Chapter 7 Chapter 7: “Enjoying Food, One of the Perks of Being Alive” Yun Yue and Chun Jian were slightly surprised when they felt that their Young Master was more amiable and friendlier as they bowed before exiting the room
Yun Yue และ Chun Jian รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่า Young Master ของพวกเขาน่ารักและเป็นมิตรมากขึ้นขณะที่พวกเขาคำนับก่อนออกจากห้อง
 Sima You Yue sat eagerly awaiting in the room, her mind filled with a fantasy of all sorts of delicacies
Sima You Yue นั่งกระหายรออยู่ในห้องจิตใจของเธอเต็มไปด้วยจินตนาการของทุกประเภทของอาหาร
 However when Yun Yue brought the food in, her mind reeled
อย่างไรก็ตามเมื่อ Yun Yue นำอาหารเข้ามาจิตใจของเธอก็ผุดขึ้นมา
 Afterwhich she blanked out momentarily as she went into a state of shock
Afterwhich เธอ blanked ออกในขณะที่เธอเดินเข้าไปในสถานะของช็อต
 “This
"นี้
This is the food you prepared for me?” She asked cautiously, as a trembling finger pointed to the food on the table with dishes that looked as though they had only been cooked and blanched in water
นี่เป็นอาหารที่คุณเตรียมไว้สำหรับฉันหรือ? "เธอถามอย่างระมัดระวังขณะที่นิ้วชี้ที่สั่น ๆ ชี้ไปที่อาหารบนโต๊ะด้วยจานที่ดูราวกับว่าพวกเขาเพิ่งสุกและลวกในน้ำ
 Yesterday, she only had the simple meat porridge and did not really know what the food here was like
เมื่อวานนี้เธอมีแค่โจ๊กเนื้อสัตว์ที่เรียบง่ายและไม่รู้จริงๆว่าอาหารที่นี่เป็นอย่างไร
 When she saw the plain dishes spread out before her, she was shocked to the core
เมื่อเธอเห็นจานธรรมดา ๆ กระจายตัวออกไปข้างหน้าเธอก็ตกใจกับแกน
 “Please forgive us!” Both maids quickly dropped their knees onto the round as they started knocking their heads onto the ground while begging for mercy
"โปรดยกโทษให้พวกเราด้วย" แม่บ้านทั้งสองรีบขว้างหัวเข่าลงไปในขณะที่พวกเขาเริ่มเคาะศีรษะลงบนพื้นขณะที่ขอทานเพื่อความเมตตา
 “What are you doing?! I’m not blaming you, quickly get up!” Sima You Yue cried out when she saw the huge reaction of the two maids
"คุณกำลังทำอะไร?! 
 Only then did she see from the memory that the previous Sima You Yue was very strict and this has caused fear to be deeply etched into the hearts of these two maids and their reflex actions kicked in when they saw their Young Master’s unhappy expression
แต่แล้วเธอก็เห็นได้จากความทรงจำที่ว่าก่อนหน้าคุณยูยูเคร่งครัดมากและทำให้เกิดความกลัวที่จะฝังลึกเข้าไปในหัวใจของแม่บ้านทั้งสองคนนี้และการกระทำที่สะท้อนของพวกเขาก็เริ่มขึ้นเมื่อพวกเขาเห็นการแสดงออกของพวกเขาที่ไม่พอใจ
 “Thank you, Young Master
"ขอบคุณนายหนุ่ม
” Two girls got up from the ground, with fear still lingering in their hearts
"เด็กหญิงสองคนลุกขึ้นยืนจากพื้นดินด้วยความกลัวยังคงระทึกอยู่ในใจของพวกเขา
 Sima You Yue no longer bothered about the two of them as her left hand clutched her stomach, while her right hand held up a pair of chopsticks as she tried to pick a dish that looked palatable as she scoured the food placed before her
