Chapter 7 Chapter 7
บทที่ 7 บทที่ 7
 Blue Thread (2)   The very next day, Yu-ye started to formulate new questions about the blue thread
Blue Thread (2) วันรุ่งขึ้น Yu-ye เริ่มตั้งคำถามใหม่เกี่ยวกับหัวข้อสีฟ้า
   Why was it more attached to objects than freely roaming the air? Why was it more attached to the animate than the inanimate? Why was it more attached to humans than animals like dogs and cats?   Yu-ye thought of every possible explanation he could imagine, taking all sorts of elements into consideration
ทำไมมันถึงแนบวัตถุมากกว่าการโรมมิ่งได้อย่างอิสระ? 
 The subject’s size or shape, the temperatures, the numbers of the blue strings, where the subject stood, the state of health…etc
ขนาดหรือรูปร่างของวัตถุอุณหภูมิจำนวนสายสีน้ำเงินที่วัตถุอยู่สภาพสุขภาพ ฯลฯ ...
 There were surprisingly many things to consider
มีหลายสิ่งที่น่าแปลกใจที่ต้องพิจารณา
 Yu-ye started to visit the library again
ยู - ยูเริ่มเยี่ยมชมห้องสมุดอีกครั้ง
 Maybe a few days have passed
อาจจะสองสามวันผ่านไป
 When every librarian and staff working inside the library knew of Yu-ye, he was finally able to get close to the answer
เมื่อบรรณารักษ์และเจ้าหน้าที่ทุกคนที่ทำงานอยู่ในห้องสมุดรู้เรื่อง Yu-ye เขาก็สามารถตอบคำถามได้ใกล้ ๆ
 It was age
มันอายุแล้ว
 The more something or someone was aged, the more the threads appeared around them
มีบางสิ่งบางอย่างมากขึ้นหรือมีคนอายุมากขึ้น
 Lastly, the strings became blue dots and coagulated together, changing its shape
สุดท้ายสายกลายเป็นจุดสีน้ำเงินและ coagulated เข้าด้วยกันเปลี่ยนรูปร่าง
 Yu-ye thought again, age as its reason
Yu-ye คิดอีกครั้งอายุเป็นเหตุผลของมัน
 It was easy because the library was always filled with people of all different ages
เป็นเรื่องง่ายเพราะห้องสมุดเต็มไปด้วยคนทุกวัย
 Yu-ye’s thoughts were almost exact
ความคิดของ Yu-ye เกือบจะแน่นอน
 Rather than children his age, middle or high schoolers and more
ไม่ใช่เด็กอายุ schoolers ระดับกลางหรือสูงและอื่น ๆ
 Rather than them, the workers at the library had more strings around them
มากกว่าคนงานคนงานที่ห้องสมุดมีสายมากขึ้นรอบตัว
 Sometimes, he could find some with unusually little strings despite their age, however, most of those people seemed gravely ill, unable to hold up their own bodies
บางครั้งเขาสามารถหาบางอย่างที่มีสตริงน้อยผิดปกติแม้จะอายุของพวกเขา แต่ส่วนมากของคนเหล่านั้นดูเหมือนจะหนักไม่สามารถที่จะถือตัวเอง
 It seemed when one became weak and ill, the blue strings around them decreased
ดูเหมือนคนที่อ่อนแอและไม่สบายสายสีน้ำเงินรอบตัวก็ลดลง
   Another peculiar fact was that aging didn’t always bring more strings
ความจริงที่แปลกอื่นคืออายุที่ไม่ได้นำสายมากขึ้นเสมอ
 It seemed to increase until one’s 50s, then started to decrease soon afterwards
ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นจนถึงยุค 50 คนหนึ่งแล้วก็เริ่มลดลงในไม่ช้าหลังจากนั้น
 Yu-ye’s new hypothesis that the change of the amount in blue thread is tied strongly with one’s age made his heart jump as he waited for a change once more
สมมติฐานใหม่ของ Yu-ye ว่าการเปลี่ยนแปลงของจำนวนเงินในด้ายสีฟ้าผูกติดอยู่กับอายุทำให้หัวใจของเขากระโดดขึ้นขณะที่เขารอการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง
 He started seeing the blue string outside because he changed his ‘perception
เขาเริ่มเห็นสตริงสีน้ำเงินข้างนอกเพราะเขาเปลี่ยนการรับรู้ของเขา
’ Did that mean knowing a new hypothesis now, would bring about a new change?   “Aw…… Maybe this isn’t it…” One, two, then three days passed with nothing changed
'หมายความว่ารู้ว่าสมมติฐานใหม่ในขณะนี้จะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงใหม่หรือไม่? 
