Chapter 15 Marquis Of Grand Xia Chapter 15: Ling Yan Pavilion Half a day later, Ning Chen left the pharmacy as well
บทที่ 15 Marquis Of Grand Xia บทที่ 15: Ling Yan Pavilion ครึ่งวันต่อมา Ning Chen ก็ออกจากร้านขายยาด้วยเช่นกัน
 As Ning Chen bid farewell to the manager, he gave Ning Chen an ingot to use as his travel expenses
ขณะที่หนิงเฉินอำลากับผู้จัดการเขาให้หนิงหนิงเงินเป็นค่าใช้จ่ายในการเดินทาง
   His gloomy expression brightened up in an instant upon seeing the ingot in his hand, the melancholy from this morning, totally gone with the wind
การแสดงออกที่มืดมนของเขาสว่างขึ้นในทันทีเมื่อเห็นแท่งในมือของเขาความเศร้าโศกจากเช้านี้หายไปโดยสิ้นเชิงกับลม
   After thanking the manager, he set off with a wide grin on his face
หลังจากขอบคุณผู้จัดการเขาเริ่มยิ้มกว้าง ๆ บนใบหน้า
 He didn’t mention where he was going since he didn’t know either
เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เขาไปเพราะเขาไม่รู้เหมือนกัน
   In order to avoid getting captured by Zhang Sun, leaving the Imperial City would be the best choice for him
เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกจับกุมโดย Zhang Sun การทิ้ง Imperial City จะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเขา
 But before that, there was somewhere he needed to go to
แต่ก่อนหน้านั้นมีบางแห่งที่เขาต้องการจะไป
 He still had to pay for his two cups of tea in Ling Yan Pavilion
เขายังต้องจ่ายชาสองถ้วยใน Ling Yan Pavilion
   As he walked through the bustling streets, all manners of bits and baubles caught his attention
ขณะที่เขาเดินผ่านถนนที่คึกคักทุกรูปแบบของบิตและเครื่องประดับได้รับความสนใจของเขา
 From the myriad of accessory stores to the delicious scents from the food stands, there was something at every corner that piqued his interest
จากร้านค้าอุปกรณ์มากมายที่มีกลิ่นหอมอร่อยจากแท่นวางอาหารมีบางอย่างที่มุมทุกมุมที่ทำให้เขาสนใจ
 This was, after all, the first time he was actually able to stroll through the streets
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสามารถเดินเล่นตามถนนได้
   Perhaps transmigrating wasn’t as bad as he thought
บางทีการย้ายถิ่นไม่ได้แย่เท่าที่เขาคิด
 After leaving this city, he could start a small business, marry a comely lady, have a few kids and etc
หลังจากออกจากเมืองนี้เขาสามารถเริ่มต้นธุรกิจขนาดเล็กแต่งงานกับผู้หญิงที่น่ารักมีเด็กน้อยและอื่น ๆ
 As long as he didn’t get captured by Zhang Sun, life was pretty good
ตราบเท่าที่เขาไม่ได้ถูกจับโดย Zhang Sun ชีวิตก็สวยดี
   Just as he was busy daydreaming, his fantasies were abruptly cut short by the loud, piercing sound of a gong followed closely by the clip clop of a horse trotting
เช่นเดียวกับที่เขากำลังยุ่งอยู่กับการฝันกลางวันจินตนาการของเขาถูกตัดออกอย่างฉับพลันโดยใช้เสียงอันดังและเสียงแหลมของฆ้องตามอย่างใกล้ชิดโดยการตัดคลิปของม้าที่เหยียบย่ำ
 He turned towards the end of the street and saw a procession of luxurious but strangely dressed people heading down the street
เขาหันไปทางปลายถนนและเห็นการแห่ขบวนของคนที่แต่งตัวประหลาดหรูหรา แต่แปลกแต่งตัวลงถนน
 In front of them, the various stores began to close up as they made way for the procession
ด้านหน้าร้านค้าต่างๆเริ่มปิดขึ้นขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในขบวนแห่