Sima คุณยูไม่ใส่ใจเกี่ยวกับสองของพวกเขาเป็นมือซ้ายของเธอกำท้องของเธอในขณะที่มือขวาของเธอถือขึ้นคู่ของตะเกียบขณะที่เธอพยายามที่จะเลือกจานที่ดูอร่อยเมื่อเธอ scoured อาหารวางไว้ก่อนเธอ
 However after ten minutes, she gave up as she helplessly put the pair of chopsticks back down as she called out: “Give me two fruits instead
อย่างไรก็ตามหลังจากผ่านไปสิบนาทีเธอก็ยอมแพ้ขณะที่เธอตะลึงใส่ตะเกียบลงขณะที่เธอเรียกว่า "ให้ฉันสองผลแทน
” After eating the two fruits,Sima You Yue rolled on the bed and started to mutter grudgingly as she felt her empty stomach: “I still need proper food…” “Tsk tsk…You have always been so picky about food, you’re already in the divine ranks and can survive even without food
"หลังจากรับประทานผลไม้ทั้งสองเล่มแล้วซิม่ายูยูก็กลิ้งอยู่บนเตียงและเริ่มพูดอย่างไม่เต็มใจในขณะที่เธอรู้สึกว่าท้องว่างเปล่าของเธอ:" ฉันยังต้องการอาหารที่เหมาะสม ... "" Tsk tsk ... คุณเป็นคนจู้จี้จุกจิกมาก ๆ 
” A gentle doting voice suddenly rang out in her mind, as if transcending time and space, a familiar memory flashed by
"เสียงแหว่งอ่อนโยนดังกึกก้องอยู่ในใจของเธอราวกับว่าเวลาและช่องว่างที่เพิ่มขึ้นหน่วยความจำที่คุ้นเคยกระพริบด้วย
 “Whose voice is this? Is this another memory of this body’s?” Sima You Yue thought to herself, however she could not shake of a nagging feeling that it was not, this body was that of a trash, how could it be divine ranked? Who did this voice belong to? And who was it talking to? When dinner was still challenging to swallow, Sima You Yue could not take it any longer as she went into the kitchen herself and stirfried two simple dishes
"เสียงของใคร? 
 This was the first time since she has eaten so full since arriving in this new world
นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่เธอกินจนเต็มตั้งแต่มาถึงโลกใหม่นี้
 As she drifted off to sleep at night, she had the same dream as the night before, with a shrill voice screaming out the same words: “Sima You Yue… DIE!!!” She could recognize that this voice belonged to her past life
ขณะที่เธอลอยออกไปนอนในเวลากลางคืนเธอมีความฝันเช่นเดียวกับคืนก่อนด้วยเสียงแหลมกรีดร้องออกคำเดียวกัน: "Sima คุณ Yue ... DIE !!!" เธอสามารถรับรู้ว่าเสียงนี้เป็นของชีวิตที่ผ่านมาของเธอ
 “Ximen You Yue
"Ximen คุณ Yue
 Please die for me
กรุณาตายเพื่อฉัน
 Only when you are dead then I will be the one and only acclaimed genius in this whole world! Hahahahahahahaha” Who was this? Why did she not have any impression at all? “Go to hell!” The two voices resounded in her mind, overlapping each other as the voices grew louder and louder as the cackling and screams echoed and she jolted awake from her nightmare
เฉพาะเมื่อคุณตายแล้วฉันจะเป็นหนึ่งในอัจฉริยะที่ได้รับการยกย่องในโลกนี้เท่านั้น! 
