริงๆแล้วแม่ของคุณควรแบกรับกับการกบฏของคุณหรือไม่? "" คุณคิดว่าเขาไม่สนใจฉันทำไมคุณถึงคิดว่าทำไมเขาไม่สนใจฉัน? "Zhang Liangliang พูดในที่สุด 
  Shi Lei sat down next to Zhang Liangliang, and said: “If he really cared about you, the first thing he should have done after he stepped into the house was to ask how you are doing
ชิ Lei นั่งข้าง Zhang Liangliang และกล่าวว่า "ถ้าเขาห่วงใยคุณจริงๆสิ่งแรกที่เขาควรจะทำหลังจากที่เขาก้าวเข้าไปในบ้านก็เพื่อถามว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่
 But he did not even hypocritically show some affection, it can only be explained that he does not care about anyone other than himself
แต่เขาไม่ได้แสดงความเสน่หาบางอย่างเพียงอย่างเดียว แต่ก็สามารถอธิบายได้ว่าเขาไม่สนใจใครนอกจากตัวเอง
”  Zhang Liangliang was quiet again, she used the tissue given by Shi Lei, wiping her face furiously
Zhang Liangliang เงียบอีกครั้งเธอใช้เนื้อเยื่อที่กำหนดโดย Shi Lei เช็ดใบหน้าของเธอคึก
  As she threw away the tissue, Shi Lei saw that Zhang Liangliang was rather delicate and pretty, except the overly heavy makeup she was wearing completely covered it
ขณะที่เธอโยนเนื้อเยื่อออกไป Shi Lei เห็นว่า Zhang Liangliang ค่อนข้างอ่อนและสวยยกเว้นเครื่องสำอางที่หนักเกินไปที่เธอสวมใส่อย่างสมบูรณ์
  “Maybe you think you are very unhappy, and that sense of unhappiness comes from your parents, so you want to rebel through actions like these……
"บางทีคุณอาจคิดว่าคุณไม่มีความสุขมากและความรู้สึกของความทุกข์เกิดขึ้นจากพ่อแม่ของคุณดังนั้นคุณจึงต้องการกบฏด้วยการกระทำแบบนี้ ......
” “Nonsense! Who do you think you are? Don’t think that you know everything! How long have you known me? Yet you are talking about these big reasons! The type of people I hate the most are people like you, you are full of reasons, you know nothing at all, don’t pretend like you know everything! Get lost! I don’t want you as my tutor!”  All of a sudden, Zhang Liangliang, who struggled with difficulty to calm down, seemed to be provoked, and snarled once again
"" เรื่องไร้สาระ! 
  Shi Lei was distracted for a second, and suddenly understood
ชิลีถูกฟุ้งซ่านมาเป็นเวลานานและเข้าใจอย่างฉับพลัน
 “Fine, looks like I’m wrong
"ดีดูเหมือนว่าฉันผิด
 You are not trying to rebel against your mother, and also not your father
คุณไม่ได้พยายามที่จะกบฏต่อแม่ของคุณและไม่ใช่พ่อของคุณ
 In your heart, you don’t see him as a father anymore long ago, right? I know, you lack attention and care
ในใจคุณไม่เห็นเขาเป็นพ่ออีกนานแล้วใช่ไหม? 
 You feel like you don’t have a father anymore, your mother is busy with work everyday and doesn’t give you attention
คุณรู้สึกว่าคุณไม่มีพ่ออีกต่อไปแล้วแม่ของคุณยุ่งกับงานทุกวันและไม่ให้ความสนใจ
 So, you made yourself like this in hoping she would give you more attention and care
ดังนั้นคุณทำให้ตัวเองเช่นนี้ในหวังว่าเธอจะให้ความสนใจมากขึ้นและการดูแล
”  “You are talking nonsense! It’s not like this! I don’t need anyone’s concern, I like the way I am now! Get lost! You’ve already gotten the money for today, my business has nothing to do with you! Get lost!”  Shi Lei knew he guessed her thoughts completely right as she shouted harshly
"" คุณพูดไร้สาระ! 