 Maybe the hypothesis was wrong, or the change was made by ‘luck’ disguised as ‘perception
บางทีสมมติฐานผิดหรือเปลี่ยนเป็น 'โชค' ปลอมตัวเป็น 'การรับรู้
’ There was no way to confirm, but the fact nothing happened did not change
"ไม่มีทางยืนยัน แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงไม่มีการเปลี่ยนแปลง
 Puzzled Yu-ye changed his focus to observe those other than humans
งงงวยยู - เจ้าเปลี่ยนความสนใจไปที่คนอื่นไม่ใช่มนุษย์
   What he picked was trees
สิ่งที่เขาเลือกคือต้นไม้
 It seemed to be the most populated thing next to humans
ดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งที่มีประชากรมากที่สุดติดกับมนุษย์
 He rummaged through the library to find how to measure a tree’s age
เขาขวนขวายหาห้องสมุดเพื่อหาวิธีวัดอายุของต้นไม้
 The simplest way is to check its annual rings, but cutting down trees in different sizes and shapes with a saw seemed impractical
วิธีที่ง่ายที่สุดคือการตรวจสอบวงแหวนประจำปี แต่การตัดต้นไม้ในขนาดและรูปทรงที่แตกต่างกันออกไปโดยใช้ใบเลื่อยดูเหมือนไม่ได้ผล
 Therefore, Yu-ye guessed each tree’s age by looking at the pictures inside the book
ดังนั้น Yu-guess เดาอายุของต้นไม้แต่ละตัวโดยดูที่ภาพภายในหนังสือ
 His verdict was that trees worked similarly to humans
คำตัดสินของพระองค์คือว่าต้นไม้มีการทำงานคล้ายคลึงกับมนุษย์
 It was as if he spent another month verifying the same idea he had already checked a month ago
ราวกับว่าเขาใช้เวลาอีกหนึ่งเดือนในการยืนยันความคิดเดิมที่เขาเคยตรวจสอบไว้เมื่อเดือนที่แล้ว
 It was disappointing to say in the least
มันน่าผิดหวังที่จะพูดในอย่างน้อย
 Although, he found one questionable aspect
แม้ว่าเขาจะพบประเด็นที่น่าสงสัย
 That is, the difference between the animate and the inanimate
นั่นคือความแตกต่างระหว่างชีวิตและไม่มีชีวิต
 Almost no strings were seen next to rocks and soil that were older than any living subject in the town
เกือบไม่มีสายพบข้างหินและดินที่เก่ากว่าเรื่องชีวิตใด ๆ ในเมือง
 If Yu-ye’s hypothesis was correct, the pile of rocks in the mountain behind his house had to be covered in blue
ถ้าสมมุติฐานของ Yu-ye ถูกต้องกองหินบนภูเขาหลังบ้านของเขาต้องถูกปกคลุมไปด้วยสีฟ้า
 ‘What was the difference? That one could move?’ Trees also move when they grow, therefore, the thought seemed to fit
"อะไรคือความแตกต่าง? 