 Her whole body was drenched with sweat as her clothes clung on to her
ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อขณะที่เสื้อผ้าของเธอติดอยู่กับเธอ
 Her confused eyes darted around as a trace of sadness and loss was reflected in them
ดวงตาที่สับสนของเธอพุ่งไปรอบ ๆ ราวกับร่องรอยของความเศร้าและความสูญเสียก็สะท้อนอยู่ในตัวพวกเขา
 “Why is it these two names again…?” She whispered
"ทำไมมันทั้งสองชื่ออีกครั้ง ... ?" เธอกระซิบ
 This night, as the moon hung high in the sky, she could no longer sleep a wink
คืนนี้เมื่อดวงจันทร์ลอยขึ้นไปบนฟ้าเธอไม่สามารถหลับอีกต่อได้
 As long as she closed her eyes, the two names resounded in her mind
ตราบเท่าที่เธอปิดตาของเธอทั้งสองชื่อดังก้องอยู่ในใจของเธอ
 Sima You Yue, Ximen You Yue
Sima คุณ Yue, Ximen คุณ Yue
 She tried to scour through all her memories but there were only traces of Sima You Yue however it was a complete blank for Ximen You Yue
เธอพยายามที่จะกลืนผ่านความทรงจำทั้งหมดของเธอ แต่มีเพียงร่องรอยของ Sima You Yue แต่มันเป็นช่องว่างที่สมบูรณ์แบบสำหรับ Ximen You Yue
 Whether it was the past life of her own or this body’s there was not even a hint of such a name in either of them
ไม่ว่าจะเป็นชีวิตที่ผ่านมาของตัวเธอเองหรือร่างกายตัวนี้ก็ไม่มีแม้แต่คำใบ้ของชื่อดังกล่าวในทั้งสองคน
 As she tossed throughout the night, when she looked into the mirror the very next morning, she found a pair of puffy eyes resembling a panda staring back at her
ขณะที่เธอโยนตลอดทั้งคืนเมื่อเธอมองเข้าไปในกระจกในเช้าวันรุ่งขึ้นเธอพบคู่ของดวงตาแพนที่คล้ายหมีแพนด้าจ้องมองกลับมาที่เธอ
 While waiting for breakfast with her Grandfather and Brothers, she chatted a bit and cheered them up
ขณะรออาหารเช้ากับปู่และพี่ชายเธอพูดคุยกันสักหน่อยและเชียร์พวกเขา
 “Third Brother, Fourth Brother, why haven’t you guys gone to the Academy? Big Brother, Second Brother, don’t you need to head out today?” Sima You Yue asked but before she could look at them properly, she got distracted as her eyes rested on the dishes on the table that the maids placed before her
"บราเดอร์ที่สี่บราเดอร์ที่สี่ทำไมพวกนายไม่ไปเรียนที่สถาบัน? 
 They looked pretty much the same as yesterday’s unpalatable breakfast
พวกเขาดูสวยมากเช่นเดียวกับอาหารเช้าที่ไม่อร่อยในวันวาน
 Her brows furrowed deeply as she grudgingly picked up her chopsticks and stared intently at the dishes before her
คิ้วของเธอร่องลึกอย่างไม่เต็มใจเมื่อหยิบตะเกียบของเธอขึ้นและจ้องเขม็งไปที่จานก่อนหน้า
 “We were waiting for you, we had to make sure that you were alright first
"เรากำลังรอคุณอยู่เราต้องทำให้แน่ใจว่าคุณสบายดีก่อน
 We still have some time, it’s still not too late to leave
เรายังคงมีเวลาอยู่ แต่ก็ยังไม่สายเกินไปที่จะจากไป
” Big Brother Sima You Qi replied
"บิ๊กบราเธอร์คุณสิมะคุณฉีตอบ
 “What happened to your eyes?” Second Brother Sima You Ming stared intently at her dark undereye circles
"เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาของคุณ?" บราเดอร์ที่สอง Sima คุณหมิงจ้องเขม็งไปที่วงการมืด ๆ ของเธอ
 “Two huge mosquitoes in my room made my whole night restless
"สองยุงใหญ่ในห้องของฉันทำให้คืนทั้งคืนของฉันกระสับกระส่าย
” She replied bitterly
"เธอตอบอย่างขมขื่น
 It was now summer, hence the appearance of mosquitoes were not a rare occurrence
ตอนนี้เป็นช่วงฤดูร้อนแล้วการปรากฏตัวของยุงไม่ใช่เหตุการณ์ที่หาได้ยาก
 She picked and nibbled on breakfast and put her chopsticks down midway
เธอหยิบและตบเบา ๆ ในอาหารเช้าและวางตะเกียบของเธอลงตรงกลาง
 “Why have you stopped eating?” Sima Lie asked with deep concern
"ทำไมคุณหยุดกิน?" Sima Lie ถามด้วยความห่วงใย
 “The food is horrible, and I have lost all my appetite
"อาหารแย่มากและฉันก็รู้สึกหิวกระหาย
” Sima You Yue replied very matter-of-factly
"ซิม่ายูยูตอบความจริงเรื่องจริง
