Chapter 4 Chapter 4: “Kicking up a fuss“ Li Cheng looked around and realised that the Beast Shop was close by as his lips curled up and gave Sima You Yue a contemptuous glance as he sneered
หลี่เฉิงมองไปรอบ ๆ และตระหนักว่า Beast Shop อยู่ใกล้ ๆ ขณะที่ริมฝีปากของเขาหงายขึ้นและให้ Sima You Yue ดูถูกอย่างดุเดือดขณะที่เขาเยาะเย้ย
 “Sima You Yue, how thick is your skin? Do you really think that by giving Murong An a spirit beast, that would raise your standing? If I were you, I would have committed suicide long ago! Just by being alive is simply wasting food!” “Have you said enough?” Sima You Yue snapped back as she glared at him coldly
"สีมาคุณ Yue, หนาเป็นผิวของคุณ? 
 “The last time you ganged up with them to beat me up, didn’t you? Well, count yourself unlucky that you’ve ran into me today
"ครั้งสุดท้ายที่คุณร่วมงานกับพวกเขาเพื่อเอาชนะฉันไม่ได้หรือไม่? 
” “Ha ha ha ha ha!” Li Cheng was amused by the tone and arrogance that came out of Sima You Yue’s mouth
"ฮะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!" หลี่เฉิงรู้สึกขบขันด้วยน้ำเสียงและความเย่อหยิ่งที่ออกมาจากปากของซิมะยูยู
 “Listen to this! Wow! It seems that you want to take revenge? Ha ha ha ha ha! I think I might have heard wrong, well, you want to fight with me? Bring it on! Since I did not kill you that day, let me solve that today and save the face of us men!” He roared in contempt as he gathered spiritual energy and condensed them into a ball of red light on his hand
"ฟังนี่! 
 Although Sima You Yue was walking on the crowded streets just moments ago, she had made a detour and had aimlessly wandered off into a small and quiet alley
แม้ว่า Sima You Yue กำลังเดินอยู่บนถนนที่พลุกพล่านเพียงแค่ช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอได้ทำทางอ้อมและเดินลวก ๆ ออกไปในซอยเล็ก ๆ และเงียบสงบ
 Killing Sima You Yue right here will not leave any traces and would pose no problems at all, hence Li Cheng had started off with such a vicious move! He had been unhappy with Sima You Yue’s very existence for a long time, although born a trash, Sima You Yue was still of the distinguished General’s lineage
การฆ่า Sima You Yue ที่นี่จะไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้และจะไม่มีปัญหาใด ๆ เลย Li Cheng จึงเริ่มต้นด้วยการย้ายที่ชั่วร้ายเช่นนี้! 
 How unfair was this! Sima You Yue looked at the growing ball of red light in Li Cheng’s hand and knew this was a ball of condensed spiritual energy, not something her current body can resist if she met it head on
วิธีที่ไม่เป็นธรรมนี้! 
 She needed to interrupt him before he completed it! As soon as she made her decision, her body rushed forward with a dagger in her right hand as she aimed for his neck
เธอจำเป็นต้องขัดขวางเขาก่อนที่เขาจะเสร็จสิ้น! 
 Li Cheng was inwardly surprised, not only did that trash not run away with his tail between his legs like usual, he actually tried to attack him! This Sima You Yue before him was like a different person altogether! Sima You Yue’s action was decisive and nimble
หลี่เฉิงรู้สึกประหลาดใจอย่างสุดซึ้งไม่เพียง แต่ถังขยะไม่ได้วิ่งหนีไปกับหางยาวระหว่างขาของเขาเหมือนปกติเขาก็พยายามจะทำร้ายเขา! 
