Chapter 6 Chapter 6
บทที่ 6 บทที่ 6
 Blue Thread (1)   It was hard to tell when it started
Blue Thread (1) มันยากที่จะบอกได้เมื่อเริ่มต้น
 Yu-ye realized that his eyes were capable of seeing what it shouldn’t be able to see
Yu-ye ตระหนักว่าดวงตาของเขาสามารถมองเห็นสิ่งที่ไม่ควรมองเห็น
 He wasn’t sure if he was the only one, but he probably was
เขาไม่แน่ใจว่าเขาเป็นคนเดียวหรือไม่ แต่เขาอาจจะเป็น
   The existence of the blue thread had never been spoken of by any type of media or person
การดำรงอยู่ของด้ายสีฟ้าไม่เคยพูดถึงโดยสื่อประเภทใดหรือบุคคลใด
 Therefore, it must be something that others are not able to see
ดังนั้นต้องเป็นสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถมองเห็นได้
 Or was it something so obvious and unalarming to others that they never bothered to speak about it? “There is no way…” Yu-ye snatched the blue thread in front of his eyes
หรือว่าเป็นเรื่องที่เห็นได้ชัดและไม่รู้สึกทึ่งกับคนอื่น ๆ ที่พวกเขาไม่เคยใส่ใจในเรื่องนี้ 
 The thread seemed to dance in his hands for a moment, but soon disappeared like a burnt-out match
ด้ายดูเหมือนจะเต้นอยู่ในมือของเขาสักครู่ แต่ก็หายตัวไปเร็วเหมือนการแข่งขันที่เกิดไฟไหม้
 It looked bearable because it looked like nothing more than a piece of blue string, but if it had eyes or legs, it would be gross
มันดูน่าอดสูเพราะมันดูเหมือนไม่มีอะไรมากไปกว่าชิ้นส่วนของสายสีฟ้า แต่ถ้ามันมีตาหรือขาก็จะเป็นขั้นต้น
 “What do I do with this?” There were a million ways to find out what one didn’t know
"ฉันจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้?" มีล้านวิธีที่จะหาสิ่งที่เราไม่รู้จัก
 One, the person could hypothesize on one’s own, trying to put the puzzle pieces together, often with the help of a few books
หนึ่งคนสามารถตั้งสมมติฐานของตัวเองพยายามที่จะนำชิ้นส่วนปริศนาร่วมกันมักจะด้วยความช่วยเหลือของหนังสือไม่กี่
 But the most effective way to learn was to ask another person
แต่วิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการเรียนคือการถามคนอื่น
 Nothing too hard
ไม่มีอะไรที่ยากเกินไป
 Just find a person who could be speculated to know the answer
เพียงแค่หาคนที่อาจคาดเดาได้ว่าจะรู้คำตอบ
 Yu-ye thought of the method, but felt incapable of using such tactics
Yu-ye คิดวิธีการ แต่รู้สึกไม่สามารถใช้กลยุทธ์ดังกล่าว
 He had no one to ask
เขาไม่มีใครถาม
 The only people he knew was his stubborn grandmother and next door Yunyoung
คนที่เขารู้จักก็คือย่ายยยยยยยู่และ Yunyoung ประตูถัดไป
 However, if one of them knew, he thought it would be his grandmother, who had lived and experienced the world for much longer
อย่างไรก็ตามถ้าใครรู้ว่าเขาคิดว่ายายของเขาจะมีชีวิตและมีประสบการณ์มานานแล้ว
 But he felt reluctant
แต่เขารู้สึกไม่เต็มใจ
   Yu-ye couldn’t guess if his grandmother liked him or hated him
นายไม่เดาได้ถ้าคุณย่าชอบหรือเกลียดเขา
 From when he was a little baby, she was his only family