 “Haven’t you been eating like this all these while?” Sima Lie asked in a befuddled tone as he looked at the breakfast before him and couldn’t find any difference from what they usually had
"คุณไม่ได้กินอะไรแบบนี้ตลอดเวลาหรือยัง" Sima Lie ถามด้วยเสียงโง่ ๆ ขณะที่มองไปที่อาหารเช้าข้างหน้าเขาและไม่พบความแตกต่างจากสิ่งที่พวกเขามักมี
 “Since You Yue doesn’t want to eat anymore, clear the table
"ตั้งแต่คุณ Yue ไม่ต้องการกินอีกแล้วให้ล้างตาราง
” Sima Lie said aloud
"Sima Lie กล่าวออกเสียง
 The maids scurried over and cleared the table up quickly
สาวใช้รีบไปและล้างตารางขึ้นอย่างรวดเร็ว
 The other brothers did not voice out any opinions as they didn’t really need to rely much on food anymore
พี่น้องคนอื่น ๆ ไม่ได้พูดออกไปเพราะพวกเขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาอาหารมากนักอีกต่อไป
 The only reason they were eating together was to spend time with Sima You Yue
เหตุผลเดียวที่พวกเขากินกันคือการใช้เวลากับ Sima You Yue
 “Well then, we’ll head over to the Academy now
"งั้นเราจะไปโรงเรียนตอนนี้
” Sima You Ran stood up as he prepared to leave
"Sima คุณวิ่งยืนขึ้นขณะที่เขาเตรียมที่จะออกไป
 “We’ll also head out now
"เราจะออกไปเดี๋ยวนี้
” Sima You Qi chimed in
"Sima You Qi เข้ามา
 “Go on, go ahead
"ไปต่อไป
” Sima Lie waved his hands casually and after all the brothers left, it was just the two of them alone
"Sima Lie โบกมือลวก ๆ และหลังจากที่พี่ชายทั้งสองทิ้งมันไว้มันเป็นแค่สองคนเท่านั้น
 Sima Lie asked: “You Yue, what are your plans for today? What are you going to do?” Her initial plan was to study more about this new world and she had wanted to go to the library to read and gather more information, however the quality of food here haunted her so much that she blurted out: “I want to go to the kitchen and have a look
Sima Lie ถามว่า "คุณ Yue คุณมีแผนอะไรบ้างในวันนี้? 
 At the same time, I want to teach the chefs a thing or two about cooking!” “Teach… teach the chefs how to cook?!” Sima Lie choked out, as he stared at her with wide eyes as he stood stunned in place
ในเวลาเดียวกันฉันต้องการสอนพ่อครัวเกี่ยวกับการทำอาหาร! "" สอน ... สอนพ่อครัวทำอาหารอย่างไร!? "Sima Lie โผล่ออกมาขณะที่เขาจ้องมองเธอด้วยสายตากว้างขณะที่เขายืนตะลึงในสถานที่
 “Yes
"ใช่
 Oh, weren’t you invited by the Emperor to the palace to discuss some things? Don’t worry, I won’t go out, I’ll be good and stay home the whole day
โอ้คุณไม่ได้รับเชิญจากจักรพรรดิไปที่พระราชวังเพื่อหารือเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง? 
” She reassured him
"เธอมั่นใจเขา
 She knew her Grandfather was afraid that if she went out on her own, she might get bullied again
เธอรู้ว่าปู่ของเธอกลัวว่าถ้าเธอออกไปด้วยตัวเธอเองเธออาจถูกรังแกอีกครั้ง
 Now that she had given him her word, he should be more assured
ตอนที่เธอให้คำพูดของเธอแล้วเขาก็ควรมั่นใจมากขึ้น
 However, Sima Lie did not believe her entirely as she had done this countless times in the past, once he stepped out, she followed suit and went out on her own
อย่างไรก็ตาม Sima Lie ไม่เชื่อเธออย่างที่เธอเคยทำมานับครั้งไม่ถ้วนนี้ในอดีตเมื่อเขาก้าวออกไปเธอก็เดินตามสูทและออกไปด้วยตัวเธอเอง
 But when he saw her head straight to the kitchen, he could only throw in more faith in her words and hope she would stay home as promised
แต่เมื่อเขาเห็นหัวของเธอตรงไปที่ห้องครัวเขาสามารถโยนความเชื่อมั่นในคำพูดของเธอและหวังว่าเธอจะอยู่บ้านตามที่สัญญา
 Sima You Yue stayed in the kitchen the whole day and when Sima Lie returned from the palace, she called out excitedly: “Grandfather, come quickly! Try out these new dishes they’ve prepared!” She grabbed a pair of chopsticks and picked up the closest dish and fed it straight into Sima Lie’s mouth
Sima You Yue อยู่ในห้องครัวตลอดทั้งวันและเมื่อ Sima Lie กลับมาจากพระราชวังเธอเรียกออกอย่างตื่นเต้น: "ปู่มาได้อย่างรวดเร็ว! 
