Chapter 10 Chapter 10
บทที่ 10 บทที่ 10
 End (1)   In the blink of an eye Yu-ye became 12
สิ้นสุด (1) ในพริบตา Yu - ye กลายเป็น 12
 It had already been 3 years since he first started school
เป็นเวลา 3 ปีตั้งแต่เริ่มเข้าเรียน
 Kids around his age were like stalks of bamboo
เด็ก ๆ ที่อายุของเขาเหมือนก้านไม้ไผ่
 They seemed small and weak one day, then strong and tall the next
พวกเขาดูเหมือนเล็กและอ่อนแอในวันหนึ่งแล้วแข็งแรงและสูงต่อไป
 So did Yu-ye
ยูดาพวกคุณเช่นกัน
 In the span of 3 years, the whole world changed little by little
ในช่วง 3 ปีทั่วโลกมีการเปลี่ยนแปลงทีละน้อย
 The only thing that remained unchanged was Yu-ye’s expressionless face and his extremely neutral character
สิ่งเดียวที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงคือใบหน้าที่ปราศจากความรู้สึกของ Yu-ye และตัวละครที่เป็นกลางอย่างยิ่ง
   Although Yu-ye had grown up in an unfortunate family background, he didn’t mind
แม้ว่าคุณยายเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่ไม่ดีก็ตาม
 He had the same school life as any other kid, if not better
เขามีชีวิตเหมือนเด็กคนอื่น ๆ ถ้าไม่ดี
 The only time anyone would notice his family situation was the times where he couldn’t bring the materials he needed for a project or during the student-parent festival each year where he stood there, alone
ครั้งเดียวที่ทุกคนจะสังเกตเห็นสถานการณ์ในครอบครัวของเขาคือเวลาที่เขาไม่สามารถนำวัสดุที่เขาต้องการสำหรับโครงการหรือในช่วงเทศกาลนักเรียนผู้ปกครองในแต่ละปีที่เขายืนอยู่ที่นั่นเพียงอย่างเดียว
 To some, his situation brought them pity
บางสถานการณ์ของเขาทำให้พวกเขาสงสาร
 The parents that felt sorry for Yu-ye would include him in their group or family for the day of the festival
พ่อแม่ที่รู้สึกเสียใจที่ยูยองจะรวมเขาไว้ในกลุ่มหรือครอบครัวของพวกเขาสำหรับวันเทศกาล
 During school times, the teachers paid a little more attention to Yu-ye, trying to care for him a little more than they did other students
ในช่วงเรียนครูให้ความสนใจกับ Yu-ye มากขึ้นพยายามดูแลเขามากกว่านักเรียนอื่น ๆ
 But Yu-ye was fine without it
แต่คุณไม่สามารถทำได้
 His personality was extremely malleable, meek and calm
บุคลิกภาพของเขาอ่อนมากอ่อนโยนและสงบ
 The frequent visits to the library broadened Yu-ye’s understandings about the range of differences in the world, and become at peace with everyone
การเข้ารับการตรวจครั้งนี้บ่อยครั้งที่ห้องสมุดทำให้เข้าใจถึงความแตกต่างในโลกของ Yu-ye และกลายเป็นความสงบสุขกับทุกคน
   The person who cared about him most during school was none other than Yunhwa
คนที่ใส่ใจเกี่ยวกับตัวเขามากที่สุดในช่วงเรียนก็ไม่ใช่ใครนอกจาก Yunhwa
 She was no longer Yu-ye’s homeroom teacher, but she still gave him the most affection and interest
เธอไม่ใช่ครูประจำชั้นของ Yu-ye แต่เธอยังให้ความรักและความสนใจมากที่สุด
 She would ask other teachers to help Yu-ye pay for his lunch, and made it possible for Yu-ye to take the necessary afterschool classes for free
เธอจะขอให้ครูคนอื่น ๆ ช่วย Yu-you จ่ายเงินให้กับมื้ออาหารกลางวันของเขาและทำให้ Yu-ye สามารถเข้าชั้นเรียน afterschool ที่จำเป็นได้ฟรี
 Although Yu-ye was busy going home to Yunyoung right after school, her efforts paid off when Yunyoung started to pressure Yu-ye