ตั้งแต่ตอนที่เขายังเป็นเด็กเล็ก ๆ เธอก็เป็นครอบครัวเดียวของเขา
 If that was the case, he felt that she would have cared for him or would have been extremely affectionate towards him, unless she had an ongoing grudge on some past bitterness
ถ้าเป็นเช่นนั้นเขารู้สึกว่าเธอจะดูแลเขาหรือจะรักเขาอย่างสุดซึ้งเว้นเสียแต่ว่าเธอมีความขุ่นเคืองต่อความขมในอดีต
 But, the line was hard to distinguish
แต่บรรทัดที่ยากที่จะแยกแยะ
 Some days she treated him as if he was truly the apple to her eye, and another, she treated him as if he was a stranger
บางวันเธอปฏิบัติกับเขาราวกับว่าเขาเป็นแอปเปิ้ลอย่างแท้จริงต่อตาของเธอและอีกคนหนึ่งเธอปฏิบัติกับเขาราวกับว่าเขาเป็นคนแปลกหน้า
 The latter happened much more, but one was for certain
หลังเกิดขึ้นอีกมาก แต่อย่างใดอย่างหนึ่งก็แน่นอน
 If he were to ask ‘Do you see the blue thread?’ to his grandmother, she would treat him like a stranger, judging him
ถ้าเขาถามว่า "คุณเห็นด้ายสีฟ้าหรือไม่?" กับย่าของเขาเธอจะปฏิบัติกับเขาเหมือนคนแปลกหน้าตัดสินเขา
 So, grandmother was out of the question
ยายจึงไม่เป็นปัญหา
   The only one who was left was Yunyoung, but that was even harder
คนเดียวที่เหลืออยู่คือยุนยอง แต่ก็ยิ่งยากขึ้น
 Although she tried to hide it, she was troubled and worried sick for months when he told her of the woman’s voice that woke him up
ถึงแม้เธอจะพยายามซ่อนมัน แต่เธอก็มีความสุขและกังวลเป็นเวลานานหลายเดือนแล้วที่เขาได้เล่าให้เธอฟังถึงเสียงหญิงที่ตื่นขึ้นมา
 If he were to add that now he could see things float too, she might faint
ถ้าเขาเพิ่มตอนนี้เขาก็จะได้เห็นสิ่งที่ลอยตัวไปด้วยเช่นกันเธออาจจะจาง ๆ
 Either that or cry all day holding him in her arms
ทั้งที่หรือร้องไห้ทุกวันถือเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ
 It would have been easy if Handcart Grandpa was still around… “Should I go to the library?” Yu-ye thought of the moments he had when he went with Yunyoung after he got used to their study routine
มันน่าจะเป็นเรื่องง่ายถ้า Handcart Grandpa ยังคงอยู่รอบ ๆ ... "ฉันควรจะไปที่ห้องสมุดหรือไม่?" คุณคิดถึงช่วงเวลาที่เขาได้ไปเมื่อเขาไปกับ Yunyoung หลังจากที่เขาคุ้นเคยกับงานวิจัยของพวกเขาแล้ว
 It was too far to walk, but he scraped together the coins he had been lucky enough to find on the streets around his house
มันไกลเกินไปที่จะเดินได้ แต่เขาขูดเหรียญที่เขาโชคดีพอที่จะพบกับถนนรอบ ๆ บ้านของเขา
 He dug his hands into the drawer where he kept it all
เขาขุดมือเข้าไปในลิ้นชักที่เก็บของไว้ทั้งหมด
 It amounted to a dollar and a few coins
มันเป็นเงินดอลลาร์และไม่กี่เหรียญ
 Enough to ride the bus
พอที่จะนั่งรถบัส
   The next morning, as soon as his grandmother headed out, he walked towards the lower part of the town to wait for a bus
เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อยายของเขาเดินออกไปเขาเดินไปทางด้านล่างของเมืองเพื่อรอรถเมล์
