Chapter 5 Book 1: Winds Begin to Blow in Tai Yuan Chapter 5 - Figure Inside the Moon   An ashen crescent moon overlaid the deep blue sky
บทที่ 5 เล่มที่ 1: ลมเริ่มพัดในไทยหยวนบทที่ 5 - รูปดวงจันทร์ดวงจันทร์ซีกซ้ายปกคลุมท้องฟ้าสีคราม
 The moonlight was cold and gloomy, shining on a dark-green mountain forest
แสงจันทร์เย็นและมืดครึ้มส่องแสงบนผืนป่าที่เขียวขจี
 A sound traveled through the branches of the forest, rustling the leaves in a half-whistle and half-moan
มีเสียงขับผ่านกิ่งก้านของป่าเลื้อยใบในครึ่งนกหวีดและครึ่งคราง
 From some unknown, remote mountaintop came a mournful wolf's howl, containing a forest-trembling hunter's aura
จากที่ราบสูงที่ไม่รู้จักบางแห่งมีหมอกของหมาป่าโศกเศร้าที่มีกลิ่นอายของนักล่าสัตว์ป่าสั่นสะเทือน
 It penetrated the vast starry expanse, through the hulking mountain bodies, and into a shackled person's ears in a mountain cave
มันทะลุทะลวงพื้นที่กว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยดาวฤกษ์ผ่านภูเขาที่ขึงขังและเข้าไปในหูของคนที่ใส่กุญแจมือในถ้ำภูเขา
 The cave was dark and wet, covered in moss, and was narrow but deep
ถ้ำมืดและเปียกปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำและแคบ แต่ลึก
 When passing through the cave entrance, the wind sounded like distant ghost wails
เมื่อเดินผ่านทางเข้าถ้ำลมก็ดูเหมือนว่าผีโหยหวนอยู่ไกล
 Deep within the cave there was a slight white glimmer; on closer inspection, it was only a pale limb bone
ลึกเข้าไปในถ้ำมีแสงสีขาวเล็กน้อย 
 Meng Fuyao was curled up on the moist ground, her clothing ragged, her whole body covered with wounds
Meng Fuyao ขดตัวบนพื้นดินชื้นเสื้อผ้าของเธอขาดหายไปร่างกายของเธอถูกปกคลุมด้วยบาดแผล
 She had already been locked in Profound Origin's secret prisoner's dungeon for almost seven days
เธอถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินนักโทษลับของ Profound Origin เป็นเวลาเกือบเจ็ดวันแล้ว
 That day, after her intense battle, Lin Xuanyuan had actually disregarded his stature to sneakily scatter fainting powder to knock her out
วันนั้นหลังจากที่เธอได้ต่อสู้อย่างรุนแรงหลิน Xuanyuan ได้ทอดพระเนตรความสูงของเขาอย่างไม่หยุดยั้งเพื่อให้ผงแป้งเป็นลมทำให้เธอเคาะออก
 In a snap, he actually sent out one palm to hit her flying, then, in front of the crowd, denounced her for "stealing my sect's hidden techniques"
ทันใดนั้นเขาก็ส่งฝ่ามือเข้าไปเพื่อตีเธอบินต่อหน้าฝูงชนประณามเธอว่า "ขโมยเทคนิคที่ซ่อนอยู่ของนิกาย"
 The mass of disciples came to a "sudden realization", and started insulting Fuyao the "secret teachings robber"; after which Lin Xuanyuan threw her into this cavern
มวลของเหล่าสาวกมาถึง "การสำนึกอย่างฉับพลัน" และเริ่มต้นดูหมิ่น Fuyao "โจรสอนลับ"; 
 In these seven days Lin Xuanyuan came daily, interrogating her background and demanding she give up the sword techniques she used that day against the black-clothed youth
ในช่วงเจ็ดวันนี้หลิน Xuanyuan มาทุกวันสอบปากคำพื้นหลังของเธอและขอให้เธอเลิกใช้เทคนิคดาบที่เธอใช้ในวันนั้นกับเยาวชนที่สวมเสื้อผ้าสีดำ
 As things were present-day, martial strength was king
เป็นสิ่งที่มีอยู่ในปัจจุบันความแข็งแรงทางทหารเป็นกษัตริย์
 An unrivaled technique was of utmost importance and uniquely attractive to an influence
เทคนิคที่ไม่มีใครเทียบได้มีความสำคัญสูงสุดและมีเสน่ห์เฉพาะตัว