แม้ว่า Yu-ye กำลังยุ่งอยู่กับบ้านไป Yunyoung ทันทีหลังจากที่โรงเรียนความพยายามของเธอได้เสียไปเมื่อ Yunyoung เริ่มกดดัน Yu-ye
 He finally started to come out to the after-school classes although he was somewhat unwilling to
ในที่สุดเขาก็เริ่มออกไปเรียนที่โรงเรียนหลังเลิกเรียนแม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจ
   Yunyoung was now a high school girl
ตอนนี้ Yunyoung เป็นเด็กนักเรียนมัธยมปลาย
 Originally, she planned to work a part time job to save up some money to help her family situations, but her father strongly disagreed
ในขั้นต้นเธอวางแผนที่จะทำงานงานพิเศษเพื่อประหยัดเงินเพื่อช่วยสถานการณ์ในครอบครัวของเธอ แต่พ่อของเธอไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง
 Therefore, she sat home quietly studying instead
ดังนั้นเธอนั่งอยู่ที่บ้านเงียบ ๆ ศึกษาแทน
 Now that she became a high schooler, she returned home later than 5PM, studying for the exams and taking afterschool classes
ตอนที่เธอกลายเป็นเด็กนักเรียนมัธยมเธอกลับบ้านหลังเวลา 5PM เรียนหนังสือสอบและเข้าชั้นเรียนหลังเรียน
 This was also the reason why she strongly encouraged Yu-ye to take the afterschool classes too
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเธอจึงขอสนับสนุนให้ยูอิ๋เข้าชั้นเรียนหลังเรียนด้วยเช่นกัน
 She was worried about Yu-ye staying alone in the house
เธอเป็นห่วงเกี่ยวกับ Yu-ye อยู่คนเดียวในบ้าน
 Anyhow, Yu-ye’s days were always peaceful
อย่างไรก็ตามวันของ Yu-ye นั้นสงบอยู่เสมอ
   It didn’t last for long though
มันไม่ได้เป็นเวลานานแม้ว่า
 In his near future, his world would be soon shaking to its core
ในอนาคตอันใกล้นี้โลกของเขาจะเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
   Yu-ye’s ears perked up, breaking the focus he had on his book
หู Yu-ye เงยขึ้นทำลายความสนใจของเขาในหนังสือของเขา
 It was the cuckoo-clock chirping to tell him it was 8
มันเป็นนกกาเหว่านาฬิการ้องเจี๊ยบบอกเขาว่ามันเป็น 8
 Yu-ye put down his book and looked at the clock
Yu-ye ใส่หนังสือของเขาและมองไปที่นาฬิกา
 Recently, his focus had gotten better
เมื่อเร็ว ๆ นี้การโฟกัสของเขาได้ดีขึ้น
 Once he picked up a book to read, he couldn’t tell how much time had passed
เมื่อเขาหยิบหนังสืออ่านแล้วเขาก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเวลาผ่านไปกี่ครั้ง
 It didn’t matter if it rained or thundered outside as he was mesmerized in his books
มันไม่สำคัญหรอกถ้าฝนตกหรือฟ้าร้องนอกบ้านขณะที่เขากำลังตกหลุมรักในหนังสือของเขา
 Today was no different
วันนี้ไม่แตกต่างกัน
 Before he knew it, he had finished two books, and it soon became sunset
ก่อนที่เขาจะรู้เรื่องนี้เขาได้ทำหนังสือสองเล่มเสร็จสิ้นและในไม่ช้าก็กลายเป็นพระอาทิตย์ตก
 “I don’t see sis today
"ฉันไม่เห็น sis วันนี้
” That explained the emptiness he felt while reading the books
"ที่อธิบายความว่างเปล่าที่เขารู้สึกในขณะที่อ่านหนังสือ
 Yu-ye and Yunyoung felt they were closer than blood-related siblings
Yu-ye และ Yunyoung รู้สึกว่าพวกเขาใกล้ชิดมากกว่าพี่น้องที่เกี่ยวข้องกับเลือด
 They took up nearly half of each other’s day
พวกเขาใช้เวลาเกือบครึ่งวันของแต่ละคน
 Yu-ye’s grandmother always said they must have been married, had a mother-son relationship, or a father-daughter relationship in their past lives
ยายของ Yu-ye กล่าวเสมอว่าพวกเขาต้องแต่งงานแล้วมีความสัมพันธ์ระหว่างมารดากับบุตรหรือความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกในชีวิตที่ผ่านมา