   “Those Zhenji emissaries sure put on a grand display
"บรรดาทูต Zhenji แน่ใจว่าใส่ในการแสดงผลที่ยิ่งใหญ่
”   Amidst the chattering of the crowd, one could pick up on the disgust in their voices
"ท่ามกลางการพูดพล่อยของฝูงชนหนึ่งสามารถรับความรังเกียจในเสียงของพวกเขา
 Clearly, these emissaries weren’t welcome here
เห็นได้ชัดว่าเหล่าทูตเหล่านี้ไม่ได้รับการต้อนรับที่นี่
   Ning Chen was familiar with this country as well
หนิงเฉินคุ้นเคยกับประเทศนี้เช่นกัน
 The kingdom of Zhenji was situated to the northeast of Grand Xia
อาณาจักรของ Zhenji ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของ Grand Xia
 They were a small country but that didn’t stop them from being a drama llama
พวกเขาเป็นประเทศเล็ก ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้พวกเขากลายเป็นภาพลวงตาของละคร
   They would constantly proclaim themselves as the greatest under heaven and stir up trouble while doing so
พวกเขามักจะประกาศตัวว่าเป็นสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดภายใต้สวรรค์และทำให้เกิดปัญหาขึ้นในขณะที่ทำเช่นนั้น
 The third emperor of Grand Xia finally grew tired of them and dispatched troops to invade them
จักรพรรดิแห่งที่สามของแกรนเซียที่สุดก็เบื่อพวกเขาและส่งกองกำลังไปบุกพวกเขา
 Since then, they’ve kept their mouth shut
ตั้งแต่นั้นพวกเขาก็ปิดปาก
   In recent times however, Grand Xia began to adopt a more peaceful stance
ในช่วงไม่กี่ครั้งที่ผ่านมาแกรนด์เซ่เริ่มมีท่าทีที่สงบมากขึ้น
 As such, Grand Xia relaxed their control over Zhenji as well, causing Zhenji to mistake this as a sign of weakness
เช่นนี้แกรนด์เซี่ยนผ่อนคลายการควบคุม Zhenji ของพวกเขาเป็นอย่างดีทำให้ Zhenji ผิดพลาดนี้เป็นสัญญาณของความอ่อนแอ
   They began challenging the northeastern frontier of Grand Xia once more, annoying Marquis Buyi to the point where he made several requests to dispatch the troops
พวกเขาเริ่มท้าทายแนวพรมแดนทางตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองแกรนด์เซี่ยนอีกครั้งหนึ่งซึ่งเป็นที่น่ารำคาญของ Marquis Buyi จนถึงจุดที่เขาได้ร้องขอไปส่งกองกำลัง
 However, these were all shot down by the current Xia Emperor
อย่างไรก็ตามเหล่านี้ทั้งหมดถูกยิงลงโดย Xia จักรพรรดิปัจจุบัน
   As he stood amongst the crowd, he flashed them a middle finger while sending his obligatory greetings to their families as well
ขณะที่เขายืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนเขากระพริบนิ้วกลางขณะส่งคำทักทายที่จำเป็นต่อครอบครัวของพวกเขาด้วย
   With that slight detour out of the way, he prepared himself for his trip to Ling Yan Pavilion
เขาจึงเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางไปยัง Ling Yan Pavilion
 As for those emissaries, well, that was Zhang Sun’s problem
ส่วนบรรดาทูตเหล่านั้นเป็นปัญหาของ Zhang Sun
   Back at the Pavilion, business was as sluggish as he had left it that day but this was to be expected
กลับมาที่ Pavilion ธุรกิจก็เฉื่อยชาเช่นเดียวกับที่เขาทิ้งไว้ในวันนั้น แต่คาดว่าจะเป็นเช่นนั้น
 After all, Ning Chen had visited them in the middle of the day
อย่างไรก็ตามหนิงเฉินได้ไปเยี่ยมพวกเขาในตอนกลางวัน
 By this time, all their patrons had already left the establishment
คราวนี้ผู้โดยสารทั้งหมดของพวกเขาได้ออกจากสถานประกอบการแล้ว