 “Mmmmmm!” Sima Lie was surprised as he closed his eyes and slowly savoured the delicious food she just fed him
Sima Lie รู้สึกประหลาดใจเมื่อปิดตาและค่อยๆลิ้มรสอาหารอร่อยที่เธอเลี้ยงไว้
 “What dish is this? How is it so delicious?!” “This was what I’ve taught them today! How is it? Isn’t it delicious?” She asked with a sparkle in her eyes
"อะไรคือจานนี้? 
 “Hahaha, really much better than before!” Sima Lie beamed with pride
"ฮะฮ่าจริงๆดีกว่าก่อน!" Sima โกหกด้วยความเย่อหยิ่ง
 “Of course, they spent the whole day practising to finally get to this point
"แน่นอนพวกเขาใช้เวลาตลอดทั้งวันฝึกซ้อมจนมาถึงจุดนี้
” She quipped
"เธอเหน็บแนม
 Although they failed to meet her requirements, this was still much better than what she had been eating the past few days
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเธอ แต่ก็ยังดีกว่าสิ่งที่เธอกินในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา
 She even dragged Chun Jian and You Yue into the kitchen when she felt that they had a bit of talent in this area
เธอลากตัว Chun Jian และ You Yue ไปที่ห้องครัวเมื่อเธอรู้สึกว่าพวกเขามีพรสวรรค์ในเรื่องนี้
 In fact, the dish that she had just fed Sima Lie was cooked by You Yue
ในความเป็นจริงจานที่เธอเพิ่งเลี้ยงให้ Sima Lie ถูกปรุงโดย You Yue
 “Very good, let them prepare more delicious food for you next time
"ดีมากให้พวกเขาเตรียมอาหารอร่อยขึ้นสำหรับคุณในครั้งต่อไป
 See, you can do it if you put your mind to it! In future, you can spend more time teaching them more dishes
ดูคุณสามารถทำมันได้ถ้าคุณใส่ความคิดของคุณไป! 
” He tried to encourage her as she rarely had other interests
"เขาพยายามสนับสนุนให้เธอเพราะเธอไม่ค่อยสนใจ
 She only knew how to chase handsome men or create trouble
เธอเพียง แต่รู้ว่าจะไล่ตามชายหล่อเหลาหรือสร้างปัญหาได้อย่างไร
 “I know, don’t worry
"ฉันรู้ไม่ต้องกังวล
” She answered softly
"เธอตอบอย่างนุ่มนวล
 Suddenly, she thought of something and she immediately put down her chopsticks and sat up straight before she looked at Sima Lie warmly
ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและเธอก็รีบวางตะเกียบของเธอและนั่งตรงก่อนที่เธอจะมองไปที่ Sima Lie อย่างอบอุ่น
 “Grandfather, I would like to go to our Book Pavilion to have a look at some books
"ปู่ฉันต้องการไปที่ Book Pavilion เพื่อดูหนังสือบางเล่ม
” The Book Pavilion was what they called the library in her previous world
"พาวิลเลี่ยนหนังสือคือสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าไลบรารีในโลกก่อนหน้านี้ของเธอ
 She really had to get used to the different terms they used in this new world
เธอต้องทำความคุ้นเคยกับคำศัพท์ต่างๆที่ใช้ในโลกใหม่นี้