 It was unusual to hear grandmother talk about anything related to one’s marriage because of how much she had gone through, which explained how close the two looked in other people’s eyes
เป็นเรื่องผิดปกติที่ได้ยินยายพูดเกี่ยวกับอะไรที่เกี่ยวข้องกับการแต่งงานของคนหนึ่งเพราะเธอได้ผ่านเท่าไรแล้วซึ่งอธิบายว่าทั้งสองคนมองเข้าไปในดวงตาของคนอื่นอย่างไร
   However, Yunyoung wasn’t at Yu-ye’s house today
อย่างไรก็ตาม Yunyoung ไม่ใช่บ้านของ Yu-ye วันนี้
 It was always around 6 when she would come as if she belonged in his family, taking up the space next to him
มันอยู่เสมอประมาณ 6 เมื่อเธอจะมาราวกับว่าเธออยู่ในครอบครัวของเขาที่ว่างขึ้นอยู่ข้างๆเขา
 Maybe she had a pile of chores to finish, but Yunyoung always told him the day before if any such thing happened
บางทีเธออาจจะยุ่งเหลือเกิน แต่ Yunyoung เคยบอกเขาเมื่อวันก่อนถ้ามีอะไรเกิดขึ้น
 She never mentioned anything yesterday
เธอไม่เคยพูดอะไรเมื่อวานนี้
 “Did something happen at school?” Yu-ye worriedly left his house to check next door
"มีบางอย่างเกิดขึ้นที่โรงเรียนหรือเปล่า?" Yu-ye จากบ้านของเขาไปตรวจสอบที่ประตูถัดไป
 He quickened his pace worrying if she couldn’t move because she was sick
เขารีบก้าวเดินกังวลว่าเธอจะเดินไม่ได้เพราะป่วยหรือไม่
 If she wasn’t home, he was going to wait at the entrance to the Moon Village hill for her return
ถ้าเธอไม่อยู่ที่บ้านเขาจะรอที่ทางเข้าหมู่บ้านมูนวิลเล่เพื่อกลับมา
 “Hey sis! Are you there?” Yu-ye asked while banging on her front door
"Hey sis! 
   They were close enough that Yu-ye didn’t need to bang on the door before he entered, but he did so anyway
พวกเขาอยู่ใกล้พอที่ Yu-ye ไม่จำเป็นต้องกระแทกที่ประตูก่อนที่เขาจะป้อน แต่เขาก็ทำอย่างนั้นต่อไป
 He was afraid that her hysteric older sister would come out to pick a fight if he didn’t
เขากลัวว่าพี่สาวคนโตของเธอจะออกมาสู้ถ้าเขาไม่ทำ
 Something similar happened the last time he visited as her older sister held him by the ear and dragged him in circles in her yard
มีอะไรบางอย่างที่คล้ายคลึงกันเกิดขึ้นเมื่อครั้งสุดท้ายที่เขาไปเยี่ยมขณะที่พี่สาวของเธอจับหูไว้และลากเขาเข้าวงกลมในลานของเธอ
   Yu-ye listened closely to the small noises coming from the house
Yu-ye ฟังใกล้ ๆ กับเสียงเล็ก ๆ ที่มาจากบ้าน
 The blue strings gathered around his ears as he focused
สายสีฟ้าพันรอบหูขณะที่เขามุ่งเน้น
 Through the mumbles and other noises, he heard Yunyoung’s voice clearly
ผ่านเสียงพึมพำและเสียงอื่น ๆ เขาได้ยินเสียงของ Yunyoung อย่างเห็นได้ชัด
 He went in the house wondering what had happened
เขาเดินเข้าไปในบ้านสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
 As he entered, he saw Yunyoung, her older sister, and even her father organizing their belongings and packing everything
ขณะที่เขาเดินเข้าไปเขาเห็น Yunyoung พี่สาวของเธอและแม้แต่พ่อของเธอก็จัดข้าวของและบรรจุทุกสิ่งทุกอย่าง
 They had only left out their clothes and sheets
พวกเขาทิ้งเสื้อผ้าและผ้าปูที่นอนไว้
 Maybe they weren’t leaving right away
บางทีพวกเขาอาจจะไม่ได้จากไปทันที
 “Hey sis, what’s going on?” “Oh, hey Yu-ye! We’re going to move out soon!” Yunyoung was dressed in new clothes that Yu-ye had never seen before
"Hey sis, สิ่งที่เกิดขึ้น?" "Oh, hey Yu - ye! 