   As he walked into the lobby, he was greeted by a lady sitting quietly at side, as if she was waiting for him
เมื่อเขาเดินเข้าไปในล็อบบี้เขาได้รับการต้อนรับจากผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่เงียบ ๆ ราวกับกำลังรอเขาอยู่
   “Young Master is back
"Young Master กลับมาแล้ว
” Yue Hanyi rose to her feet and greeted him in a sweet voice, a smile hanging on her lips
Yue Hanyi ลุกขึ้นยืนและทักทายเขาด้วยเสียงอันนุ่มนวลและรอยยิ้มที่ห้อยอยู่บนริมฝีปากของเธอ
   “I’m here to pay back my debts
"ฉันมาที่นี่เพื่อชำระหนี้ของฉัน
” While it was said that “It’s difficult to hit someone who had apologized to you”, furthermore this was a coquettish lady he was dealing, he still couldn’t put aside the disgust he held for her
"ในขณะที่มีคนกล่าวว่า" เป็นการยากที่จะตีใครบางคนที่ขอโทษคุณ "นอกจากนี้ยังเป็นสุภาพสตรีที่อบอุ่นที่เขาจัดการเขายังคงไม่สามารถเอาความรังเกียจที่เขาจัดให้กับเธอได้
   He took out the silver coins he had prepared beforehand and slammed them onto the table before exclaiming in an arrogant tone: “Keep the change”
เขาหยิบเหรียญเงินที่เขาได้เตรียมไว้ก่อนหน้าและกระแทกลงบนโต๊ะก่อนที่จะตะโกนด้วยเสียงหยิ่ง: "รักษาความเปลี่ยนแปลง"
 With that, he turned around and began to leave
กับที่เขาหันไปรอบ ๆ และเริ่มที่จะออก
   “Young Master, please wait
"นายหนุ่มโปรดรอสักครู่
” Yue Hanyi stuck out her sleeves and blocked his path, all the while wearing a dazzling smile on her face
Yue Hanyi เอาแขนออกและปิดกั้นเส้นทางของเขาขณะที่สวมรอยยิ้มพราวบนใบหน้า
   “Hmm?” Ning Chen raised his eyebrows
หนิงเฉินยกคิ้วขึ้น
 “A couple of silvers should be enough to pay for two cups of tea
"คู่ของเงินควรจะเพียงพอที่จะจ่ายสำหรับสองถ้วยชา
”   She gave him a faint smile and said, “Young master must be such an important person if not he wouldn’t be so forgetful
"เธอยิ้มให้เขายิ้มจางและพูดว่า" นายหนุ่มจะต้องเป็นคนที่มีความสำคัญเช่นนี้ถ้าไม่ใช่เขาจะไม่หลงลืม
 While a couple of silvers is enough for the tea, Young Master seems to have forgotten about the tables he broke
ในขณะที่คู่ของสีพอสำหรับชา, Young Master ดูเหมือนจะลืมเกี่ยวกับตารางที่เขายากจน
 Those are definitely worth more than couple of silvers
เหล่านี้เป็นมั่นเหมาะมูลค่ามากกว่าสองสี
”   “
""
”   Ning Chen froze at that last section, guilt slowly creeping into him
หนิงเฉินแข็งตัวที่ส่วนสุดท้ายความรู้สึกผิดอย่างช้า ๆ คืบคลานเข้าไปในตัวเขา
 He had really forgotten about those tables
เขาลืมจริงๆเกี่ยวกับตารางเหล่านั้น
   Seeing that expression on his face, Yue Hanyi felt a deep sense of satisfaction
มองเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของเขา Yue Hanyi รู้สึกถึงความพึงพอใจที่ลึกซึ้ง
 “What Young Master doesn’t know is that our tables and chairs are made from top grade Heavenly Phoebe wood
"สิ่งที่ Young Master ไม่รู้คือโต๊ะและเก้าอี้ของเราทำมาจากไม้ Heavenly Phoebe ชั้นยอด
 Our tea sets were crafted by a renowned craftsman in the Imperial City
ชุดชาของเราถูกสร้างขึ้นโดยช่างฝีมือที่มีชื่อเสียงในเมืองอิมพีเรียล
”   “This lady has already done the calculations for Young Master
"ผู้หญิงคนนี้ได้คำนวณ Young Master มาแล้ว
 Excluding the cost of the tea, Young Master still owes us 112 silvers
