Chapter 6
บทที่ 6
1 Chapter 6
1 บทที่ 6
1: The Eggs of Lambanang-Tubig (1) Roselda was abruptly woken by the knocks on her door
1: ไข่ของ Lambanang-Tubig (1) Roselda ได้รับการปลุกโดยทันทีโดยเคาะประตูของเธอ
 “Eda! Wake up already
“Eda! 
 Why, it’s almost noon now!” she heard her mother’s call
ทำไมถึงเกือบเที่ยงแล้ว! "เธอได้ยินเสียงเรียกของแม่
 “Get down here
"ลงมาที่นี่
 We have lots to do
เรามีมากมายที่จะทำ
” The girl sleepily blinked and let out a yawn
"หญิงสาวหลับกระซิบกระซาบและปล่อยให้หอก
 Ah, really Mamang; she’s too loud this early in the morning, she thought
อา, จริงๆ Mamang; 
 She had hoped that she could sleep longer now that she has no classes
เธอหวังว่าเธอจะนอนได้นานกว่านี้แล้วที่เธอไม่มีชั้นเรียน
 Before she got up, she stretched and reached out her arms
ก่อนที่เธอลุกขึ้นเธอก็ยืดตัวและยื่นมือออกไป
 The light flowing through her curtains was blinding
แสงที่ไหลผ่านม่านของเธอทำให้ไม่เห็น
 The sun has already risen up high; she really should get up now
ดวงอาทิตย์สูงขึ้นแล้ว 
 She can even hear the clucking of their backyard chickens outside
เธอยังสามารถได้ยินเสียงไก่กรีดข้างนอกของพวกเขานอกบ้าน
 She looked from her open window and saw many of their neighbors
เธอมองจากหน้าต่างที่เปิดกว้างและเห็นเพื่อนบ้านหลายคน
 Most of them were occupied in their daily tasks
ส่วนใหญ่ถูกครอบครองโดยงานประจำวัน
 Aling Minda was sweeping her yard; Mang Tino was hammering out his old boat; Manang Bining was walking out to peddle, on her head laid a bilao1 full of fresh fish; while around the area, many children were playing chase
Aling Minda กำลังกวาดลานบ้านของเธอ 
 She could hear them shouting and laughing all over
เธอได้ยินเสียงพวกเขาตะโกนและหัวเราะทั่ว
 She felt that this was how a real vacation should be
เธอรู้สึกว่านี่เป็นวันหยุดที่แท้จริง
 (TL: Italicized words in above paragraph are honorifics for elders) “Eda!” she was called once again
(TL: ตัวเอียงในวรรคข้างต้นเป็นเกียรติสำหรับผู้สูงอายุ) "Eda!" เธอถูกเรียกอีกครั้ง
 “Coming!” she responded in a yell
"Coming!" เธอตอบด้วยเสียงโห่ร้อง
 When Roselda arrived in the kitchen, the breakfast was already arranged; a paper pouch filled with pandesal2 was there beside the empty cup that should have been used by her Papang earlier, and next to them was a fried fish dish
เมื่อ Roselda มาถึงห้องครัวแล้วอาหารเช้าก็จัดไว้เรียบร้อยแล้ว 
 She was relishing on the sight and immediately sat by the table
เธอตื่นเต้นกับสายตาและนั่งตามโต๊ะทันที
 “Eat your food quickly,” said her Mamang who at that moment was sorting her completed native bags
แม่ของเธอกล่าวว่า "กินอาหารของคุณได้อย่างรวดเร็ว
 “What’s up today, Mang?” Roselda said between her bites on the pandesal
"อะไรขึ้นวันนี้มัม?" Roselda กล่าวระหว่างการกัดของเธอบนหีบห่อ
 “Why, you’ve really forgotten your words that you’re coming with me to deliver these?” The girl halted in stuffing herself
"ทำไมคุณลืมคำพูดของคุณจริงๆที่คุณมากับฉันเพื่อส่งมอบสิ่งเหล่านี้?" สาวน้อยหยุดยั้งการบรรจุตัวเอง
 Oh yes, today was Friday
โอ้ใช่วันนี้เป็นวันศุกร์
 She promised her Mamang that she would accompany her in delivering the bags to her client in town
เธอสัญญากับเธอว่าจะไปสมทบกับเธอในการส่งกระเป๋าให้กับลูกค้าของเธอในเมือง
 She swiftly stood up and affectionately approached the old woman
เธอรีบลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปใกล้หญิงชราคนหนึ่ง
 “Of course, I remember,” she said to her sheepishly
"แน่นอนฉันจำได้" เธอพูดกับเธออย่างอาย
 “Where’s Papang?” “Been long gone since he wanted to finish mending the fishing net
"Papang อยู่ที่ไหน?" "หายตัวไปนานแล้วตั้งแต่เขาต้องการเสร็จสิ้นการซ่อมเรือประมง
 He said it’s too wasteful for such good days to not sail out and do fishing
เขาบอกว่ามันสิ้นเปลืองเกินไปสำหรับวันที่ดีเช่นนั้นเพื่อไม่แล่นเรือออกไปและทำประมง
” She continued, “What should I do? Your Papang won’t listen to me; he still keeps on sailing when he’s already too old
"เธอพูดต่อ" ฉันควรทำอย่างไร? 
” “Mang, you know that he has survived through fishing, right? It’s his ‘life’
"" Mang คุณรู้ไหมว่าเขารอดชีวิตมาได้จากการตกปลาใช่ไหม? 