 The bus that was scheduled to come every 20 minutes came an hour later than planned
รถบัสที่มีกำหนดจะมาทุกๆ 20 นาทีจะมาถึงหนึ่งชั่วโมงหลังจากที่วางแผนไว้
 Maybe it got into an accident
อาจจะเกิดอุบัติเหตุขึ้น
 “Mister, how much would it be to ride the bus once?” The bus driver turned his head to look at Yu-ye
"นายเท่าไหร่ที่จะนั่งรถบัสได้อีกครั้งหนึ่ง?" คนขับรถหันศีรษะไปมอง Yu-ye
 No matter how closely he looked, he didn’t have a parent or a guardian with him
ไม่ว่าเขาจะดูดีเพียงใดเขาก็ไม่มีพ่อแม่หรือผู้ปกครองกับเขา
 “Didn’t mommy come with you?” “Um…… I don’t have a mommy
"แม่ไม่ได้มากับคุณหรือ?" "อืม ... ฉันไม่มีแม่
” Yu-ye fidgeted as if the question gave him a hard time
"Yu-ye จู้จี้ราวกับว่าคำถามทำให้เขามีเวลาที่ยากลำบาก
 Noticing his mistake, the bus driver asked again
สังเกตเห็นความผิดพลาดของเขาคนขับรถถามอีกครั้ง
 “What I meant to say is, did you come with an adult?” “No, I wanted to go to the library alone
"สิ่งที่ฉันตั้งใจจะพูดคือคุณมากับผู้ใหญ่หรือไม่?" "ไม่ฉันอยากไปห้องสมุดเพียงลำพัง
” “Uh……
"" อ่า ......
 Are you sure you could find the way?” “I’ve been there a couple times now” “Aw alright then
คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะหาทางได้? "" ฉันอยู่ที่นี่สองสามครั้งแล้ว "" โอ้ไม่เป็นไร
 Hop on
กระโดดขึ้น
 Children are free
เด็ก ๆ ฟรี
” Yu-ye brightened up as he quickly climbed on the bus
Yu-ye สดใสขึ้นขณะที่เขาปีนขึ้นไปบนรถบัส
 In the bus was only Yu-ye, the driver, and two high schoolers who were late to their morning classes
ในรถประจำทางมีเพียงคุณนายคนขับรถและเด็กนักเรียนมัธยมปลายสองคนที่กำลังล่าช้าในชั้นเรียนตอนเช้า
   After Yu-ye realized that the bus fare was free, he started going to the library every day as if it was his work
หลังจากยูยูรู้ว่าค่ารถบัสฟรีเขาเริ่มไปที่ห้องสมุดทุกวันราวกับว่าเป็นงานของเขา
 After school, all he could do while waiting for Yunyoung was to watch TV at home
หลังจากที่โรงเรียนทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้ในขณะที่รอ Yunyoung ก็ไปดูทีวีที่บ้าน
 It was a bore
มันเป็นเบื่อ
 Almost everything was a re-run too!   It was the first time Yu-ye had touched a computer, but with the help of a few friendly librarians, he soon got the hang of it
เกือบทุกอย่างเป็นอีกครั้งทำงานมากเกินไป! 
 It still boggled his mind every time he looked at it, but at least he could conduct a simple search for the books he wanted to find
มันยังคงตะลึงใจความคิดของเขาทุกครั้งที่เขามองไปที่มัน แต่อย่างน้อยเขาสามารถดำเนินการค้นหาหนังสือที่เขาต้องการหาได้ง่ายๆ
 However, that wasn’t the end to his problems
อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่จุดสิ้นสุดของปัญหา
 In what kind of book does anything about a ‘blue thread’ come out? At first, he entered ‘blue thread’ into the search bar, but it was a bust
ในหนังสือแบบใดที่ทำอะไรเกี่ยวกับ 'ด้ายสีฟ้า' ออกมา? 