 She swiftly reached him in moments and he felt a chill as the blade rushed towards him
เธอรีบมาถึงเขาในช่วงเวลาและเขารู้สึกหนาวเหมือนใบพัดรีบวิ่งไปหาเขา
 Just as the blade was about to touch his neck, Li Cheng hurriedly released the incomplete red ball and threw it at her as he stumbled a few steps back
ขณะที่ใบมีดกำลังจะแตะคอของเขาหลี่เฉิงรีบรีบปล่อยลูกบอลสีแดงที่ไม่สมบูรณ์และโยนมันลงที่เธอขณะที่เขาสะดุดลงไม่กี่ก้าว
 Although the ball was incomplete, it still harnessed a terrible energy for Sima You Yue
แม้ว่าลูกบอลจะไม่สมบูรณ์ แต่ก็ยังคงเป็นพลังที่สาหัสสำหรับคุณ Sima You Yue
 She knew she could not take it head on as she quickly twisted her body and dodged to the right
เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถเอามันหัวในขณะที่เธอบิดตัวได้อย่างรวดเร็วร่างกายของเธอและหลบไปทางขวา
 However, as the distance was too close and the speed in which he threw it was too fast, she did not manage to completely dodge it and she felt a burning pain on her left arm
อย่างไรก็ตามในขณะที่ระยะทางใกล้เกินไปและความเร็วที่เขาโยนมันเร็วเกินไปเธอก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้อย่างสมบูรณ์และเธอรู้สึกเจ็บปวดที่แขนซ้ายของเธอ
 “Booooom!” As soon as the ball of light touched the earth, it blew a big hole into the ground
"โบวูบู!" เมื่อลูกบอลแห่งแสงสัมผัสพื้นดินมันก็ทำให้หลุมใหญ่ไหลลงสู่พื้นดิน
 Sima You Yue looked at the hole it made, she shuddered
Sima คุณ Yue มองไปที่หลุมที่มันทำเธอ shuddered
 She was inwardly shocked that such a small ball of converged spiritual energy could harness such an explosive power
เธอรู้สึกตกใจอย่างเหลือเกินที่มีลูกบอลขนาดเล็กของพลังงานทางจิตที่แปรปรวนสามารถควบคุมพลังการระเบิดดังกล่าวได้
 Somewhat similar to the bombs in her previous world but this was much more powerful! Moreover this was created from a mere person… ‘Hisss’ She sucked in a breath of cold air as she looked at her arm
ค่อนข้างคล้ายกับระเบิดในโลกก่อนหน้าของเธอ แต่นี้มีประสิทธิภาพมากขึ้น! 
 She let out a sigh, even though that ball of light merely scraped by, her sleeves were burnt to a crisp and her entire arm was burned
เธอปล่อยให้ถอนหายใจแม้ว่าลูกบอลนั้นจะถูกขูดด้วยแขนของเธอถูกเผาจนกรอบและแขนทั้งสองข้างของเธอถูกไฟไหม้
 “Hahaha! Now you know my prowess!” Li Cheng did not expect Sima You Yue to actually dodge that , however he felt a burst of pride when he saw her shocked expression from his spiritual energy
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! 
 “To create an energy ball like that, is something trash like you will never be able to achieve! How about I give you a hand and send you on your way to reincarnate faster, perhaps you may be able to practice cultivation in your next life!” When Sima You Yue saw that Li Cheng had  started converging energy on his hand again, she naturally would not give him another chance to gather more spiritual energy
"การสร้างลูกบอลพลังงานแบบนั้นเป็นถังขยะที่คุณจะไม่สามารถบรรลุได้! 
 Li Cheng did not expect Sima You Yue to be even faster than before and he had barely managed to converge a little energy
หลี่เฉิงไม่คาดหวังว่าซิมะคุณยูจะเร็วขึ้นกว่าก่อนและแทบจะไม่สามารถรวมพลังเล็กน้อยได้
 Despite her injury, she had reached him in mere seconds
แม้จะบาดเจ็บเธอมาถึงเขาเพียงไม่กี่วินาที
 This time when she appeared in front of him, she lifted her leg up and swiftly kicked his stomach mercilessly as he flew backwards and landed heavily on the ground with a thud
คราวนี้เมื่อเธอโผล่หน้าหน้าเธอเธอยกขาขึ้นและเตะอย่างรวดเร็วกระเพาะอาหารของเขาในขณะที่เขาบินไปข้างหลังและที่ดินอย่างหนักบนพื้นดินด้วยการโขลก
 Li Cheng spat out a mouthful of blood and he dumbfoundedly looked at the crimson patch on the ground
หลี่เฉิงพ่นออกมาเป็นเลือดและเขาตะลึงมองไปที่แพทช์สีแดงเข้มบนพื้นดิน
 That trash actually made him bleed? He roared in anger: “A mere trash like you dare to hit me?! Cough cough” Sima You Yue silently appeared by his side and kicked him before he could stand properly and he fell to the ground
ถังขยะดังกล่าวทำให้เลือดไหลออกได้จริงหรือ? 