ไม่รวมค่าใช้จ่ายของชา Young Master ยังคงเป็นหนี้เรา 112 สี
 But since Young Master is so forthright about returning the money, I’ll round off the number, bringing it to 100 taels
แต่เนื่องจาก Young Master เป็นผู้ที่ตรงไปตรงมาในเรื่องการคืนเงินฉันจะตัดจำนวนและนำมันไป 100 ที่
”   “One hundred
"   "หนึ่งร้อย
taels” He stammered as he raised up one finger
taels "เขาตะโกนใส่ขณะที่เขายกนิ้วขึ้น
   Yue Hanyi nodded as her grin grew wider and wider
Yue Hanyi พยักหน้ายิ้มกว้างขึ้นและกว้างขึ้น
 Who you told to be so arrogant, let’s see if you can keep up that anger of yours
ใครที่คุณบอกว่าหยิ่งดังนั้นลองดูว่าคุณสามารถรักษาความโกรธของคุณได้หรือไม่
   Ning Chen trembled as he reached into his pockets and pulled out all the possessions he had
หนิงเฉินสั่นขณะที่เขาเอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋าและดึงทรัพย์สินทั้งหมดที่เขามี
 “But
"แต่
I only have four taels left on me
ฉันมีเพียงสี่เหลือที่ฉัน
”   The small ingot the manager gave to him was only worth 5 taels
"ลิตรขนาดเล็กที่ผู้จัดการให้กับเขาเป็นเพียงมูลค่า 5 เม็ด
 He had only spent 2 wen on a biscuit
เขาใช้เวลาเพียง 2 เหรียญต่อบิสกิต
 The rest were in his hands right now
ส่วนที่เหลืออยู่ในมือของเขาตอนนี้
 He had assumed that this would last him for a while and had no way of knowing that he had incurred a giant debt of 100 taels
เขาสันนิษฐานว่าเรื่องนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายและไม่ทราบว่าเขาเป็นหนี้ที่มีขนาดใหญ่ถึง 100 แผ่น
   “Young Master can return home to retrieve some money, this lady will wait right here
"นายหนุ่มสามารถกลับบ้านเพื่อหาเงินได้ผู้หญิงคนนี้จะรอที่นี่
” Yue Hanyi smiled as she “kindly” reminded him
Yue Hanyi ยิ้มขณะที่ "กรุณา" เตือนเขา
   “I can’t go back
"ฉันไม่สามารถย้อนกลับได้
” Ning Chen was extremely frustrated right now, if he was able to return home, he would’ve done so already
หนิงเฉินหงุดหงิดมากตอนนี้ถ้าเขาสามารถกลับบ้านได้เขาก็จะทำเช่นนั้นแล้ว
   “So you don’t have any money?” Her mouth corners rose as she said this
"คุณไม่มีเงิน?" มุมปากของเธอลุกขึ้นขณะที่เธอพูดแบบนี้
   “I don’t have any money left
"ฉันไม่มีเงินเหลือ
” He sighed and nodded
"เขาถอนหายใจและพยักหน้า
   The smile on her face immediately disappeared before she blandly said, “Then you can work here till you pay off your debt
รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอหายไปทันทีก่อนที่เธอจะพูดอย่างบ้าคลั่ง "จากนั้นคุณสามารถทำงานที่นี่จนกว่าคุณจะชำระหนี้ของคุณ
”   “Li Er, bring him to the back hall to do the laundry
"" หลี่เอ่อพาเขาไปที่ห้องโถงด้านหลังเพื่อทำผ้า
”   “Okay
"" เอาล่ะ
” As she finished saying this, a pretty girl who looked to be around 12 to 13 years old walked out and dragged the stunned Ning Chen to the back hall
เมื่อเสร็จสิ้นการพูดแบบนี้สาวสวยคนหนึ่งที่อายุประมาณ 12 ถึง 13 ปีเดินออกไปและลากห่อหุ้มหนิงหนิงไปที่โถงด้านหลัง
   “I
"ผม
I…”   As she dragged him along, he stared wistfully at the entranceway; he didn’t want to go in at all
ฉัน ... "ขณะที่เธอลากเขาไปเขาจ้องเขม็งไปที่ประตูทางเข้า; 
 After all, he still had an escape to make
อย่างไรก็ตามเขายังมีทางหนีเพื่อทำ
   “What do you mean I? You dare to be so arrogant even though you owe Big Sister Yi money
"คุณหมายถึงอะไร? 