 She stopped packing, ran over to Yu-ye, and hugged him tightly
เธอหยุดบรรจุวิ่งไปหา Yu-ye และกอดเขาไว้แน่น
 Yunyoung twirled happily with Yu-ye in the yard as Yu-ye stared at the joyful, smiling faces of her sister and her father
Yunyoung หมุนไปอย่างมีความสุขกับ Yu-ye ในสนามขณะที่ Yu-ye จ้องที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของน้องสาวและพ่อของเธอ
 There must have been a good news
ต้องมีข่าวดี
 “Really? You’re moving? Out of this village?” “Yup! My sister is getting married!” “Congratulations! You always complained how thick your legs were getting from climbing the mountain every day
"จริงๆ? 
 No more fat legs then, right?” “Wow, that’s right! Haha, I won’t have thick legs any longer!” Yu-ye tried to hide his disappointment as he tried to act happy and cheerful as if his sister was getting married
ไม่มีขาอ้วนแล้วใช่มั้ย? "" ว้าวใช่แล้ว! 
 Yunyoung failed to notice Yu-ye’s sorrowful eyes as she excitedly chirped about how she came to move out of the town
Yunyoung ไม่ได้สังเกตเห็นดวงตาที่แสนเศร้าของ Yu-ye ขณะที่เธอรู้สึกตื่นเต้นกับการที่เธอออกไปจากเมือง
 Yunyoung explained that she was moving back into her fancy old house
Yunyoung อธิบายว่าเธอกำลังเดินกลับเข้าไปในบ้านหลังเก่าของเธอ
 Her father never became successful after moving to Moon Village, but her sister was lucky enough to marry a wealthy man
พ่อของเธอไม่เคยประสบความสำเร็จหลังจากย้ายไปที่หมู่บ้านมูน แต่พี่สาวของเธอโชคดีพอที่จะแต่งงานกับชายที่ร่ำรวย
 Knowing the family situation, her sister’s soon-to-be husband bought back her old house, and even gave more money for any family necessities they needed
เมื่อรู้ว่าสถานการณ์ในครอบครัวพี่สาวของสามีของเธอกำลังจะซื้อบ้านหลังเก่าของเธอและแม้กระทั่งให้เงินมากขึ้นสำหรับสิ่งจำเป็นในครอบครัวที่พวกเขาต้องการ
   Yu-ye started to get a bad feeling in his guts
Yu-ye เริ่มรู้สึกไม่ดีในความกล้าของเขา
 Wasn’t this story like the one he had been hearing his entire life? If he was to tweak the story a little bit more, it was the background story of Yu-ye himself
เรื่องราวนี้ไม่ใช่เรื่องที่เขาเคยได้ยินมาตลอดชีวิต? 
