Chapter 5 Chapter 5: The Legend of Dalit-Kamingawan Managat quietly followed his father through the long corridor that served as the big hall of the palace, then up to the winding staircase to Head Maayo’s room
บทที่ 5 บทที่ 5: ตำนานของ Dalit-Kamingawan Managat เดินตามพ่อของเขาอย่างเงียบ ๆ ผ่านทางเดินยาวซึ่งทำหน้าที่เป็นห้องโถงใหญ่ของพระราชวังจากนั้นขึ้นบันไดเวียนไปที่ห้องของ Head Maayo
 The healer stopped in front of the arched entrance with screen made from slender but broad-surfaced kind of moss
ผู้เยียวยาหยุดอยู่หน้าประตูโค้งที่มีหน้าจอที่ทำจากมอสแบบเรียวยาว แต่กว้างใหญ่
 Around the entrance was a number growing sponges that bloomed small and white flowers that seemed to dance in the flow of the calm water
รอบ ๆ ทางเข้าเป็นฟองน้ำที่โตขึ้นจำนวนมากที่ออกดอกเป็นดอกไม้เล็ก ๆ สีขาวที่ดูเหมือนจะเต้นในกระแสน้ำที่สงบ
 Maalam’s gloomy state was noticeable upon parting the screen and entering inside
ความมืดมิดของ Maalam ก็เห็นได้ชัดเมื่อแยกทางหน้าจอและเข้ามาภายใน
 In the middle of the room, Managat saw the terrible condition of Head Maayo
ในตอนกลางของห้อง Managat เห็นสภาพที่เลวร้ายของหัวหน้า Maayo
 Her body laid unmoving on a huge shell while her long and blonde hair was spread neatly on it
ร่างของเธอพาดพิงถึงเปลือกหอยใหญ่ขณะที่ผมยาวและสีบลอนด์ของเธอกระจายอยู่อย่างเรียบร้อย
 Her white skin almost looked lifeless and her rosy tail with white and silver streaks on the side has already lost its vitality
ผิวขาวของเธอแทบจะไม่มีชีวิตชีวาและหางสีดอกกุหลาบของเธอมีแถบสีขาวและสีเงินที่ด้านข้างสูญเสียความมีชีวิตชีวาไปแล้ว
 With a heavy heart, Managat closed beside the slumbering Head Maayo
ด้วยหัวใจที่หนักหน่วงผู้จัดการปิดข้างหัว Maayo นอนนิ่ง
 He couldn’t believe that their cheerful and always enthusiastic leader had fallen seriously ill
เขาไม่อยากเชื่อว่าผู้นำร่าเริงและกระตือรือร้นเสมอไปได้ป่วยหนัก
 He knelt on the edge of the shell cot and held the hand of Head Maayo
เขาคุกเข่าลงบนขอบเปลือกหอยและจับมือหัว Maayo
 It felt cold
รู้สึกหนาว
 Like life was fleeing from it
เหมือนชีวิตกำลังหลบหนีจากมัน
 But he saw her chest rising and dropping, a sign that she’s still alive
แต่เขาเห็นหน้าอกของเธอขึ้นและลงซึ่งเป็นสัญญาณว่าเธอยังมีชีวิตอยู่
 “Father, please, tell me what happened
พ่อได้โปรดบอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น
” “Forgive me, my son; but it’s regretful to say that we cannot do anything
"ขอโทษฉันลูกของฉัน; 
” The healer was shaking his head
"หมอกำลังสั่นศีรษะ
 “How could you say that?” Managat said with great sadness
"คุณพูดได้อย่างไร?" ผู้จัดการกล่าวด้วยความเศร้า
 “You are the most accomplished, the best, healer in Lalawod1
"คุณเป็นคนที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดคือผู้รักษาโรคที่ดีที่สุดใน Lalawod1
 I am sure you can do something!” “You do not understand, son
ฉันแน่ใจว่าคุณสามารถทำบางอย่างได้! "" คุณไม่เข้าใจลูกชาย
” Maalam came next to him and put his hand to his child’s shoulders
มาลามเดินมาหาเขาและเอามือไปที่บ่าของลูก
 “There’s no cure for our beloved Head’s illness
"ไม่มีการรักษาความเจ็บป่วยของเราที่รักของเรา
 This is why I have strongly prayed to Bathala2 that no one will ever get this illness again
นี่คือเหตุผลที่ผมได้อธิษฐานขอให้ Bathala2 ว่าไม่มีใครจะได้รับความเจ็บป่วยนี้อีกครั้ง
” “I do not believe, Father
"ฉันไม่เชื่อพ่อ
 Everything has a cure
ทุกอย่างมีการรักษา
 Isn’t that what you always say?” Managat then kissed the hand of Head Maayo
ไม่ว่าคุณจะพูดยังไงล่ะ? "จากนั้นผู้จัดการก็จูบมือของหัวหน้า Maayo
 “Please do something, Father
"ได้โปรดทำอะไรพ่อ