 He also remembered seeing it on the news
เขายังจำได้ว่าเห็นข่าวนี้
 A story about a man and his long-forgotten bike
เรื่องราวเกี่ยวกับชายและจักรยานที่ลืมไปนาน
 When he remembered, and came back years after to check, the bike was absorbed into the tree
เมื่อเขาจำได้และกลับมาหลายปีหลังจากการตรวจสอบจักรยานถูกดูดซึมเข้าสู่ต้นไม้
 This was proof, but not enough
นี่เป็นหลักฐาน แต่ไม่เพียงพอ
 No significant change appeared just yet
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญเกิดขึ้นเพียงแค่นี้
   Yu-ye was watching the blue strings that day too
คุณกำลังดูสายสีน้ำเงินในวันนั้นด้วย
 He had already stopped going to the library a couple days ago
เขาเพิ่งหยุดไปที่ห้องสมุดเมื่อสองวันก่อน
 From the books he saw inside the library, many talked about the differences of the animate and the inanimate, but none of it was related to ‘perception’
จากหนังสือที่เขาเห็นในห้องสมุดหลายคนพูดถึงความแตกต่างของชีวิตและไม่มีชีวิต แต่ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับ 'การรับรู้'
 It was useless unless its change was made by a change in perception
มันก็ไร้ประโยชน์เว้นแต่การเปลี่ยนแปลงของมันถูกสร้างขึ้นโดยการเปลี่ยนแปลงในการรับรู้
 When he thought he could no longer find the truth behind the blue thread, Yu-ye’s tight grip on his incredible focus and drive for research loosened
เมื่อเขาคิดว่าเขาไม่สามารถค้นพบความจริงที่อยู่เบื้องหลังด้ายสีฟ้าได้ Yu-ye ก็จับมือแน่นในการมุ่งเน้นที่น่าทึ่งของเขาและผลักดันการวิจัยหลวม
 To think of it, this was the first time Yu-ye had really dug into one subject deeply for weeks, obsessing over his questions for an answer
เมื่อคิดว่านี่เป็นครั้งแรกที่ยูยอนได้ขุดลึกลงไปในหัวข้อหนึ่งเป็นเวลาหลายสัปดาห์ทำให้คำถามของเขาตกเป็นเป้าของคำตอบ
 The ongoing lethargic mood seemed to be its side effect
อารมณ์ซบเซาอย่างต่อเนื่องดูเหมือนจะเป็นผลข้างเคียงของมัน
 He also lost his appetite, leaving more than half of the lunch grandmother had prepared for him
นอกจากนี้เขายังสูญเสียความกระหายของเขาออกมากกว่าครึ่งหนึ่งของยายอาหารกลางวันได้เตรียมไว้สำหรับเขา
 He felt betrayed by the blue threads swimming freely in the air
เขารู้สึกว่าถูกทรยศโดยหัวข้อสีน้ำเงินว่ายน้ำได้อย่างอิสระในอากาศ
 It soon became the time for Yunyoung to come back, but Yu-ye didn’t want to get off the floor
ในไม่ช้ามันก็กลายเป็นช่วงเวลาที่ยูยองจะกลับมา แต่ยูยอนไม่อยากลุกขึ้นจากพื้น
 The sun felt warm for a mid-January weather, and he enjoyed laying down with his worn out, but relaxed body
ดวงอาทิตย์รู้สึกอบอุ่นสำหรับสภาพอากาศในช่วงกลางเดือนมกราคมและเขาสนุกกับการวางลงกับการสึกหรอของเขา แต่ผ่อนคลายร่างกาย
 It almost felt as if he were to get up before Yunyoung got there, he was going to lose to the blue strings
มันเกือบจะรู้สึกราวกับว่าเขาลุกขึ้นก่อนที่ยูยองบินจะมาถึงที่นั่นเขาจะสูญเสียสายสีน้ำเงิน