 Yunyoung’s sister would fall in his mother’s place, then her father in his grandmother’s to complete it
น้องสาวของ Yunyoung จะตกหลุมรักแม่ของเขาแล้วพ่อของเธอที่ยายของเขาทำเสร็จ
 It didn’t help that Yunyoung’s sister had a huge, protruding stomach, signaling how she already had a baby
มันไม่ได้ช่วยน้องสาวของ Yunyoung ที่มีขนาดใหญ่กระพุ้งยื่นออกมาสัญญาณว่าเธอมีลูกแล้ว
 However, contrary to the anxiousness and disastrous feeling he had, Yu-ye wasn’t stupid enough to ruin a good mood
อย่างไรก็ตามในทางตรงกันข้ามกับความวิตกกังวลและความหายนะที่เขามีอยู่ Yu- คุณไม่ได้โง่พอที่จะทำลายอารมณ์ที่ดี
 When he thought back, maybe the husband was different than his father who was far from responsible
เมื่อเขาคิดย้อนกลับไปบางทีสามีอาจแตกต่างจากบิดาที่ห่างไกลจากความรับผิดชอบ
 He even bought their house back
เขายังซื้อบ้านหลังนี้
 In his heart, he wished her family the utmost happiness
ในใจเขาปรารถนาให้ครอบครัวมีความสุขที่สุด
   Yunyoung, still too excited to think of Yu-ye’s feelings, put her hand on her sister’s stomach, and proudly straightened her shoulders
Yunyoung รู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้คิดถึงความรู้สึกของ Yu-ye, ใส่มือของเธอบนท้องของน้องสาวของเธอและภูมิใจที่ยืดตัวของเธอ
 “My sister is pregnant
"น้องสาวของฉันตั้งครรภ์
” “Sis!! Stop telling everyone! It’s embarrassing! By tomorrow, the whole world would know thanks to your big mouth!” Yunyoung’s sister who stayed quiet the whole time Yunyoung talked with Yu-ye suddenly cut in, playfully grabbing Yunyoung and shaking her neck as if she was going to choke her
"" สิ !! 
 Yunyoung started to cough as her face turned red, but that didn’t stop the both of them from smiling
Yunyoung เริ่มไอเมื่อใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งสองคนยิ้มไม่ได้
 The sister’s face was also a bright red from the excitement and the embarrassment
ใบหน้าของพี่สาวยังเป็นสีแดงสดจากความตื่นเต้นและความละอายใจ
 It didn’t seem like she hated Yunyoung for spreading the word
ดูเหมือนว่าเธอไม่เกลียด Yunyoung เพื่อเผยแพร่ข่าวนี้
 “Congratulations older sis! And you too sir
"ขอแสดงความยินดี Sis เก่า! 
” Yu-ye smiled at her father and her sister
"ยู - ยยิ้มกับพ่อและน้องสาวของเธอ
 “Oh, thank you young man
"โอ้ขอบคุณชายหนุ่ม
” Yunyoung’s father who was looking at the happy sisters looked pleased as he pat Yu-ye on the head
"พ่อของยุนยองที่กำลังมองไปที่พี่สาวที่มีความสุขดูดีใจในขณะที่เขาแตะ Yu-ye บนศีรษะ
 It was a happy smile, but also a complex one
มันเป็นรอยยิ้มที่มีความสุข แต่ก็เป็นเรื่องที่ซับซ้อน
 Yu-ye carefully thought that her father might be feeling that he became successful again by using his daughter
คุณพ่อคิดอย่างรอบคอบว่าพ่อของเธออาจรู้สึกว่าเขาประสบความสำเร็จอีกครั้งโดยการใช้ลูกสาวของเขา
 When her family started to organize their luggage again, Yu-ye quietly left the house
เมื่อครอบครัวของเธอเริ่มจัดกระเป๋าอีกครั้ง Yu-ye เงียบ ๆ ออกจากบ้าน
   Glancing over at Yu-ye’s limp shoulders, Yunyoung’s sister started to examine her younger sister, Yunyoung was too busy trying to pack up in excitement to care if Yu-ye left or not
น้องสาวของ Yunyoung เริ่มจ้องมองน้องสาวของเธอ Yunyoung ยุ่งมากพยายามจะห่อความตื่นเต้นให้กับการดูแล Yu-ye หรือไม่
 “Hey, are you really okay?” “Hm? What do you mean sis?” “You and Yu-ye
"เฮ้คุณสบายดีมั้ย?" "หือ? 