” Managat felt so much grief on this situation especially since he’s very close to Head Maayo
"Managat รู้สึกเศร้ามากกับสถานการณ์นี้โดยเฉพาะตั้งแต่เขาใกล้กับหัวหน้า Maayo
 She’s a good friend, a teacher, and a mother to him
เธอเป็นเพื่อนที่ดีครูและเป็นแม่กับเขา
 When he was little, she’s his playmate and mentor, too
เมื่อตอนที่เขายังเด็กอยู่เธอก็เป็นเพื่อนร่วมห้องและพี่เลี้ยงด้วย
 She was also the one who told him the truth that he was an orphan; that he was found from the far south of Lalawod when he’s still an egg
เธอเป็นคนบอกความจริงว่าเขาเป็นเด็กกำพร้า 
 Despite that, Maalam, the great healer, has taken him as his true child
อย่างไรก็ตาม Maalam, healer ที่ยิ่งใหญ่ได้เอาเขาเป็นลูกที่แท้จริงของเขา
 His heart was truly in great pain
หัวใจของเขาเจ็บปวดอย่างยิ่ง
 Remember, aggregators have killed already too many translating sites
โปรดจำไว้ว่า aggregators ได้ฆ่าไซต์ที่แปลไปแล้วมากเกินไป
 Managat felt the gentle grip of Healer Maalam on his shoulder
Managat รู้สึกว่าด้าม Healer Maalam อ่อนโยนบนไหล่ของเขา
 “Son, I’m really sorry
"ลูกขอโทษจริงๆ
 But,” he paused
แต่เขาหยุดชั่วคราว
 “I have a story that I want to share with you
"ฉันมีเรื่องที่อยากแชร์กับคุณ
 Will you heart it out? This is a legend that my great teacher told me that was also shared to him by his great teacher and the teacher before him
คุณจะรู้สึกดีไหม 
” In the olden times, Maguayan, the anito3 of the ocean was inspecting the world after the Great Flood
"ในสมัยก่อน Maguayan anito3 ของมหาสมุทรกำลังตรวจสอบโลกหลังน้ำท่วมใหญ่
 She stood by the water as she watched the surrounding when she noticed a giant fish
เธอยืนอยู่ข้างใต้น้ำเมื่อมองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นปลายักษ์
 Behind it, sitting on its back was a mortal
หลังมันนั่งอยู่บนหลังของมันเป็นมนุษย์
 It saved and took the mortal off to shore
มันช่วยชีวิตมนุษย์เอาไว้ได้
 The anito, who witnessed the giant fish’ kindness, decided to rewarded it
Anito ผู้เห็นความกรุณาของปลายักษ์ตัดสินใจที่จะให้รางวัล
 She gave the giant fish a mortal form while half of its body was left on its original form of fish
เธอให้ปลายักษ์เป็นรูปมนุษย์ในขณะที่ครึ่งหนึ่งของร่างกายของมันถูกทิ้งไว้ในรูปแบบเดิมของปลา
 She was the first mermaid
เธอเป็นนางเงือกตัวแรก
 She was called Daragat by the anito
เธอถูกเรียกว่า Daragat โดย anito
 Since then, Daragat was always found together with the anito, Maguayan
ตั้งแต่นั้นมา Daragat ถูกพบอยู่เสมอพร้อมกับ anito, Maguayan
 Time passed as Daragat lived in the kingdom of Maguayan under the ocean
เวลาผ่านไปขณะที่ Daragat อาศัยอยู่ในอาณาจักร Maguayan ใต้มหาสมุทร
 They lived in peace
พวกเขาอาศัยอยู่ในความสงบ
 But Daragat’s heart was always hoping that she would again see that mortal she had rescued from the Great Flood
แต่หัวใจของ Daragat หวังเสมอว่าเธอจะได้เห็นความตายที่เธอได้รับจากมหาอุทกภัย
 One night, Daragat decided to take a stroll to the surface to watch the full moon
คืนหนึ่ง Daragat ตัดสินใจเดินเล่นบนพื้นผิวเพื่อดูพระจันทร์เต็มดวง
 There, on the top of a protruding single rock, the mermaid sat and gracefully watched the moon as it climbed in the dark sky while at the same time, she sang a melodious song
ที่ด้านบนของหินโผงเดียวนางเงือกนั่งและเฝ้าดูดวงจันทร์อย่างสง่างามขณะที่มันปีนขึ้นไปบนท้องฟ้ามืดขณะที่ในเวลาเดียวกันเธอร้องเพลงไพเราะ
 She was so fascinated by the beauty of the silver moon and even wondered where was its light coming from
เธอหลงใหลในความสวยงามของดวงจันทร์สีเงินและแม้แต่การสงสัยว่าแสงของมันมาจากไหน
 Unknown to her, a mortal was watching her just from afar