 Lin Xuanyuan's eyes were experienced and cunning, and he had seen from the very beginning that the sword art that girl disciple who liked to act unassuming was utilizing, was at its roots an unparalleled technique; despite the fact that her low cultivation didn't allow her to perfectly display its potential, he knew he had to get his hands on that sword art
สายตาของ Lin Xuanyuan มีประสบการณ์และไหวพริบและเขาได้เห็นตั้งแต่แรกว่าดาบที่สาวกสาวคนนั้นชอบที่จะทำตัวไม่สุภาพนั้นใช้ประโยชน์อยู่ที่รากของมันเป็นเทคนิคที่ไม่มีใครเทียบได้ 
 Meng Fuyao could only clench her teeth and admit defeat
เม้งฟู่เจี้ยนสามารถยึดฟันของเธอได้และยอมรับความพ่ายแพ้
 She knew that old dog was too cunning; with only a couple words, he had already turned the sword art into his "secret technique"
เธอรู้ว่าสุนัขตัวเก่านั้นฉลาดเกินไป 
 That the future Profound Origin sect would obtain another powerful technique was only a matter of course, and the final outcome of her, the "losing party" of the exchange, would only be extermination
ที่นวนิยายลึกซึ้งในอนาคตในอนาคตจะได้รับอีกเทคนิคที่มีประสิทธิภาพเป็นเพียงเรื่องของหลักสูตรและผลสุดท้ายของเธอ "พรรคสูญเสีย" ของการแลกเปลี่ยนจะเป็นเพียงการขุดรากถอนโคน
 Fuyao didn't want to die here; she still had many important matters to attend to
Fuyao ไม่ต้องการที่จะตายที่นี่; 
 However, when her body was heavily wounded with strict punishment and interrogation time and time again, plus the complete lack of food, how was she supposed to survive? Meng Fuyao gasped for air with difficulty, and peeked through the stone array sealing her at the cave entrance
อย่างไรก็ตามเมื่อร่างกายของเธอได้รับบาดเจ็บอย่างหนักด้วยการลงโทษและการสอบปากคำอย่างเข้มงวดเวลาและเวลาอีกครั้งบวกกับการขาดอาหารที่สมบูรณ์แบบเธอควรจะอยู่รอดได้อย่างไร? 
 Gazing at the moonlight yonder, the color of the moon made her blink her bloodshot eyes
ดวงจันทร์ทำให้ดวงตาของเธอกระพริบตา
 It seemed as if the light was even more bewitching and vague, far away and unable to be touched
มันดูราวกับว่าแสงได้น่าหลงใหลมากขึ้นและคลุมเครือห่างไกลและไม่สามารถที่จะสัมผัส
 That unrestrained moonlight, that moonlight that covered the entire Five Regions Continent, that shined before the pillow of that wretched old dog, yet couldn't reach the wallowing darkness in which her body had lain for seven days and seven nights
แสงจันทร์ที่โอบล้อมด้วยแสงจันทร์ที่ปกคลุมทั้งทวีปห้าทวีปที่ส่องก่อนหมอนของสุนัขแก่ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะนั้นยังไม่สามารถเข้าถึงความมืดมิดที่ร่างกายของเธอนอนได้เจ็ดวันเจ็ดคืน
 The corner of her lips had the slight upturn of a bitter smile
มุมริมฝีปากของเธอมีการยิ้มขมขึ้นเล็กน้อย
 Meng Fuyao closed her eyes, sensing that the majority of the true qi within her body had already evaporated into nothingness
Meng Fuyao ปิดตาของเธอรู้สึกว่าส่วนใหญ่ของจริงฉีภายในร่างกายของเธอได้ระเหยกลายเป็นความว่างเปล่า
 Her "Breaking Nine Heavens" technique, which should have been cultivated to the peak of the third layer, today met with a disastrous fall by more than half
เทคนิค "Breaking Nine Heavens" ของเธอซึ่งควรได้รับการปลูกฝังให้เป็นจุดสูงสุดของชั้นที่สามในปัจจุบันพบกับภาวะตกต่ำในช่วงครึ่งปีหลัง
 A year's worth of hard cultivation, all completely wasted