 A spirit master’s power lay in the manipulation of spiritual energy but their body was no different from an average person
พลังของเจ้านายฝ่ายวิญญาณอยู่ในการจัดการพลังงานทางจิตวิญญาณ แต่ร่างกายของพวกเขาไม่ต่างจากคนทั่วไป
 She ruthlessly kicked him a couple more times till he could no longer muster any strength to stand as he laid sprawled on the ground, groaning in pain
เธอโหดเหี้ยมเตะเขาสองครั้งมากขึ้นจนกว่าเขาจะไม่สามารถรวบรวมความแข็งแรงใด ๆ ที่จะยืนในขณะที่เขาวางแผ่กิ่งก้านสาขาอยู่บนพื้นดินร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
 Sima You Yue stood in front of him and sneered: “Didn’t you like to kick me? Well, how’s the feeling of being kicked instead?” In her past life, she was very familiar with the human anatomy and she knew where the weak points in the human body were
คุณยายยืนอยู่ตรงหน้าเขาและยิ้มเยาะ: "คุณไม่ชอบเตะฉันเหรอ? 
 She lifted her leg and gave another kick
เธอยกขาขึ้นและเตะอีกครั้ง
 “You bastard! Wait till I’ve recovered, I’m definitely going to kill you!” The pain that Li Cheng felt was so overwhelming that he had lost all his rationality as he shouted incessantly
"คุณมันเลว! 
 “Thanks for reminding me, when cutting down weeds, you must pull them out from the roots, otherwise the weeds will return with the spring breeze
"ขอบคุณสำหรับการเตือนฉันเมื่อตัดวัชพืชคุณต้องดึงพวกเขาออกจากรากมิฉะนั้นวัชพืชจะกลับมาพร้อมกับสายลมฤดูใบไม้ผลิ
 Should I give you a chance for revenge?” Sima You Yue laughed lightly and kicked him a few more times, like what he did to the previous Sima You Yue; she brutally kicked him till he fainted
ฉันควรจะให้โอกาสในการแก้แค้นไหม? "สีมาคุณยายหัวเราะเบา ๆ และเตะอีกสักสองสามครั้งเช่นเดียวกับที่เขาทำกับนายสีมาก่อนหน้าคุณ; 
 Thinking back on how he swore revenge, although she did not fear his revenge, she did not want to deal with the extra trouble
คิดถึงการที่เขาสาบานว่าจะแก้แค้นแม้ว่าเธอจะไม่กลัวการแก้แค้นของเธอ แต่เธอก็ไม่ต้องการที่จะจัดการกับปัญหาพิเศษ
 Since his smelly mouth kept calling her trash repeatedly, why not let him experience it himself? When her gaze landed on the rock by the side of the crumbled wall, a smile blossomed on her face
เนื่องจากปากที่มีกลิ่นเหม็นของเขายังคงเรียกถังขยะของเธอมาซ้ำ ๆ ทำไมไม่ปล่อยให้เขาได้สัมผัสกับตัวเอง? 
 “Although you are only a lackey, however you truly wanted her life
"ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นคนขี้เหล้า แต่คุณต้องการชีวิตของเธอจริงๆ
 I can’t let you off so easily
ฉันไม่สามารถปล่อยให้คุณออกไปได้อย่างง่ายดาย
 Since you abhor trash so much, how about I let you have a taste of being one? You don’t have to thank me!” “Ah—–” A shrill scream resounded from the small alley
ตั้งแต่คุณเกลียดขยะมากฉันจะให้คุณมีรสชาติของการเป็นหนึ่ง? 