 All the books that came out were storybooks, knitting guides, or some foreign literature he couldn’t read
หนังสือทุกเล่มที่ออกมา ได้แก่ หนังสือนิทานหนังสือถักนิตติ้งหรือวรรณกรรมต่างประเทศที่เขาอ่านไม่ได้
 After searching and thinking for a couple more days, he finally decided to receive the help of a librarian
หลังจากค้นหาและคิดถึงอีกสองสามวันในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะได้รับความช่วยเหลือจากบรรณารักษ์
 Right now, when he couldn’t trust his grandmother or Yunyoung, the best person to ask was the trusty librarian
ตอนนี้เมื่อเขาไม่สามารถไว้วางใจยายหรือยูนยองได้คนที่ดีที่สุดที่จะถามก็คือบรรณารักษ์ที่เชื่อถือได้
 “…Hey Sis…” Whether if it was instinct or consciousness, Yu-ye had a good start
"... Hey Sis ... " ไม่ว่าจะเป็นสัญชาตญาณหรือสติ Yu-ye มีการเริ่มต้นที่ดี
 The mid-30 woman turned to look at Yu-ye, pleased to hear that she was called ‘sis’ even in midst of a busy day
ผู้หญิงวัยกลางคนหันมามองดู Yu-ye ยินดีที่ได้ยินว่าเธอถูกเรียกว่า 'sis' แม้ในระหว่างวันที่วุ่นวาย
 Oh sure, little kids didn’t know much about anything, but it still felt nice to be called something younger than she was
โอ้เด็กเล็ก ๆ ไม่รู้เรื่องอะไรมากนัก แต่ก็ยังรู้สึกดีที่ได้ชื่อว่าเป็นเด็กที่อายุน้อยกว่า
 While petting Yu-ye’s hair, she asked sweetly, “Hm? What can sis do for you?” “I want to know more about something but I don’t know what to look for
ขณะที่ลูบคลำผมของ Yu-ye เธอถามอย่างหวาน ๆ ว่า "หือ? 
” “What do you want to know?” Yu-ye became silent for a moment
"" คุณอยากรู้อะไร "Yu-ye เงียบงันสักครู่
 If he was to ask her to find a book related to the ‘blue thread’, he was sure she would not succeed
ถ้าเขาต้องการให้เธอหาหนังสือเกี่ยวกับ "ด้ายสีฟ้า" เขาก็มั่นใจว่าเธอจะไม่ประสบความสำเร็จ
 But he couldn’t blatantly tell her that he sees floating blue strings, therefore he had to beat around the bush
แต่เขาไม่สามารถบอกได้อย่างโจ๋งครึ่มว่าเขาเห็นสายสีน้ำเงินลอยตัวดังนั้นเขาต้องตีรอบพุ่มไม้
 It was a difficult job for young Yu-ye
เป็นงานที่ยากสำหรับหนุ่ม Yu-ye
 After thinking for a while, he finally opened his mouth
หลังจากที่คิดมาชั่วระยะเวลาหนึ่งแล้วเขาก็เปิดปาก
 “Um… Well, I saw some dirt floating in front of my eyes… so…” “Dirt?” The librarian struggled to understand Yu-ye’s mumbling, then soon went “Aha!”, nodding her head along
"อืม ... ดีฉันเห็นสิ่งสกปรกลอยอยู่หน้าดวงตาของฉัน ... ดังนั้น ... " "สกปรก?" บรรณารักษ์พยายามที่จะเข้าใจ Yu-ye พึมพำจากนั้นเร็ว ๆ นี้ก็ "Aha!" พยักหน้าหัวของเธอพร้อม
 When she looked around she saw little dust particles shining under the sunlight, floating inside the library
เมื่อเธอมองไปรอบ ๆ เธอเห็นอนุภาคฝุ่นเล็ก ๆ ที่สาดแสงใต้แสงแดดลอยอยู่ภายในห้องสมุด
 At Yu-ye’s age, all children were curious of the world around them
เมื่อเด็กอายุ Yu-ye ทุกคนต่างก็อยากรู้ถึงโลกรอบตัว
 He probably wanted to know how the dust are formed and how they disappear