 After hesitating for a while, Shi Lei stood up and returned the house key to her
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งชิ Lei ลุกขึ้นยืนและส่งกุญแจบ้านให้เธอ
  “I’ll contact your mother later
"ฉันจะติดต่อแม่ของคุณในภายหลัง
 You can calm down here for the time being
คุณสามารถสงบลงที่นี่ได้ตลอดเวลา
” As he said this, Shi Lei turned around and walked away
"ในขณะที่เขากล่าวว่านี้ Shi Lei หันไปรอบ ๆ และเดินออกไป
  Behind him, Zhang Liangliang widened her tear-filled eyes, and did not understand Shi Lei’s way of doing things
เบื้องหลังเขา Zhang Liangliang กว้างตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอและไม่เข้าใจวิธีการของ Shi Lei ในการทำสิ่งต่างๆ
  After taking two steps, Shi Lei turned around, took out a piece of chocolate from his bag and passed it over: “When you are not in a good mood, eat chocolate, it helps to soothe your mood
หลังจากทำสองขั้นตอนแล้วชิ Lei หันมาหยิบช็อกโกแลตออกจากถุงแล้วส่งต่อไปว่า "เมื่อคุณไม่ได้อารมณ์ดีๆกินช็อกโกแลตจะช่วยปลอบใจอารมณ์ของคุณ
”  He shoved the chocolate into Zhang Liangliang’s hands and left
"เขาผลักช็อคโกแลตลงในมือของ Zhang Liangliang และทิ้งไว้
  Zhang Liangliang looked at the chocolate in her hands, and scolded loudly: “Who the hell wants your chocolate!” She raised her hand and threw the chocolate towards Shi Lei
Zhang Liangliang มองไปที่ช็อกโกแลตในมือของเธอและตำหนิเสียงดังว่า "ใครอยากให้ช็อคโกแลตของคุณ!" เธอยกมือขึ้นและโยนช็อกโกแลตไปทาง Shi Lei
  Shi Lei did not turn around
ชิลีไม่หันกลับ
 He knew that no matter what he says to her at this time, all reactions he’ll ever receive are her hysterical resistance
เขารู้ดีว่าไม่ว่าเขาจะพูดอะไรกับเธอในตอนนี้ แต่ปฏิกิริยาทั้งหมดที่เขาจะได้รับคือความต้านทานต่อการตีโพยตีพายของเธอ
  Seeing that Shi Lei really left like that, tears streamed down Zhang Liangliang’s face once again
เมื่อเห็นว่า Shi Lei ทิ้งไว้อย่างนั้นน้ำตาไหลเข้ามาที่ใบหน้าของ Zhang Liangliang อีกครั้ง
 She glanced helplessly toward the direction of the neighbourhood’s gate, mumbled, but did not know what she was muttering
เธอเหลือบไปตามทิศทางของประตูของเพื่อนบ้านพึมพำ แต่ไม่ทราบว่าเธอกำลังพูดพึมพำ
  After a long time, she finally stopped crying
หลังจากนั้นเป็นเวลานานในที่สุดเธอก็หยุดร้องไห้
 Through her blurry eyes, the world was no longer clear
ผ่านสายตาที่เบลอของเธอโลกไม่ชัดเจน
 In her eyes, Zhang Liangliang seemed to hear Shi Lei’s voice once again
ในสายตาของเธอ Zhang Liangliang ดูเหมือนจะได้ยินเสียงของ Shi Lei อีกครั้ง
  Shi Lei said to her: “When you are not in a good mood, eat chocolate, it helps to soothe your mood
Shi Lei กล่าวกับเธอว่า "เมื่อคุณไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ดีกินช็อกโกแลตจะช่วยบรรเทาอารมณ์ของคุณ
”  Zhang Liangliang wiped her eyes using the back of her hand, looked at the broken chocolate on the ground in front of her
"Zhang Liangliang เช็ดดวงตาของเธอโดยใช้ด้านหลังของมือของเธอมองไปที่ช็อคโกแลตที่ขาดอยู่บนพื้นด้านหน้าของเธอ
 Although hesitant, she walked over and picked up a small chunk
แม้ว่าจะลังเลใจเธอก็เดินไปและหยิบก้อนเล็ก ๆ