 A sort of childish rivalry sparked inside of him
การแข่งขันที่ดูอ่อนเยาว์เกิดขึ้นภายในตัวเขา
   He swung his feet, to and fro, having a staring contest with the air for a couple more minutes
เขาขยับเท้าของเขาไปมาจากการประกวดที่จ้องมองกับอากาศเป็นเวลาสองสามนาที
 Then the front gate opened, making a rusty sound like one’s nails on a chalkboard
จากนั้นประตูหน้าเปิดขึ้นทำให้เสียงเป็นสนิมเช่นเล็บบนกระดานดำ
 A big dog, as tall as Yu-ye’s waist slowly wandered into his front yard
สุนัขใหญ่ตัวหนึ่งที่สูงขึ้นเมื่อเอวของ Yu-ye เดินช้าๆไปที่ลานหน้าบ้าน
 Unlike its intimidating size, the dog was friendly, with a snow-white fur and an innocent face
สุนัขตัวนี้เป็นมิตรกับสุนัขหิมะสีขาวและใบหน้าที่ไร้เดียงสา
 The dog wagged its tail softly as it came to Yu-ye
สุนัขลากหางของมันอย่างนุ่มนวลเมื่อมาถึง Yu-ye
 “You came today too?” ‘Whimper’
"คุณมาวันนี้ด้วยเหรอ?" 'Whimper'
 Yu-ye brought out the bowl of rice he had left over
นายเอาข้าวต้มที่เหลือทิ้งไว้
 He had been having leftovers every 3 or so days, therefore he gave the rice to a stray dog that came by once in a while
เขากินของเหลืออยู่ทุกๆ 3 วันดังนั้นเขาจึงให้ข้าวกับสุนัขจรจัดที่เข้ามาทีหลัง
 Now, the dog had memorized the time he brings out food and came accordingly to eat
ตอนนี้สุนัขจดจำเวลาที่เขาพาออกอาหารแล้วก็กินตาม
 The dog had finished the bowl in the blink of an eye and wagged its tail harder wanting more food, but that was all Yu-ye had
หมาได้ชามเสร็จในพริบตาและตูดหางของมันยากที่ต้องการอาหารมากขึ้น แต่นั่นคือทั้งหมดที่คุณมี Yu -
 He was too busy staring blankly into space full of unanswerable questions to care anyway
เขายุ่งเกินไปกับการจ้องมองที่ว่างเปล่าในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยคำถามที่ไม่สามารถตอบได้ในการดูแลต่อไป
 ‘Pant pant pant……’ The dog circled Yu-ye for a while before it finally decided to head out
'Pant pant pant ...... ' สุนัขค่อยๆหยิบ Yu-ye มาพักหนึ่งก่อนที่มันจะตัดสินใจออกไปข้างนอก
 The dog’s foot got caught in the ramp of the front door, once again making a metal screech
เท้าของสุนัขถูกจับในทางลาดของประตูหน้าอีกครั้งทำให้เสียงกรีดร้องเป็นโลหะ
 Yu-ye finally turned his head, alarmed
Yu-ye ที่สุดหันหัวของเขาตื่นตระหนก
 The dog looked back too, in hopes that he had something else to feed, but Yu-ye just stared back
สุนัขมองย้อนกลับไปด้วยความหวังว่าเขาจะมีอาหารอื่น ๆ แต่ Yu-ye ก็จ้องมองกลับมา
 The panting dog then left the house and then, out of his sight
สุนัขพ่นนั้นออกจากบ้านและจากสายตาของเขา
 “Ah…… Breathing!” Yu-ye came to a sudden realization while looking at the dog’s tail
"อ้า ...... หายใจ" Yu-ye มาตระหนักถึงทันทีในขณะที่มองไปที่หางของสุนัข
  According to the book he had read from the library, one’s age also had to do with one’s breathing
ตามหนังสือที่เขาอ่านจากห้องสมุดอายุของคนก็เกี่ยวข้องกับการหายใจด้วย