เขาอาจต้องการรู้ว่าฝุ่นเกิดขึ้นและหายไปได้อย่างไร
 “If you were looking for information on something like that, look for it under common knowledge books
"ถ้าคุณกำลังมองหาข้อมูลเกี่ยวกับบางอย่างเช่นนั้นให้มองหามันภายใต้หนังสือความรู้ทั่วไป
 Do you want me to find them for you?” “Oh, No that’s okay
คุณต้องการให้ฉันหาพวกเขาให้กับคุณหรือไม่? "" โอ้ไม่เป็นไร
 I think I understand now
ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้ว
 I’ll look on my own
ฉันจะดูด้วยตัวเอง
” Yu-ye stopped mumbling and told her firmly
"Yu-ye หยุดพึมพำและบอกเธออย่างแน่นหนา
 “Okay, good luck!” The librarian walked away after placing a piece of candy in his hand
"เอาล่ะโชคดี!" บรรณารักษ์เดินออกไปหลังจากวางลูกกวาดไว้ในมือ
   Now, Yu-ye knew which word to search with
ตอนนี้คุณรู้แล้วคำไหนที่จะค้นหาด้วย
 ‘Knowledge’ was all he needed to search to get more than 10 pages of the website, filled with all sorts of books on details about common knowledge
"ความรู้" คือสิ่งที่เขาต้องการในการค้นหาเพื่อรับมากกว่า 10 หน้าของเว็บไซต์ซึ่งเต็มไปด้วยหนังสือทุกประเภทเกี่ยวกับรายละเอียดเกี่ยวกับความรู้ทั่วไป
 Yu-ye used the information he gathered during the past few days
Yu-ye ใช้ข้อมูลที่เขารวบรวมมาในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา
 He organized the books by the year they were published, then memorized the code of the book that popped up as the first one
เขาจัดหนังสือโดยปีที่พวกเขาได้รับการตีพิมพ์แล้วจดจำรหัสของหนังสือที่ปรากฏขึ้นเป็นเล่มแรก
 A Thousand Common Knowledges for Parents
พันความรู้ทั่วไปสำหรับผู้ปกครอง
 Yu-ye sat on an empty desk, and opened the book
คุณนั่งอยู่บนโต๊ะเปล่าและเปิดหนังสือ
   To start with the result, he couldn’t find what he wanted
เพื่อเริ่มต้นกับผลลัพธ์เขาไม่สามารถหาสิ่งที่เขาต้องการได้
 In case any other books contained the slightest information about the strings, he had read all the common knowledge books in the library in the last month
ในกรณีที่หนังสือเล่มอื่น ๆ มีข้อมูลเล็กน้อยเกี่ยวกับสตริงเขาได้อ่านหนังสือความรู้ทั่วไปทั้งหมดในห้องสมุดในเดือนที่แล้ว
 But still, nothing about a blue string
แต่ยังไม่มีอะไรเกี่ยวกับสายสีน้ำเงิน
 However, in one of the last books he came across, ‘Ale’s Arbitrary Knowledge Analysis’, he received a spark of inspiration
อย่างไรก็ตามในหนังสือเล่มล่าสุดที่เขาค้นพบว่า 'การวิเคราะห์ความรู้โดยพลการของ Ale' เขาได้รับแรงบันดาลใจจากแรงบันดาลใจ
 The author, who claimed himself as a mystery book writer, explained if one was to write a detective story, they must be able to analyze even the slightest of details
ผู้เขียนอ้างตัวเองว่าเป็นนักเขียนหนังสือลึกลับอธิบายว่าถ้าเขียนเรื่องราวนักสืบก็ต้องสามารถวิเคราะห์รายละเอียดได้เล็กน้อย
 He wrote as if he wanted to boast how many difficult words he could shove into one long sentence, making it even harder for a young boy like Yu-ye to understand