 Do you know how long she has been waiting for you?” Li Er would have none of his struggling as she dragged him along with both of her arms
คุณรู้ไหมว่าเธอรอคุณนานแค่ไหน? "หลี่เอ่อคงจะไม่มีปัญหาใด ๆ ในขณะที่เธอลากเขาไปพร้อมกับทั้งสองแขน
   “Aunty Liu, Aunty Zhao, you can take a rest for now
"คุณหญิงป้าหลิวคุณหญิงเจียวคุณสามารถพักผ่อนตอนนี้ได้
 Just leave the laundry to this guy
เพียงแค่ปล่อยให้คนที่แต่งตัวประหลาดซักผ้านี้
”   As they entered the backyard, he caught sight of two women busily washing the mountain of clothes beside them
เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในสนามหลังบ้านเขาเห็นผู้หญิงสองคนยุ่งอยู่กับการซักผ้าเสื้อผ้าข้างๆพวกเขา
 As those words left her mouth, he quietly exclaimed to himself
เมื่อคำพูดเหล่านั้นออกจากปากของเธอเขาก็ประกาศตัวกับตัวเองอย่างเงียบ ๆ
   “That many?!”   Seeing the tiny mountain of clothes had nearly caused him to faint from shock
มองไม่เห็นภูเขาเล็ก ๆ ของเสื้อผ้าทำให้เขาเกือบจะจาง ๆ จากอาการช็อก
   How long would it take to wash this many clothes
ใช้เวลาซักผ้านานเท่าไร
furthermore
นอกจากนี้
there’s no washing machine…   “Get to it, or there’ll be no dinner for you
ไม่มีเครื่องซักผ้า ... "รับไปหรือจะไม่มีอาหารค่ำสำหรับคุณ
” Li Er snapped at him as she stood there with her arms at her hips
"หลี่เอ่อเอ่อกับเขาขณะที่เธอยืนอยู่ที่นั่นด้วยมือที่สะโพกของเธอ
   “It’s just laundry, there’s no need to be so fierce about it
"มันเป็นเพียงแค่การซักผ้าเท่านั้นไม่จำเป็นต้องทะเลาะกันมากนัก
”   He whispered to himself before reluctantly proceeding to wash the clothes, all the while consoling himself
"เขากระซิบตัวเองก่อนที่จะดำเนินการอย่างไม่เต็มใจในการล้างเสื้อผ้าทั้งหมดในขณะที่ปลอบโยนตัวเอง
 Good men don’t argue with crazy women
ผู้ชายที่ดีไม่เถียงกับผู้หญิงบ้า
   Just as he sat down and prepared to work, he noticed that something was conspicuously missing
ขณะที่เขานั่งลงและเตรียมพร้อมในการทำงานเขาสังเกตเห็นว่ามีบางสิ่งที่หายตัวไปอย่างเห็นได้ชัด
 He searched around the vicinity but still couldn’t find it
เขาค้นหาบริเวณใกล้เคียง แต่ยังไม่สามารถหาได้
   “Li Er, where’s the detergent?”   He raised his head and asked after an extensive search
"หลี่เอ่อผงซักฟอกอยู่ที่ไหน?" เขาเงยหน้าขึ้นและถามหลังจากการค้นคว้ามากมาย
   Li Er raised her eyebrows at his question: “Detergent? What’s that? Are you talking about soap beans? That’s used by the wealthy to wash their hands, why would you use that wash clothes?”   “Then how am I going to do the laundry?” He asked in an annoyed tone as he looked at the little girl
Li Er ยกคิ้วขึ้นที่คำถาม: "Detergent? 
 What century is this?! Why isn’t there any detergent!   “So stupid…” She muttered as she brought over the club lying besides the mountain of clothes
ศตวรรษนี้คืออะไร?! 
 She gave the clothes a giant whack before saying, “Do you see that? That’s how you wash clothes!”   “I…, brute force is the solution everything?” He was shocked by what he saw
เธอให้เสื้อผ้ายักษ์ตีก่อนที่จะพูดว่า "คุณเห็นหรือไม่? 