 Anything with short, fast breaths live for a shorter amount of time than those that breathe slow which tend to live for a much longer time
สิ่งที่มีลมหายใจสั้นและรวดเร็วมีชีวิตอยู่ชั่วระยะเวลาสั้นกว่าคนที่หายใจช้าซึ่งมักจะอาศัยอยู่เป็นเวลานาน
 Thus, whales and turtles breathe slowly and deeply
ดังนั้นปลาวาฬและเต่าหายใจช้าและลึก
 When a human’s heartbeat amounts to 70 or 80 a minute, the world’s longest living animal, the Galapagos Turtle’s heart only beats 6 times in one minute
เมื่อการเต้นของหัวใจของมนุษย์เป็นเวลา 70 หรือ 80 นาทีสัตว์ที่มีชีวิตยาวที่สุดในโลกหัวใจเต่า Galapagos เต้นได้เพียง 6 ครั้งต่อนาที
 “Breath, is breath the answer?” Yu-ye thought of the all the knowledge he had acquired about breathing
"ลมหายใจเป็นลมหายใจคำตอบหรือไม่?" Yu - คุณคิดถึงความรู้ทั้งหมดที่เขาได้รับเกี่ยวกับการหายใจ
 Then, one thought had struck him like a lightning
จากนั้นความคิดหนึ่งได้ทำให้เขาเป็นเหมือนสายฟ้า
 What about the breathing technique Handcart Grandpa had taught him long ago? He used to practice it while playing alone before Yunyoung came to teach him
สิ่งที่เกี่ยวกับเทคนิคการหายใจ Handcart Grandpa ได้สอนเขานานมาแล้ว? 
  Thankfully, he still remembered every step
โชคดีที่เขายังจำได้ทุกขั้นตอน
 Yu-ye started practicing Handcart Grandpa’s breathing technique
Yu-ye เริ่มฝึกฝนเทคนิคการหายใจของ Handcart Grandpa
 He breathed lightly at first, then quickly, then finally deeply and slowly
ตอนแรกเขาหายใจเข้าอย่างแรงแล้วค่อยๆคลี่คลายลงอย่างช้าๆ
 When he focused his mind to it, the blue strings attached to the green weeds below all shot up towards the sky as the surrounding blue thread all rushed towards Yu-ye
เมื่อเขามุ่งความสนใจไปที่มันสายสีฟ้าติดกับวัชพืชสีเขียวด้านล่างทั้งหมดยิงขึ้นสู่ท้องฟ้าเป็นเส้นสีน้ำเงินรอบทั้งหมดรีบไป Yu-ye
 Yu-ye gasped and broke the breathing technique in surprise, but it was too late
พวกคุณหอบและโกรธเทคนิคการหายใจด้วยความประหลาดใจ แต่มันก็สายเกินไป
 The blue strings that surrounded Yu-ye had already been sucked into his mouth
สายสีน้ำเงินที่ล้อมรอบ Yu-ye ได้รับการดูดเข้าไปในปากของเขาแล้ว
 Yu-ye felt like a monstrous villain, eating the innocent blue civilians to fill his own stomach
Yu-ye รู้สึกเหมือนคนชั่วร้ายมหึมากินพลเรือนสีน้ำเงินผู้บริสุทธิ์เพื่อเติมเต็มท้องของตัวเอง
 He almost felt bad as he scratched his head in confusion
เขาเกือบจะรู้สึกไม่ดีในขณะที่เขาเกาหัวของเขาในความสับสน
 But, at last he showed an innocently sunny smile
แต่ในที่สุดเขาก็แสดงรอยยิ้มที่ไร้เดียงสา
 He felt full even without eating
เขารู้สึกเต็มอิ่มแม้ไม่กิน
   After that day, Yu-ye stopped going to the library completely
หลังจากวันนั้นยูยอนก็หยุดไปที่ห้องสมุดอย่างสิ้นเชิง
 Instead, he roamed around town looking for the blue strings
เขาเดินเตร่ไปทั่วเมืองที่กำลังมองหาสายสีน้ำเงิน