เขาเขียนราวกับว่าเขาต้องการจะโม้คำพูดที่ยากลำบากมากแค่ไหนที่เขาสามารถพัวพันเป็นประโยคยาว ๆ ได้ทำให้ยากขึ้นสำหรับเด็กหนุ่มคนหนึ่งอย่างยูยองที่จะเข้าใจ
 But
แต่
 Yu-ye did not give up
นายไม่ยอมแพ้
 He showed enough persistence to search almost every word in the dictionary, ‘decoding’ the sentence
เขาแสดงให้เห็นว่ามีอยู่มากพอที่จะค้นหาเกือบทุกคำในพจนานุกรม 'ถอดรหัส' ประโยค
 Thus, he was finally able to understand what the author wanted to say
ดังนั้นในที่สุดเขาก็สามารถที่จะเข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนต้องการจะพูด
 It was simple
มันง่าย
 When one wanted to know more on a subject, the author advised to stay close, be focused, and keep looking with patience
เมื่อต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องใด ๆ ผู้เขียนควรอยู่ใกล้ ๆ จดจ่อและมองดูด้วยความอดทน
 If Yu-ye was a little older, he would have sworn
ถ้านายยูอายุน้อยกว่านี้เขาจะสาบานได้
 It didn’t make sense to write such obvious common sense in such a long, and complicated sentence
การเขียนความรู้สึกที่เห็นได้ชัดเช่นประโยคที่ยาวและซับซ้อนเป็นเรื่องไม่สมเหตุสมผล
 But Yu-ye was still innocent, as he instantly did as the book told
แต่นายยูยังคงไร้เดียงสาเช่นเดียวกับที่เขาทำอย่างทันทีทันใดในหนังสือเล่มนี้
 Yu-ye temporarily stopped his everyday trips to the library as he sat in front of the TV, staring intensely
Yu-ye ได้หยุดการเดินทางประจำวันของเขาไปที่ห้องสมุดในขณะที่เขานั่งอยู่หน้าทีวีและจ้องมองอย่างเข้มข้น
 The subject wasn’t the TV, but the blue strings floating around it
เรื่องไม่ได้เป็นทีวี แต่สายสีน้ำเงินลอยอยู่รอบ ๆ
 The first one he saw was long
คนแรกที่เขาเห็นก็ยาว
 There was long ones and short ones, all different in their sizes
มีคนยาวและคนสั้นที่แตกต่างกันในขนาดของพวกเขา
 However, even the longest one never passed 3 centimeters
อย่างไรก็ตามแม้ที่ยาวที่สุดไม่เคยผ่าน 3 เซนติเมตร
 The shortest was 1 centimeter
ที่สั้นที่สุดคือ 1 เซนติเมตร
 The thickness of it almost didn’t exist as it was extremely thin, with a light turquoise color
ความหนาของมันแทบไม่ได้มีอยู่เพราะมันผอมมากและมีสีเขียวขุ่น
   4 days had passed since his observations
4 วันหลังจากการสังเกตของเขา
 Yu-ye was absorbed in the blue strings, enough to unconsciously ignore the girl next door
Yu-ye ถูกดูดซึมในสายสีน้ำเงินมากพอที่จะไม่สนใจผู้หญิงที่อยู่ข้างประตู
 Doing nothing but watching the blue thread and eating his meals was no easy task
ไม่ได้ทำอะไรนอกจากการดูด้ายสีฟ้าและการกินอาหารไม่ง่ายเลย
 Yu-ye’s persistence was incredible
การคงอยู่ของ Yu-ye เป็นเรื่องเหลือเชื่อ
 If others knew what he was up to, they would make fun of him as a foolish bear
ถ้าคนอื่น ๆ รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่พวกเขาจะทำให้เขาเป็นคนโง่เขลา
 (a Korean metaphor for people who don’t know when to give up) He did have some progress though
(เป็นคำอุปมาของชาวเกาหลีสำหรับคนที่ไม่รู้ว่าจะยอมเลิกหรือไม่) เขามีความคืบหน้าบ้าง