 You guys were always together like the peas in a pod
พวกคุณอยู่ด้วยกันเสมอเช่นถั่วในฝัก
 So, I thought you were going to cry and throw a fit when it became time for us to move out…… but I guess you’re okay?” As soon as Yunyoung’s sister finished her words, Yunyoung’s hands stopped moving
ดังนั้นฉันคิดว่าคุณจะร้องไห้และพอดีเมื่อมันกลายเป็นเวลาที่เราจะย้ายออก ...... แต่ฉันคิดว่าคุณโอเค? "ทันทีที่น้องสาวของ Yunyoung เสร็จคำพูดของเธอมือ Yunyoung หยุดการเคลื่อนไหว
 She stood there, dumbfounded and pale, finally realizing what was wrong
เธอยืนอยู่ที่นั่นงงงวยและซีดในที่สุดก็ตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น
 She was too thrilled about moving back to her old house, full of sweet memories of her mother to care about Yu-ye
เธอตื่นเต้นมากที่ได้ย้ายกลับไปที่บ้านเก่าของเธอซึ่งเต็มไปด้วยความทรงจำที่น่ารักของแม่ของเธอที่จะให้ความสำคัญกับ Yu-ye
 “S
“S
Sis…” Yunyoung responded in a shaking voice and her eyes full of tears
Sis ... "Yunyoung ตอบด้วยเสียงระทึกและดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
 Why was she so stupid! How hurt was Yu-ye when she looked so happy to leave? The more she thought, the more she couldn’t breathe from the regret
ทำไมเธอถึงโง่เง่า! 
 Her sister sighed
น้องสาวของเธอถอนหายใจ
 “Oh, you stupid girl
"โอ้คุณสาวโง่
 Go
ไป
 Come on!” “Oh, yes…… I’m going!” Yunyoung ran straight to Yu-ye’s
Come on! "" โอ้ใช่ ... ฉันจะไป! "Yunyoung วิ่งตรงไปหา Yu-ye's
   When she arrived, she noticed how desperate she looked
เมื่อเธอมาถึงเธอสังเกตเห็นว่าเธอหมดหวังมากแค่ไหน
 She had no shoes, and her feet were bare in the cold, but she couldn’t enter the house
เธอไม่มีรองเท้าและเท้าของเธอเปลือยเปล่าในที่เย็น แต่เธอไม่สามารถเข้าบ้านได้
 She thought over and over, but she was still too sorry to enter
เธอคิดไปเรื่อย ๆ แต่เธอก็ยังเสียใจมากที่ได้เข้ามา
 She had been close to Yu-ye since she was in middle school
เธออยู่ใกล้ชิดกับยู - เย่ตั้งแต่เธออยู่ในโรงเรียนมัธยม
 She spent most of her days, if not all, with Yu-ye
เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตของเธอถ้าไม่ทั้งหมดกับ Yu-ye
 Thanks to the time they spent, he was more of a family than her own family
ขอบคุณเวลาที่พวกเขาใช้ไปเขาเป็นครอบครัวมากกว่าครอบครัวของตัวเอง
 Then to think she forgot such a precious boy!   “Hey sis, are you done packing up?” Yu-ye’s calm voice broke Yunyoung’s racing thoughts
จากนั้นคิดว่าเธอลืมเด็กผู้ชายที่มีค่าเช่นนี้! 
 The door to the room was open and Yu-ye stood there, looking at her with the mature smile of a grown-up
ประตูห้องถูกเปิดและ Yu-ye ยืนอยู่ที่นั่นมองเธอด้วยรอยยิ้มที่โตเต็มที่ของผู้ใหญ่
 “Ah, Yu-ye…” “What are you doing there in the cold? Come inside
"อา, ยู - เจ้า ... " "นายทำอะไรที่นี่ในที่เย็น? 