 He had nothing to do until Yunyoung came back around 2PM anyway
เขาไม่มีอะไรจะทำจนกว่า Yunyoung จะกลับมารอบ ๆ 2PM ต่อไป
 If he was going to have to wait, he might as well spend time looking for the fascinating blue thread
ถ้าเขาจะต้องรอเขาก็อาจจะใช้เวลามองหาด้ายสีฟ้าที่น่าสนใจ
 It made him happily full, and less bored
มันทำให้เขามีความสุขเต็มและเบื่อน้อยลง
 Yu-ye’s day started after he saw his grandmother off, and finished eating all the blue thread in his house
วันของ Yu-ye เริ่มต้นขึ้นหลังจากที่เขาเห็นย่าของเขาออกไปและกินอาหารที่ด้ายสีฟ้าทั้งหมดในบ้านของเขา
 When the house was clean of the blue strings, he headed out to the town
เมื่อบ้านสะอาดด้วยสายสีน้ำเงินเขาก็มุ่งหน้าออกไปที่เมือง
 He always had morning walks to digest his full stomach from eating a big breakfast and as a form of exercise
เขาเคยเดินตอนเช้าเพื่อแยกท้องเต็มรูปแบบจากการกินอาหารเช้ามื้อใหญ่และเป็นรูปแบบของการออกกำลังกาย
 Now, he was exercising to eat again
ตอนนี้เขากำลังออกกำลังกายอีกครั้ง
 How weird
แปลกมากแค่ไหน
   Sometimes on TV, a panel of a talk show would cleverly joke how people had ‘a different stomach for dessert
บางครั้งในทีวีแผงของทอล์กโชว์จะฉลาดติดตลกว่าคนมีกระเพาะอาหารที่แตกต่างกันสำหรับของหวาน
’ That was exactly how eating the blue strings felt
'นั่นเป็นวิธีการกินสตริงสีฟ้ารู้สึก
   There was another advantage of the blue strings other than feeling full
มีข้อดีอีกอย่างหนึ่งของสายสีน้ำเงินนอกเหนือจากความรู้สึกเต็มรูปแบบ
 No matter how much he consumed, there were always more to go around
ไม่ว่าเขาจะบริโภคอาหารเท่าไหร่ก็ตามก็มีมากขึ้นที่จะไปรอบ ๆ
  Usually, Yu-ye left half of the blue strings in each tree
โดยปกติแล้ว Yu-ye ทิ้งไว้ครึ่งหนึ่งของสายสีน้ำเงินในแต่ละต้น
 If he were to eat all of it, he felt as though the tree would wilt, and die the next day
ถ้าเขากินมันทั้งหมดเขารู้สึกราวกับว่าต้นไม้ร่วงโรยและตายในวันรุ่งขึ้น
   Leaving halves of the strings were no easy task on its own
ปล่อยให้ครึ่งหนึ่งของสตริงไม่ใช่เรื่องง่ายด้วยตัวเอง
 Once he started to absorb, it was hard to stop
เมื่อเขาเริ่มดูดซึมแล้วมันก็ยากที่จะหยุดยั้ง
 Many times, he became too captivated, then when he came back to his senses, the blue strings were all gone
หลายครั้งที่เขาหลงใหลจนเกินไปแล้วเมื่อเขากลับมารู้สึกถึงสายสีน้ำเงินก็หมดไปแล้ว
 At first, when he ate up all the blue thread surrounding one tree, he felt horrible as if he killed it
ตอนแรกเมื่อเขากินเส้นใยสีฟ้าทั้งหมดรอบตัวเขารู้สึกแย่มากราวกับว่าเขาฆ่ามัน
 Unlike the usual emotionless, calm child he was, he even showed tears in sorrow
ซึ่งแตกต่างจากปกติอารมณ์เด็กสงบเขาเขาได้แสดงน้ำตาในความเศร้าโศก
 After worrying the rest of that day, he returned the next day, carefully inspecting the tree
หลังจากกังวลเรื่องเวลาที่เหลือของวันนั้นเขากลับมาในวันรุ่งขึ้นตรวจสอบต้นไม้อย่างรอบคอบ