 After throwing away the blood-stained rock, she clapped her hands and said: “Well, you wanted her life and now I’ve crippled your meridians
หลังจากขว้างก้อนหินที่เปื้อนเลือดแล้วเธอตบมือแล้วพูดว่า "ดีคุณต้องการชีวิตของเธอและตอนนี้ฉันทำร้ายเส้นเมอริเดียนของคุณแล้ว
 This can be considered revenge for her, when you wake up, enjoy the taste of being called trash~ ouch
นี้สามารถได้รับการพิจารณาการแก้แค้นสำหรับเธอเมื่อคุณตื่นขึ้นมาเพลิดเพลินกับรสชาติของการถูกเรียกว่าถังขยะ ~ ouch
 it really hurts
จริงๆมันเจ็บ
” She clutched her injured arm as she walked out of the quiet alley, and she unassumingly walked back to the General’s residence as if nothing had happened
"เธอกอดแขนที่บาดเจ็บขณะที่เธอเดินออกจากซอยที่เงียบสงบและเดินอ้อมไปยังที่อยู่อาศัยของนายพลอย่างไม่สุภาพราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 After she left, two figures appeared at the alley
หลังจากที่เธอออกไปสองคนปรากฏตัวที่ซอย
 One was dressed in purple, a devilishly handsome face matched with an attractive figure as he exuded an air of arrogance
หนึ่งในชุดสีม่วงเป็นหน้าตาที่หล่อเหลาจับคู่กับรูปที่น่าสนใจในขณะที่เขา exuded อากาศของความหยิ่ง
 Although he did not express anything on his face, his eyes flashed a trace of interest
แม้ว่าเขาจะไม่ได้แสดงอะไรบนใบหน้าของเขา แต่ดวงตาของเขาก็ได้รับความสนใจ
 Next to him was a figure with fiery red hair and he was cloaked in a mantle of flames
ข้างๆเขาเป็นรูปที่มีผมสีแดงลุกเป็นไฟและเขาถูกปกคลุมด้วยเสื้อคลุมของเปลวเพลิง
 If one took another look, one would realize that he was not a human but was a spirit beast! “Didn’t expect to come across such an interesting spectacle, a spirit master being crippled by a mere girl who doesn’t have a shred of spirit energy! What courage!” Fire Kirin praised
ถ้าใครดูอีกคนหนึ่งจะรู้ว่าเขาไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสัตว์เดรัจฉาน! 
 Wu Lingyu looked at the bloodied person on the ground as he thought back on how that girl who did not even bat an eyelid when she crippled his meridians
Wu Lingyu มองไปที่คนที่ติดเลือดอยู่บนพื้นขณะที่คิดถึงผู้หญิงคนนั้นที่ไม่ได้แม้แต่เปลือกตาเมื่อเธอพิการเส้นเมอริเดียนของเขา
 He gave an enigmatic smile and said: “Yeah, pretty interesting
เขาให้ยิ้มลึกลับและพูดว่า "ใช่น่าสนใจมาก
” Although she had used an illusion ring to cover up her gender, such petty tricks did not work on them
"แม้ว่าเธอจะเคยใช้แหวนภาพลวงตาเพื่อปกปิดเรื่องเพศของเธอไว้ แต่เทคนิคเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ไม่ได้ผลกับพวกเขา
 With one glance, they could see through the guise
ได้อย่างรวดเร็วพวกเขาได้เห็นผ่านหน้ากาก
 “Master, you are the esteemed Holy Son of the Sage Pavilion, please do not make such an expression!” Fire Kirin gravely reminded Wu Lingyu when he saw the careless smile slip when he looked at Sima You Yue
"นายคุณเป็นลูกชายศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือของปัญญาชนพาวิลเลี่ยนโปรดอย่าแสดงออกเช่นนี้!" ไฟร์คินได้เตือน Wu Lingyu เมื่อเขาเห็นรอยยิ้มที่เลินเล่อเมื่อเขามองไปที่คุณหมอยู
 Wu Lingyu glanced at Fire Kirin as his expression returned to his usual aloofness, devoid of any emotions and they both suddenly disappeared, not a single trace of them ever having been there left
Wu Lingyu มองไปที่ Fire Kirin เมื่อท่าทางของเขากลับมาสู่ความห่างเหินปกติของเขาปราศจากอารมณ์ใด ๆ และพวกเขาทั้งสองก็หายไปไม่ได้ร่องรอยเดียวของพวกเขาที่เคยมีอยู่ที่นั่น