 Hurry!” Yunyoung hesitated for a moment, then saw Yu-ye’s hand waving at her to come inside, then she stiffly entered the room
รีบ! "Yunyoung ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเห็นมือ Yu-ye โบกมือให้เธอเข้ามาข้างในแล้วเธอก็เดินเข้าไปในห้อง
 She acted like a cat who had just been adopted: flustered and awkward
เธอทำตัวเหมือนแมวที่เพิ่งรับเอามา: ง่วงและอึดอัด
 Yu-ye simply smiled, then messed with her hair to lighten the mood
ยู - ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยให้ลดอารมณ์
 He was a little kid treating her as if she was even smaller than him
เขาเป็นเด็กเล็ก ๆ ที่รักษาเธอราวกับว่าเธอเล็กกว่าเขา
 She furiously ruffled his hair as a response
เธอขุ่นเคืองกับผมของเขาเป็นคำตอบ
   For a while they fought, ruffling and messing each other’s hair, then stopped to see that both Yu-ye’s and Yunyoung’s hair looked like a pair of bird nests
ในขณะที่พวกเขาต่อสู้หยอกล้อและล้อเลียนผมของกันและกันแล้วก็หยุดยั้งเพื่อดูว่าทั้งสองข้างของ Yu-ye และ Yunyoung ดูคล้ายรังนก
 The two started laughing at each other, then the awkwardness was gone
ทั้งสองเริ่มหัวเราะกันและกันแล้วความอึดอัดก็หายไป
 Yu-ye was always the same
Yu-ye เป็นแบบเดียวกันเสมอไป
 He knew how to think even more maturely than Yunyoung who was now a 2nd year in high school
เขารู้ดีว่าคิดยังไงกว่า Yunyoung ซึ่งตอนนี้เป็นปีที่ 2 ในโรงเรียนมัธยมปลาย
 He knew how to put others before himself
เขารู้วิธีที่จะนำคนอื่นมาก่อนตัวเอง
 Her sister always teased her saying ‘you basically raised Yu-ye
น้องสาวของเธอเคยล้อเลียนเธอด้วยว่า "คุณยก Yu-ye ขึ้นโดยทั่วไป
 You’re his mom!” But Yunyoung couldn’t disagree more
คุณเป็นแม่ของเขา! "แต่ Yunyoung ไม่เห็นด้วยมากนัก
 She didn’t do anything
เธอไม่ได้ทำอะไร
 He grew all on his own
เขาเติบโตขึ้นด้วยตัวเขาเอง
   The more she thought, the more she didn’t want to leave Yu-ye
ยิ่งเธอคิดว่ายิ่งเธอไม่ต้องการออกจากยู - ยู
 Yunyoung thought for a bit before she opened her mouth
Yunyoung คิดนิดหน่อยก่อนที่เธอจะเปิดปาก
 “Do you want… to come with us too…?” She slowly asked Yu-ye, but she was sure of his response
"คุณต้องการ ... ที่จะมากับเราด้วยเหรอ?" เธอค่อยถาม Yu-ye แต่เธอก็มั่นใจในคำตอบของเขา
 She would be rejected
เธอจะถูกปฏิเสธ
 It wasn’t because of the money
ไม่ใช่เพราะเงิน
 She heard from her father that her sister’s husband paid their house monthly for any household needs or wants
เธอได้ยินจากพ่อของเธอว่าสามีของพี่สาวของเธอจ่ายค่าเช่าบ้านเป็นรายเดือนสำหรับความต้องการหรือความต้องการของใช้ในครัวเรือน
 That would mean even if Yu-ye was to come, he would do no harm
นั่นหมายความว่าแม้ว่าคุณจะมาถึง Yu- เขาจะไม่เป็นอันตราย
 Yu-ye never wanted anything, and was never greedy
คุณไม่เคยต้องการอะไรและไม่เคยโลภ
 But Yunyoung knew Yu-ye better
แต่ Yunyoung รู้ว่า Yu-ye ดีกว่า
 He was more mature than herself, and extremely intelligent
เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าตัวเองและฉลาดมาก
 “If I go, what about my grandmother? I mean, I don’t have a mom
"ถ้าฉันไปแล้วยายของฉันล่ะ? 