 If this was how they did their laundry, he’s screwed
ถ้านี่เป็นวิธีที่พวกเขาซักผ้าของพวกเขาเขาเมา
   “Wash them well
"ล้างพวกเขาให้ดี
 I’ll be back to check up on you before night fall
ฉันจะกลับไปตรวจสอบคุณก่อนที่จะลดลงคืน
” She threw out this last sentence before humming a tune as she left
"เธอโยนประโยคสุดท้ายนี้ก่อนที่จะฟังเพลงเมื่อเธอออกจากบ้าน
   Ning Chen looked at the tiny mountain of clothes and sighed “I should’ve just been a eunuch
หนิงเฉินมองไปที่ภูเขาเล็ก ๆ ของเสื้อผ้าและถอนหายใจ "ฉันน่าจะเป็นขันทีเพียงคนเดียว
 I guess this is what they mean by out of the frying pan and into the fire
ฉันเดาว่านี่คือสิ่งที่พวกเขาหมายถึงโดยออกจากกระทะและเข้าไปในกองไฟ
I need to find a chance to escape soon
ฉันต้องการหาโอกาสที่จะหลบหนีเร็ว ๆ นี้
what a bother!”   As the sun made its way westward, the mountain of clothes began to shrink as well
เป็นสิ่งที่น่ารำคาญ! "เมื่อดวงอาทิตย์เดินไปทางทิศตะวันตกภูเขาเสื้อผ้าเริ่มหดตัวเช่นกัน
 Finally as the sun set, the last piece of clothing was done
สุดท้ายเป็นดวงอาทิตย์ชุดสุดท้ายของเสื้อผ้าได้ทำ
 His entire body ached as he stood up after sitting down for the entire day, the blood instantly rushing into his head, nearly causing him to faint
ร่างกายของเขาปวดเมื่อเขายืนขึ้นหลังจากนั่งลงตลอดทั้งวันเลือดทันทีที่วิ่งเข้าไปในหัวของเขาเกือบทำให้เขาเป็นลม
   “You’re done? That was quick
"คุณทำเสร็จแล้ว? 
”   She walked up to the clothes rack and inspected the fluttering clothes
"เธอเดินขึ้นไปที่ชั้นวางเสื้อผ้าและตรวจสอบเสื้อผ้ากระพือปีก
 With a satisfied nod, she muttered, “Passable
พยักหน้าพอใจเธอพึมพำ "ผ่านได้
”   “Let’s go, I’ll bring you to the dining area
"" ไปเถอะฉันจะพาคุณไปที่บริเวณรับประทานอาหาร
”   Having said that, she turned around and prepared to leave
"ต้องบอกว่าเธอหันกลับไปและเตรียมพร้อมที่จะจากไป
 However, upon seeing Ning Chen stand there stock still, her little hands grabbed onto her hips once more as she said in an annoyed tone, “Didn’t you hear me?”   By this time, he wasn’t in the mood to deal with her feelings
อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นหนิงเฉินยืนอยู่ที่นั่นยังคงมีหุ้นอยู่มือเล็ก ๆ ของเธอคว้าสะโพกขึ้นอีกครั้งขณะที่เธอพูดด้วยเสียงหงุดหงิดว่า "คุณไม่ได้ยินฉันหรือ?" ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะจัดการ 
 He raised his hand and said, “Li Er, come give me a massage, my legs are numb
เขายกมือขึ้นและพูดว่า "หลี่เอ่อมานวดผมขาของฉันมึนงง
”   “Is that true?” She asked in a disbelieving tone
"" เป็นความจริงหรือ? "เธอถามโดยไม่เชื่อ
 “Are you sure this isn’t some attempt at molesting me?”   “
"คุณแน่ใจหรือว่านี่ไม่ใช่ความพยายามที่จะทำร้ายฉัน?" "
”   He nearly choked on his spit as she said this
"เขาเกือบจะสำลักน้ำลายของเขาขณะที่เธอพูดแบบนี้
 He gave a chest a quick glance and
เขามองหน้าอกอย่างรวดเร็วและ
I’ve gotta say
ฉันต้องพูด
it’s not that flat
มันไม่ได้แบนที่
   “Pervert!” Noticing the direction of his glance, her face flushed as she stamped down hard on his legs before leaving
สังเกตเห็นทิศทางของแวบแรกของเขาใบหน้าของเธอแดงขณะที่เธอประทับลงบนขาของเขาอย่างหนักก่อนออกเดินทาง
   *gurh*   That stamp caused him to bite down on his teeth as he sharply inhaled
* gurh * แสตมป์ทำให้เขากัดฟันของเขาขณะหายใจเข้าอย่างรวดเร็ว
 It wasn’t that she used too much force but rather it was the fact that getting stamped on while one’s feet was numb wasn’t a very pleasant experience
ไม่ใช่ว่าเธอใช้กำลังมากเกินไป แต่ก็เป็นความจริงที่ว่าการประทับตราในขณะที่เท้าคนหนึ่งมึนงงไม่ใช่ประสบการณ์ที่น่าพอใจ
   “Wait for me!”   Seeing that Li Er really had no intention of helping him, he started hobbling after her
"รอฉัน!" เห็นว่าลี่เออร์ไม่มีเจตนาที่จะช่วยเขาจริงๆเขาเริ่มโกลาหลหลังจากที่เธอ
   By the time he got to the kitchen, it was already devoid of people