มูลค่าการเพาะปลูกที่ยากลำบากในปีนี้หมดไปสิ้นเชิง
 According to her old Daoist master, "Breaking Nine Heavens" was a peak martial art that could shake the ancients and shock the present, capable of dumbfounding the whole world
ตามที่นาย Daoist เก่าของเธอกล่าวว่า "Breaking Nine Heaven" เป็นศิลปะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่สามารถทำให้ผู้คนสมัยก่อนได้เขย่าและทำให้ตกใจในปัจจุบัน
 The higher one cultivated the harder it would become; after arriving at the ninth layer it could even be said that one would reach the heavens with one step
ที่สูงกว่าที่ปลูกให้มากขึ้นก็จะกลายเป็น; 
 Meng Fuyao snubbed her nose when she heard this, believing that it was 80% likely that the stubborn old Daoist was bullshitting
เม้งฟู่เจ๋อจมูกของเธอเมื่อเธอได้ยินเรื่องนี้เชื่อว่า 80% มีแนวโน้มว่า Daoist เก่าที่ดื้อด้านถูก bullshitting
 However, this technique's difficulty was real - she had cultivated diligently for ten years and had only arrived at the third layer, yet even this speed was already enough for that old Daoist to laud her as a rare genius
อย่างไรก็ตามความยากลำบากของเทคนิคนี้เป็นจริง - เธอได้รับการฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งเป็นเวลาสิบปีและเพิ่งมาถึงชั้นที่สาม แต่ถึงกระนั้นความเร็วดังกล่าวก็เพียงพอแล้วสำหรับผู้ที่ Daoist เก่าเพื่อยกย่องให้เธอเป็นอัจฉริยะที่หายาก
 Now that she had dropped an entire layer, Meng Fuyao naturally felt extreme unwillingness
ตอนที่เธอหล่นลงมาทั้งชั้นแล้ว Meng Fuyao รู้สึกไม่เต็มใจอย่างมาก
 The night grew darker
คืนมืดขึ้น
 An almost imperceptible sound of water dripping gently began to sound inside the cave
เสียงที่จางหายไปจากน้ำที่จุ่มลงเบา ๆ ก็เริ่มมีเสียงภายในถ้ำ
 Struggling to crawl upright, Meng Fuyao little by little began to drag herself over
ดิ้นรนเพื่อคลานขึ้นตรง Meng Fuyao ทีละน้อยเริ่มลากตัวเองไป
 The fine iron shackles knocked together with clanking sounds, and it took a long time before she finally arrived at the side of the rock walls
ปลอกเหล็กปรับกระแทกเข้าด้วยกันและเสียงดังกริ๊งและใช้เวลานานก่อนที่เธอจะมาถึงบริเวณกำแพงหิน
 Heavily falling against the wall, the straining Meng Fuyao ignored the wetness of the rocks, sticking her cheek tightly against the stone wall that was lightly leaking out water
กำเริบลงกับกำแพงนั้น Meng Fuyao ละเลยความเปียกชุ่มของก้อนหินติดแก้มให้แนบแน่นกับกำแพงหินที่รั่วไหลออกมาเล็กน้อย
 Drop by drop she waited for that life-saving water source
หยดลงโดยที่เธอรอให้น้ำช่วยชีวิตได้
 These seven days, she had depended on this tiny water seep that appeared at the same hour in the middle of the night to live on
เจ็ดวันนี้เธอพึ่งพิงน้ำขนาดเล็กที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกันในช่วงกลางดึกที่จะมีชีวิตอยู่
 After drinking a couple gulps of water and wheezing for air, Meng Fuyao felt her face, realizing that the fake scars on her face had already been washed away by the water
หลังจากดื่มน้ำสองครั้งและหายใจไม่ทันอากาศ Meng Fuyao รู้สึกว่าใบหน้าของเธอตระหนักว่ารอยแผลเป็นปลอมบนใบหน้าของเธอได้ถูกล้างออกด้วยน้ำแล้ว
 This didn't matter much however, no one would be coming here anytime soon anyways
นี้ไม่สำคัญมาก แต่ไม่มีใครจะมาที่นี่ได้ตลอดเวลา anyways เร็ว ๆ นี้
 With her thirst quenched, her spirit also lifted a little