” “Th…that’s right…” His response was what she expected
"" Th ... ถูกต้อง ... "คำตอบของเขาคือสิ่งที่เธอคาดหวังไว้
 She sighed
เธอถอนหายใจ
 Yu-ye grabbed Yunyoung’s hand
Yu-ye คว้ามือของ Yunyoung
 “It’s okay
"ไม่เป็นไร
 I can come over, right? It not like you’re going overseas
ฉันสามารถมามากกว่าใช่ไหม? 
” “But it’s still too far…
"" แต่มันก็ยังไกลเกินไป ...
” “I know
" "ฉันรู้ว่า
 It’s the Jeju Islands, right? But are you going to stop visiting just because of the distance?” “Nope! Never!” Yunyoung frantically shook her head
เกาะเชจูใช่มั้ย? 
 “If you don’t come, I could go
"ถ้าคุณไม่มาฉันก็จะไป
 Sis, I’ve never seen the ocean
Sis ฉันไม่เคยเห็นมหาสมุทร
 When I come, show me its beautiful seas
เมื่อฉันมาฉันจะแสดงให้ฉันเห็นทะเลอันสวยงาม
 That would be enough to make me happy
นั่นจะเพียงพอที่จะทำให้ฉันมีความสุข
 Oh, and I want some raw fish too
โอ้ฉันอยากเลี้ยงปลาดิบด้วย
” “Oh, Alrigh…” Yunyoung burst in tears
"" โอ้อัลริล ... "Yunyoung น้ำตาไหล
 She couldn’t finish her sentence
เธอไม่สามารถจบประโยคได้
 When she leaves the village, all she has left is a happy life ahead of her
เมื่อเธอออกจากหมู่บ้านทั้งหมดที่เธอทิ้งไว้คือชีวิตที่มีความสุขข้างหน้าเธอ
 She would live in her old house, with her caring family, but it was a different story for Yu-ye
เธอจะอยู่ในบ้านหลังเก่าของเธอกับครอบครัวที่ห่วงใยของเธอ แต่เรื่อง Yu-ye เป็นเรื่องที่แตกต่างออกไป
 Until his neglecting grandmother came back, he would be alone, day and night
จนกระทั่งย่าที่ไม่สนใจของเขากลับมาเขาจะอยู่คนเดียวทั้งกลางวันและกลางคืน
 She thought of Yu-ye eating his meals alone in silence
เธอคิดว่ายู - คุณกินอาหารมื้อเดียวอยู่ในความเงียบ
 It made her sob even harder
มันทำให้เธอสะอื้นยิ่งขึ้น
 She was sorry, and she was heartbroken
เธอเสียใจและเธอรู้สึกเสียใจ
 Many mixed emotions suffocated her and made her heart ache
หลายอารมณ์ผสม suffocated เธอและทำให้หัวใจของเธอปวด
 She even cursed her sister for making them move away
เธอสาปแช่งน้องสาวของเธอเพื่อให้พวกเขาย้ายออกไป
 Then she hated herself for blaming others, and teared up again
จากนั้นเธอก็เกลียดตัวเองเพราะโทษคนอื่นและฉีกขาดอีกครั้ง
 Yunyoung broke down, hugging Yu-ye as tightly as she could
Yunyoung พังทลายและกอดยูยอนไว้อย่างแน่นหนาเท่าที่จะเป็นไปได้
 Yu-ye, as mature as he was, patted her back and kept her company
Yu - ye, เป็นผู้ใหญ่เป็นเขา, patted หลังของเธอและเก็บ บริษัท ของเธอ
 Yunyoung cried all night, until the morning sun came up
Yunyoung ร้องไห้ตลอดทั้งคืนจนกระทั่งดวงอาทิตย์ขึ้น