เมื่อถึงครัวแล้วก็ไม่มีคนอยู่เลย
 He casually grabbed a pair of buns and a plate of dishes before heading back to courtyard
เขาหยิบจับคู่ขนมปังและจานจานก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับไปที่ลาน
 He sat down on the stone seat and solemnly munched down on his food
เขานั่งลงบนเก้าอี้หินและเคร่งขรึมที่เคี้ยวอาหารของเขา
   As she stared at his slightly pitiful back, Li Er couldn’t stand it anymore and decided to confront him
ขณะที่เธอจ้องที่ด้านหลังน่าสงสารของเขาเล็กน้อย Li Er ไม่สามารถยืนได้อีกต่อไปและตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับเขา
 She walked up to him and tapped him lightly on the shoulder
เธอเดินขึ้นไปหาเขาและเคาะเบา ๆ บนไหล่
   “Hey, you should just apologize to Big Sister Yi
"เฮ้คุณควรจะขอโทษบิ๊กซิสเตอร์ยี่
 Big Sister Yi is a pretty reasonable person
บิ๊กซิสเตอร์ยี่เป็นคนสมเหตุสมผล
”   Ning Chen lifted his head and with a toothy smile, said: “Not happening
หนิงเฉิยยกศีรษะและรอยยิ้มที่ยิ้มให้กับเขากล่าวว่า "ไม่ได้เกิดขึ้น
”   “You
"คุณ
”   She was absolutely livid as her trembling finger pointed at the boy before her
"เธอจืดจางอย่างที่เธอสั่นตัวสั่นชี้ไปที่เด็กก่อนหน้าเธอ
 She had never seen such an ingrate before
เธอไม่เคยเห็นท่าทางแบบนี้มาก่อน
   “Li Er what happened to your parents?” Ning Chen ignored the little girl’s tantrum and quietly asked
"หลี่เอ่อสิ่งที่เกิดขึ้นกับพ่อแม่ของคุณ?" หนิงเฉินละเว้นความโกรธเกรี้ยวของสาวน้อยและถามอย่างเงียบ ๆ
   “Parents?” She was stunned by his question
"พ่อแม่?" เธอตกใจกับคำถามของเขา
 To her, this word was nothing but an unfamiliar and distant term
คำนี้ไม่ใช่คำใดที่ไม่คุ้นเคยและไกล
   Seeing her darkening expression, he lightly sighed before standing up and ruffling her hair
เมื่อเห็นการแสดงออกของเธอคล้ำเขาก็ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและปั่นผมของเธอ
 In his original world, little girls like Li Er were still being treated as little princesses by their parents
ในโลกดั้งเดิมของเขาสาวน้อยเช่น Li Er ยังคงถูกถือว่าเป็นเจ้าหญิงน้อยโดยพ่อแม่ของพวกเขา
 They didn’t have to sell themselves in order to survive
พวกเขาไม่ต้องขายตัวเองเพื่อให้สามารถอยู่รอดได้
 It wasn’t a stretch to say that even her innocence was no longer in her own hands
ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกล่าวได้ว่าความไร้เดียงสาของเธอไม่ได้อยู่ในมือของเธออีกแล้ว
   As he thought of this, the disgust he felt towards Yue Hanyi grew even stronger
ในขณะที่เขาคิดอย่างนี้ความรังเกียจที่เขารู้สึกต่อยูฮันยะก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น
 To think she would even prey on such a young girl
คิดว่าเธอจะเหยื่อแม้แต่เด็กสาวคนนี้
what a cold hearted beast
สิ่งที่เป็นสัตว์เดรัจฉานเย็น
   “Li Er, do you wish to leave this place?” Ning Chen asked in a prodding manner
"หลี่เอ่อคุณต้องการจะออกจากที่นี่ไหม?" หนิงเฉินถามด้วยท่าทางหยาบกระด้าง
 He knew that what he could do was limited and that there was simply no way for him to help everyone but if he tried his hardest, he was sure that he could at least save this little girl
เขารู้ดีว่าสิ่งที่เขาทำได้คือมีข้อ จำกัด และไม่มีทางช่วยเหลือเขาได้ แต่ถ้าเขาพยายามอย่างหนักเขาก็แน่ใจได้ว่าเขาจะสามารถช่วยเด็กหญิงตัวนี้ได้อย่างน้อย
   Li Er pondered upon his words for a while before lightly shaking her head
Li Er ครุ่นคิดถึงคำพูดของเขาในขณะที่ก่อนที่จะสั่นศีรษะเบา ๆ
 “No
“ไม่มี
”   She was raised in Ling Yan Pavilion from a young age
"เธอถูกเลี้ยงดูมาใน Ling Yan Pavilion ตั้งแต่อายุยังน้อย
 To her, this was her home
สำหรับเธอนี่คือบ้านของเธอ
 Even if she left this place, what would she do? How would she survive? Furthermore, she was still a slave, no matter where she fled to, this wouldn’t change
แม้ว่าเธอจะออกจากที่นี่คุณจะทำอะไร? 