เมื่อความกระหายของเธอดับลงวิญญาณของเธอก็อ่อนลงเล็กน้อย
 Fuyao leaned on the wall, inadvertently looking at the outside of the cave
Fuyao เอนตัวลงบนกำแพงโดยไม่ตั้งใจมองไปที่ด้านนอกของถ้ำ
 At once, she focused her eyes
ในเวลาเดียวกันเธอก็จดจ่ออยู่กับดวงตาของเธอ
 In front was a jutting, solitary cliff, like a knife's edge that was carved out by celestials, protruding out diagonally from the mountain body
ด้านหน้าเป็นหน้าผาโดดเดี่ยวที่โผล่ขึ้นมาเหมือนขอบมีดที่แกะสลักโดยท้องฟ้ายื่นออกมาจากแนวทแยงมุม
 The curved light silver moon directly hung under the sheer cliff, round and bright, like it was hooked by the sharp point of the precipice
แสงดวงจันทร์สีเงินโค้งตรงแขวนอยู่ใต้หน้าผาชันรอบและสดใสเช่นเดียวกับที่ถูกตะขอโดยจุดที่คมชัดของหน้าผา
 The lunar light held a deep chill yet also a smooth caress
แสงจันทรคติจัดขึ้นลึกเย็นยังกอดรัด
 In the bright moon by the mountain peak, there was a person twirling in a flying sword dance
ในดวงจันทร์ที่สว่างไสวบนยอดเขามีคนหนึ่งขว้างปาในการเต้นรำดาบบิน
 The person's robes were long and danced wildly, blown by the mountain wind
เสื้อคลุมของบุคคลนั้นยาวและเต้นอย่างดุร้ายเป่าลมภูเขา
 Amidst the high drifting clouds and light mist of the summit they seemed to be ephemeral and in the Ninth Heaven1
ท่ามกลางเมฆลอยสูงและหมอกแสงของยอดเขาดูเหมือนจะไม่ยั่งยืนและอยู่ในสวรรค์แห่งที่เก้า 1
 The high-floating person's raising of hands and casting of feet were eye-catching and energetic; the long sword elegantly flew in a cloud-trimming and moon-carving meander
คนยกสูงของการยกมือและการหล่อของเท้าได้สะดุดตาและมีพลัง; 
 Despite the scene seeming like a distant mirage, it held a untamed, free-floating aura, like the appearance of spirit-fleshed and jade-boned immortals
แม้ฉากนั้นดูเหมือนเป็นภาพลวงตาที่ห่างไกล แต่ก็ถือเป็นเรื่องที่ไม่รู้จักเปล่งปลั่งเป็นออโรร่าที่มีอิสระเช่นเดียวกับการปรากฏตัวของอมตะที่มีวิญญาณและเนื้อหยก
 A pearl falling onto a jade surface; immortal scenery gently swaying a boat; a myriad of types of scenery, all stirringly beautiful, yet all fell short of this lunar sword dance
มุกตกบนพื้นหยก 
 It was swift and graceful at the same time, with boldness coexisting with charm
มันก็รวดเร็วและสง่างามในเวลาเดียวกันด้วยความกล้าหาญที่มีอยู่พร้อมกับเสน่ห์
 A river of stars flowed infinitely, and the glowing moon was enveloped in an icy haze
แม่น้ำแห่งดวงดาวไหลลื่นและดวงจันทร์ที่เร่าร้อนปกคลุมด้วยหมอกควันน้ำแข็ง
 The dusky shadows of the sword dance contrasted with the white jade moon, vibrant like a painting, while with sword in hand, the person exemplified dignity, flowing like the wind
เงามืดของการเต้นของดาบเทียบกับพระจันทร์สีขาวที่มีชีวิตชีวาเช่นภาพวาดในขณะที่มีดาบอยู่ในมือบุคคลที่แสดงตัวอย่างศักดิ์ศรีไหลเหมือนลม
 Without knowing, Meng Fuyao had already been entranced
ไม่ทราบว่า Meng Fuyao ได้รับความสนใจแล้ว
 Thus, when from the cave opening a narrow, oblique shadow covered the ground, and a slight sound of a person quietly walking steadily grew closer, she did not realize for a time
ดังนั้นเมื่อจากถ้ำที่เปิดแคบเงาทึบปกคลุมพื้นดินและเสียงเล็กน้อยของคนที่เดินอย่างเงียบ ๆ เดินอย่างมั่นคงขึ้นเธอไม่ได้ตระหนักถึงเวลา
   ------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------