ไม่รู้จักเธอคนหนึ่งกำลังเฝ้าดูเธออยู่ห่าง ๆ
 After that night, Daragat couldn’t be found anywhere
หลังจากคืนนั้น Daragat ไม่พบที่ใดก็ได้
 No one knew what had happened to her
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
 Maguayan was deeply saddened on her disappearance
Maguayan เสียใจอย่างสุดซึ้งต่อการหายตัวไปของเธอ
 There’s no day or night that she didn’t hunger to see her glorious face once again and hear her charming voice since she’s already inloved with her
ไม่มีวันหรือคืนที่เธอไม่หิวกระหายที่จะเห็นใบหน้าอันงดงามของเธออีกครั้งและได้ยินเสียงที่มีเสน่ห์ของเธอตั้งแต่เธอรักเธออยู่แล้ว
 Seasons had already passed when this great anito of the ocean contracted a unique illness that her kind called Dalit-Kamingawan
ซีซั่นส์ได้ผ่านไปแล้วเมื่อ Anito อันยิ่งใหญ่แห่งมหาสมุทรนี้หดตัวเป็นโรคเฉพาะที่เรียกว่า Dalit-Kamingawan
 Bit by bit, her body began disappearing
ทีละน้อยร่างกายของเธอเริ่มหายไป
 And because she’s an immortal, soon enough, only her soul was left
และเพราะเธอเป็นอมตะเร็ว ๆ นี้พอเหลือเพียงวิญญาณของเธอเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้
 One day, it was heard that Daragat had returned
อยู่มาวันหนึ่งได้ยินว่า Daragat กลับมา
 When she visited her revered Maguayan, she realized that she was only left with her hilagyo4
เมื่อเธอไปเยี่ยมเธอที่เคารพ Maguayan เธอตระหนักว่าเธอถูกทิ้งไว้เพียงกับเธอ hilagyo4
 The mermaid was in deep anguish when she learned everything
นางเงือกตกอยู่ในความเศร้าโศกอย่างลึกซึ้งเมื่อเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง
 She was full of regret
เธอเต็มไปด้วยความเสียใจ
 Before Maguayan’s hilagyo was taken to Sulad5, they were able to talk to each other
ก่อนที่ฮิยะฮะของ Maguayan จะถูกนำตัวไป Sulad5 พวกเขาสามารถพูดคุยกันได้
 Daragat asked for forgiveness from her which Maguayan readily accepted
Daragat ขอการให้อภัยจากเธอซึ่ง Maguayan ยอมรับได้อย่างง่ายดาย
 But a decree was required of her by the anito; as her successor, Daragat should serve as the ruler for all that she’s left behind
แต่พระราชกฤษฎีกาถูกต้องของเธอโดย anito; 
 The Great Anito gave her blessing to Daragat before finally saying her farewell and went to her final destination
มหา Anito ให้พรแก่นาง Daragat ก่อนที่จะลาจากไปและไปยังปลายทางสุดท้ายของเธอ
 Daragat promised that while she lived, the whole ocean would remain prosperous and peaceful
Daragat สัญญาว่าในขณะที่เธออาศัยอยู่ทั้งมหาสมุทรจะยังคงรุ่งเรืองและสงบสุข
 “And that’s what happened,” the healer concluded
"และนั่นแหละคือสิ่งที่เกิดขึ้น" นายแพทย์กล่าวสรุป
 “This is also why in every full moon, the Head Maayo has to drift up to the surface to offer her song of salutation to the Great Anito of the ocean to honor his memories
"นี่คือเหตุผลว่าทำไมในพระจันทร์เต็มดวงทุกๆครั้งหัวหน้า Maayo ต้องลอยขึ้นไปบนพื้นผิวเพื่อนำเสนอคำทักทายของเธอแก่ Great Anito ของมหาสมุทรเพื่อเป็นเกียรติแก่ความทรงจำของเขา
” Once again, he squeezed the shoulder of Managat and finally went out of the room
"อีกครั้งเขาบีบไหล่ของ Managat และในที่สุดก็เดินออกจากห้อง
 The young merman was left inside as he tightened his hold on the Head Maayo’s hand
หนุ่มเมอร์แมนถูกทิ้งไว้ข้างในขณะที่เขาขังมือของเขาไว้บนมือของหัวหน้า Maayo
 Was this illness really that deadly? What exactly was Dalit-Kamingawan’s mystery and its cure? He has to find the cure for it, Managat thought
ความเจ็บป่วยนี้ร้ายแรงจริงๆหรือ? 
 He couldn’t allow the Head Maayo to end up like the anito of the ocean
เขาไม่สามารถยอมให้หัว Maayo จบลงเหมือนกับ Anito ของมหาสมุทร
 ——-
---