 She carefully wiped away the soil and dirt on it and placed it in her mouth
เธอขจัดคราบสกปรกและคราบสกปรกออกจากปากของเธอ
 It was sweet, mixed with the specific bitter taste from cocoa, stimulating her taste buds
มันหวานผสมกับรสขมเฉพาะจากโกโก้กระตุ้นรสชาติของเธอ
  Driven by an invisible force, Zhang Liangliang picked up the rest of the chocolate on the ground one by one and ate them all
ด้วยแรงที่มองไม่เห็น Zhang Liangliang หยิบช็อกโกแลตที่เหลือลงบนพื้นทีละชิ้นและกินพวกมันทั้งหมด
  Without knowing why, Zhang Liangliang really felt like her mood was better
ไม่เข้าใจว่าทำไมเหวยเหลียงหวงจริงๆรู้สึกเหมือนว่าอารมณ์ของเธอดีขึ้น
 Maybe it was because of these chocolate, or maybe because the tears released the negative emotions she held in her heart
บางทีอาจเป็นเพราะช็อกโกแลตเหล่านี้หรือบางทีอาจเป็นเพราะน้ำตาปล่อยอารมณ์ที่เธอเก็บไว้ในใจ
  Clutching the house key which Shi Lei shoved to her earlier tightly, the midst of her palm seemed to catch a sense of warmth that remained from Shi Lei
กอดกุญแจบ้านซึ่งชิลีได้ผลักดันให้แน่นก่อนหน้านี้ท่ามกลางฝ่ามือของเธอดูเหมือนจะรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ยังคงอยู่จากชิลี
  Suddenly, Zhang Liangliang frantically ran towards the direction of her home, found her phone and called Zhang Meimei
ทันใดนั้นเหลียงเหลียงเหลียงก็วิ่งไปตามทิศทางของบ้านของเธอพบโทรศัพท์ของเธอและเรียก Zhang Meimei
  Zhang Meimei was in the middle of a meeting, but chose to pick it up seeing it was from her daughter
Zhang Meimei อยู่ตรงกลางของการประชุม แต่เลือกที่จะหยิบมันขึ้นมาเห็นมันมาจากลูกสาวของเธอ
  “What’s the tutor’s phone number?”  Zhang Meimei was a bit surprised, asked: “Did he leave already?”  “Hurry up and give me his number!” Zhang Liangliang’s tone of voice was not polite just like how she usually communicates with her mother
"เบอร์โทรศัพท์ของอาจารย์ผู้สอนมีอะไรบ้าง?" Zhang Meimei รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยถามว่า "เขาออกไปแล้วหรือ" "รีบขึ้นและให้เบอร์ของฉัน!" น้ำเสียงของ Zhang Liangliang ไม่สุภาพเหมือนกับว่าเธอสื่อสารกับเธอบ่อยแค่ไหน 
 But this time, Zhang Meimei sensed something different
แต่คราวนี้ Zhang Meimei รู้สึกบางอย่างที่แตกต่างออกไป
 In the past tutors, Zhang Liangliang would never ever asked for their contact details
ในอดีตอาจารย์ผู้สอน Zhang Liangliang จะไม่เคยถามรายละเอียดการติดต่อของพวกเขา
  Restraining her curiosity, Zhang Meimei sent Zhang Liangliang Shi Lei’s phone number
การยับยั้งความอยากรู้อยากเห็นของเธอ Zhang Meimei ได้ส่งหมายเลขโทรศัพท์ของ Zhang Liangliang Shi Lei
  Originally, she wanted to call Shi Lei and ask what happened, but there were a bunch of people waiting for her in the meeting room
ในขั้นต้นเธออยากจะเรียกชิลีและถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มีกลุ่มคนรอเธออยู่ในห้องประชุม
 Zhang Meimei was in deep thought, nevertheless, she put away her phone and returned to the meeting room, returning to her usual role, methodically arranging every single piece of work
Zhang Meimei อยู่ในความคิดลึก แต่เธอเก็บโทรศัพท์ของเธอและกลับไปที่ห้องประชุมกลับไปบทบาทตามปกติของเธออย่างมีระเบียบจัดทุกชิ้นเดียวของการทำงาน