 Thankfully, the blue strings appeared again
โชคดีที่สายสีน้ำเงินปรากฏขึ้นอีกครั้ง
 Yu-ye sighed in relief
Yu-ye ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
 Then thought of a cup of coke
แล้วคิดถึงถ้วยโค้ก
 There was a day when Yunyoung brought Yu-ye a cup of coke
มีวันหนึ่งที่ Yunyoung นำ Yu-ye มาเป็นถ้วยโค้ก
 She said, to Yu-ye’s surprise, that the hamburger shop gave one more cup when the customers finished the first cup
เธอกล่าวต่อว่ากับความประหลาดใจของ Yu-ye ที่ร้านแฮมเบอเกอร์ให้อีกถ้วยหนึ่งเมื่อลูกค้าทำถ้วยแรก
 It was called a re-fill
เรียกว่าเติมอีกครั้ง
 Yunyoung’s class president had bought the entire class a hamburger set as a snack, and Yunyoung had saved the cup after she drank the coke to re-fill it later
ประธานชั้นเรียนของ Yunyoung ได้ซื้อแฮมเบอร์เกอร์ทั้งชุดเป็นอาหารว่างและ Yunyoung ได้เก็บถ้วยไว้หลังจากที่เธอดื่มโค้กเพื่อกรอกข้อมูลในภายหลัง
 Yu-ye thanked Yunyoung for the first coke he had in a while, but also felt thankful of her sweet, caring heart
ยูยองขอบคุณ Yunyoung สำหรับโค้กคนแรกที่เขามีอยู่ แต่เนิ่นๆ แต่ก็รู้สึกขอบคุณในใจที่รักและห่วงใยของเธอ
 From the school to the Moon Village was 40 minutes by bus alone
จากโรงเรียนไปยังหมู่บ้านดวงจันทร์ใช้เวลาเพียง 40 นาทีโดยรถประจำทาง
 Furthermore, to walk into a fast-food restaurant with an empty cup, asking for a re-fill must have been embarrassing as a middle school girl
นอกจากนี้ในการเดินเข้าไปในร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดพร้อมถ้วยเปล่าขอให้เติมใหม่ต้องน่าอับอายเมื่อเป็นเด็กสาววัยกลางคน
 Yu-ye was glad the blue strings were like Yunyoung’s coke
คุณรู้สึกดีใจมากที่สายสีน้ำเงินเหมือนโค้กของ Yunyoung
   Setting all thoughts aside, Yu-ye felt his body change after he found that the blue thread is re-fillable
Yu-ye รู้สึกว่าร่างกายของเขาเปลี่ยนไปหลังจากที่เขาค้นพบว่าเส้นสีฟ้าสามารถเติมเงินได้
 His stick-thin figure from his poor appetite began to grow bigger, and soon he became the average weight he was supposed to be
ร่างผอมบางลงจากความกระหายที่ไม่ดีของเขาเริ่มเติบโตขึ้นและในไม่ช้าเขาก็กลายเป็นน้ำหนักเฉลี่ยที่เขาควรจะเป็น
 What was changed was not just his physique
สิ่งที่เปลี่ยนไปไม่ใช่แค่ร่างกายของเขาเท่านั้น
 It is said that one’s eyes are the windows to one’s heart, and his were deep, calm, and silent like a pure, innocent spring of water hidden deep in the beauty of a mountain
ว่ากันว่าดวงตาของคนเป็นหน้าต่างแห่งหัวใจและลึกสงบและเงียบเหมือนน้ำพุบริสุทธิ์บริสุทธิ์ที่ซ่อนอยู่ในความงามของภูเขา
 It was an impossible depth to reach as an 8-year-old child
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าถึงเด็กวัย 8 ขวบ
 Yunyoung was the only one to even notice ever so slightly as Yu-ye grew in silence
Yunyoung เป็นคนเดียวที่ได้สังเกตเห็นแม้แต่เล็กน้อยเพราะ Yu-ye เติบโตในความเงียบ