 On the last day of his observations, Yu-ye wondered, ‘Why are the blue strings only at my house?’ That was the one ultimate problem he couldn’t figure out
ในวันสุดท้ายของการสังเกตของเขา Yu - ye สงสัย 'ทำไมสายสีน้ำเงินเท่านั้นที่บ้านของฉัน' นั่นคือปัญหาที่ดีที่สุดที่เขาไม่สามารถคิดออก
 He didn’t know what the blue strings were to begin with
เขาไม่รู้ว่าสตริงสีน้ำเงินเริ่มจากอะไร
 However, when Yu-ye realized the ultimate question, the world around him began to change
อย่างไรก็ตามเมื่อ Yu-ye ตระหนักถึงคำถามที่ดีที่สุดแล้วโลกรอบ ๆ ตัวเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป
   Starting the next day, Yu-ye could see the blue thread outside of his home
วันรุ่งขึ้น Yu- เจ้าจะเห็นด้ายสีฟ้าข้างนอกบ้าน
 In the tree in front of his house, the grass, a dog, people, even the rocks and soil seemed to have blue strings next to them
ในต้นไม้ที่หน้าบ้านหญ้าสุนัขคนแม้กระทั่งหินและดินดูเหมือนจะมีสายสีน้ำเงินติดกับพวกเขา
 Some seemed to float in the air freely, but the amount of them were significantly less
บางคนดูเหมือนจะลอยตัวไปในอากาศได้อย่างเสรี แต่จำนวนของพวกเขามีน้อยลงมาก
 Usually, the blue strings liked to stay next to anything with life
โดยปกติสายสีน้ำเงินชอบที่จะอยู่ข้างสิ่งใด ๆ กับชีวิต
 At night, it gleamed like a group of beautiful fireflies
ตอนกลางคืนมันก็ส่องแสงเหมือนกลุ่มหิ่งห้อยที่สวยงาม
 As time went by, the amount of blue strings Yu-ye could see increased in number
เมื่อเวลาผ่านไปจำนวนสตริงสีน้ำเงินที่ Yu-ye เห็นจะเพิ่มมากขึ้น
 For an odd reason, the strings, even when the subject was the same, increased as the subject moved closer to the mountains and decreased as they got closer to a man-made road
ด้วยเหตุผลแปลก ๆ สตริงแม้ในขณะที่เรื่องเดียวกันก็เพิ่มขึ้นเมื่อวัตถุขยับเข้าไปใกล้เทือกเขาและลดลงเมื่อใกล้กับถนนที่มนุษย์สร้างขึ้น
 Yu-ye thought of ‘Ale’s Arbitrary Knowledge Analysis’ on the chapter ‘Perception
คุณคิดว่า 'การวิเคราะห์ความรู้โดยพลการของ Ale' ในบท 'การรับรู้
’ As the chapter states, the author explains there are four meanings to perception
'ในฐานะรัฐบทผู้เขียนอธิบายว่ามีความหมายสี่ประการในการรับรู้
 They were: to use others to one’s advantage, to escape from the unknown, to store one’s own experience, and finally, to be the first step of a changing world
ใช้เพื่อประโยชน์ของคนอื่นเพื่อหลบหนีจากที่ไม่รู้จักจัดเก็บประสบการณ์ของตัวเองและในที่สุดก็เพื่อเป็นก้าวแรกของโลกที่กำลังเปลี่ยนไป
 ‘Did my world change too because I changed my perceptions?’ It seemed to make enough sense
'โลกของฉันเปลี่ยนไปหรือไม่เพราะฉันเปลี่ยนความรู้สึกของฉัน?' ดูเหมือนจะทำให้รู้สึกดีขึ้น
 Then, when was the first time Yu-ye perceived of the blue thread? When he traced back his memories, it was obvious
แล้วเมื่อไหร่ที่ Yu-ye ได้รับรู้ถึงเส้นด้ายสีฟ้า? 
 The woman’s voice
เสียงผู้หญิง
 It started the first day he heard the voice
มันเริ่มวันแรกที่เขาได้ยินเสียง