 You even told me that you fell for him because of his graceful charm on it,” Roselda said teasingly
คุณบอกได้เลยว่าคุณตกหลุมรักเขาเพราะเสน่ห์อันงดงามของเขา "Roselda พูดล้อเลียน
 The old woman’s face virtually blushed
ใบหน้าของหญิงชราหน้าแดง
 “You mischievous child
"คุณเด็กซน
” Roselda simply laughed
Roselda หัวเราะเบา ๆ
 That’s their usual day at home
นั่นเป็นวันปกติที่บ้าน
     “Managat?“ He felt a soft shove on his shoulder
"Managat?" เขารู้สึกว่าเป็นซากอ่อนบนไหล่ของเขา
 He didn’t notice that he has fallen asleep
เขาไม่ได้สังเกตเห็นว่าเขาหลับไปแล้ว
 With roused consciousness, he felt that he was still holding the hand of Head Maayo
เขารู้สึกว่าเขายังคงจับหัว Maayo อยู่เรื่อย ๆ
 He has no idea how long he’d been asleep
เขาไม่รู้ว่าเขาหลับมานานแค่ไหน
 “Managat,” Once again, he felt the tugging
"Managat" อีกครั้งเขารู้สึกว่าการลากจูง
 “Wake up
"ตื่นนอน
“ Slowly, he opened his eyes and looked for the source of that small voice
"ช้าๆเขาเปิดตาและมองหาแหล่งที่มาของเสียงเล็ก ๆ
 “Come on, Managat, please wake up
"Come on, Managat, กรุณาตื่นขึ้นมา
“ He turned around and found a young mermaid behind him
"เขาหันไปรอบ ๆ และพบว่านางเงือกหนุ่มอยู่ข้างหลังเขา
 From head to tail, her entirety was almost white; that’s the typical color of mermen’s and mermaids’ body when they just got out from their eggs
จากศีรษะจรดปลายหางขาวเกือบทั้งหมด 
 Then, her quite long hair was braided with a satin-like type of sea-plant and was resting on her right shoulder
จากนั้นผมยาวของเธอก็ถูกถักด้วยผ้าซาตินแบบคล้ายทะเลและนอนพักบนไหล่ขวาของเธอ
 She was smiling at him
เธอยิ้มให้เขา
 “Oh, Sarikit
"โอ้ Sarikit
” Managat greeted the young mermaid
ผู้จัดการได้ทักทายนางเงือกหนุ่ม
 “It’s a good thing you finally woke up,” she said tenderly
"มันเป็นสิ่งที่ดีที่คุณตื่นขึ้นมาในที่สุด" เธอกล่าวอย่างอ่อนโยน
 “I’ve been shaking you awake but you’re really under a deep sleep
"ฉันสั่นคุณตื่น แต่คุณนอนหลับสนิทจริงๆ
” “Sorry,” said Managat as his sight turned to the huge shell once again, sorrow evident on his voice
"" ขอโทษนะ "ผู้จัดการกล่าวเมื่อสายตามองไปที่เปลือกหอยใหญ่อีกครั้งความเศร้าโศกที่เห็นได้ชัดจากเสียงของเขา
 “I’m sorry,” Sarikit approached the edge of the shell
"ฉันขอโทษ" Sarikit เข้าหาขอบเปลือก
 “She’ll be cured, right?” The young mermaid’s eyes were full of hope while looking at Managat
"เธอจะหายขาดใช่ไหมล่ะ?" ดวงตาของนางเงือกสาวเต็มไปด้วยความหวังขณะมองไปที่ Managat
 A small child like her believed so strongly
เด็กเล็ก ๆ อย่างเธอเชื่อมั่นอย่างแรง
 I wish I was like her, he said in his mind
ฉันต้องการฉันเป็นเหมือนเธอเขากล่าวในใจของเขา
 “Of course, Sarikit
"แน่นอน Sarikit
” He said
" เขาพูดว่า
 “You’ll see
"คุณจะเห็น
 Maybe by tomorrow, our Head Maayo will have woken up and then she’ll play with us once again
บางทีวันพรุ่งนี้หัวหน้า Maayo ของเราจะตื่นขึ้นมาและเธอก็จะเล่นกับเราอีกครั้ง
” “I hope so, too
"ฉันหวังอย่างนั้นด้วย
” said the young mermaid who, after some time, turned to the exit
"นางเงือกหนุ่มที่หลังจากบางเวลาหันไปทางออก
 Managat followed the little mermaid but before finally going out, he turned once more to Head Maayo’s appearance by the huge shell
Managat เดินตามนางเงือกตัวเล็ก ๆ แต่ก่อนที่จะออกไปข้างนอกเขาก็หันกลับมามอง Head Maayo อีกครั้งด้วยเปลือกหอยใหญ่
 She looked like she’s just sleeping
เธอดูเหมือนเธอนอนหลับอยู่
   ——– 1Bilao – a winnowing basket, usually shallow and circular in shape
--- 1Bilao - ตะกร้าที่ให้ความรู้สึกตึงและกลมกล่อม
 2Pandesal – from Spanish word pan de sal or ‘salt bread’; a well-known breakfast bread with Filipinos
2Pandesal - จากสเปนคำ pan de sal หรือ 'ขนมปังเกลือ'; 
 It’s a common bread roll which is usually dipped in hot coffees or complimented with margarine, cheese, peanut butter or other jams
เป็นม้วนขนมปังทั่วไปซึ่งมักจะถูกจุ่มลงในกาแฟร้อนหรือเสิร์ฟพร้อมกับเนยเทียมเนยแข็งเนยถั่วลิสงหรือแยมอื่น ๆ