   Ning Chen stared at her unhappy little face and after a bit of deduction, immediately knew what was going on
หนิงเฉินจ้องที่ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ไม่มีความสุขและหลังจากหักเงินแล้วก็รู้ทันทีว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
 He earnestly apologized, “I’m sorry
เขาขอโทษอย่างจริงจัง "ฉันขอโทษ
 That was thoughtless of me
นั่นคือความคิดของฉัน
”   “It’s fine, you should finish your meal quick, I’ll bring you to your room later
"" ไม่เป็นไรคุณควรจะทานอาหารให้เสร็จเร็ว ๆ นี้ฉันจะพาคุณไปที่ห้องของคุณในภายหลัง
” She calmed her emotions down once more before replying in an overly cheerful tone
"เธอสงบอารมณ์ของเธอลงอีกครั้งก่อนที่จะตอบด้วยเสียงร่าเริงมากเกินไป
   Ning Chen didn’t press the matter any further and continued eating his food
หนิงเฉินไม่ได้แถลงข่าวต่อไปและยังกินอาหารอยู่เรื่อย ๆ
 He swore to himself that he would find a proper home for this kind little girl
เขาสาบานกับตัวเองว่าเขาจะหาบ้านที่เหมาะสมสำหรับเด็กหญิงตัวน้อยตัวนี้
   As promised, Li Er brought him to his room after he had finished his food
ตามที่สัญญาไว้ลี่เออร์พาเขาไปที่ห้องของเขาหลังจากเสร็จอาหาร
 Thankfully, it wasn’t as bad as he had thought
โชคดีที่มันไม่ได้แย่เท่าที่เขาคิด
 Besides the fact that it was sort of small, everything else was in order
นอกเหนือจากความจริงที่ว่ามันเป็นขนาดเล็กทุกอย่างอื่นเป็นไปตามลำดับ
   After exchanging a couple of brief good nights, Li Er closed the door behind her as she left
หลังจากแลกสองคืนที่สั้น ๆ Li Er ปิดประตูหลังเธอขณะที่เธอจากไป
 Now that he was alone, Ning Chen finally took out the golden scroll that he had stashed in his clothes
ตอนนี้ตอนที่เขาอยู่ตามลำพังหนิงเฉินหยิบเอากระดาษสีทองที่เขาเก็บไว้ในเสื้อผ้าของเขา
 Regarding this “Body Strengthening” cultivation technique, he was nothing if not curious
เกี่ยวกับเทคนิคการเพาะปลูก "Body Strengthening" นี้เขาก็ไม่มีอะไรหากไม่อยากรู้
   “The Scroll of Life, such a grandiose name
"Scroll of Life ชื่อที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้
”   As he looked at the name, he couldn’t glean any further clues from it and so continued reading
"เขามองไม่เห็นชื่อเขาไม่สามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมได้จากการอ่านหนังสือ
 Thankfully, the body he had transmigrated into, knew how to read and write, saving him a ton of trouble
โชคดีที่ร่างกายที่เขาได้อพยพเข้ามามีความรู้ในการอ่านและเขียนช่วยลดปัญหาให้เขาได้
   Ten breaths later, Ning Chen fell silent
สิบหอบหลังจากหนิงเฉินเงียบ ๆ
   A minute later, he continued his silence
นาทีต่อมาเขาก็ยังเงียบอยู่
   An hour later, he was still silent
อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมาเขาก็ยังเงียบอยู่
   Two hours later, an exasperated voice could be heard screaming into the night sky, “I don’t understand a thing!”
สองชั่วโมงต่อมาเสียงที่ขุ่นเคืองอาจได้ยินเสียงกรีดร้องออกมาในท้องฟ้ายามราตรี "ฉันไม่เข้าใจอะไรเลย!"