Chapter 6 Book 1: Winds Begin to Blow in Tai Yuan Chapter 6 - Truly a Pity   Pei Yuan had already stood by the cave opening for a long time
บทที่ 6 เล่มที่ 1: ลมเริ่มพัดในไทยหยวนบทที่ 6 - ความอิจฉาเป่ยหยวนยืนอยู่ข้างถ้ำแห่งนี้เป็นเวลานาน
 When she saw the thin and pallid Meng Fuyao, half-hidden by the darkness, staring without movement off at a random direction in a daze, she impatiently let out a light cough
เมื่อเธอเห็น Meng Fuyao ที่ผอมและซีดจาง ๆ ซ่อนตัวอยู่ข้างในความมืดมองจ้องโดยไม่เคลื่อนไหวไปในทิศทางที่สุ่มในความงุนงงเธอจึงค่อยๆปล่อยไอเบา ๆ
 After hearing the noise, Meng Fuyao turned her head at once, and then couldn't help being startled
หลังจากได้ยินเสียงดัง Meng Fuyao หันศีรษะไปพร้อม ๆ กันและไม่สามารถตกใจได้
 Pei Yuan? What was she doing here in the middle of the night? Some uncertainty crept up in her heart, but she was still a little reluctant to leave the fantastical scene she was engrossed in, so her eyes were inadvertently drawn back in the direction she was looking at just then
Pei Yuan? 
 However in only the instant she turned away her head, that sword dancing shadow had already disappeared
อย่างไรก็ตามในเวลาเพียงชั่วขณะเธอหันศีรษะของเธอเงาของดาบที่หายไปแล้ว
 Meng Fuyao's heart felt a sense of loss, yet she then consoled herself - maybe it really was an immortal practicing the sword, for how could a mortal have such an aura? Pei Yuan didn't notice her wandering attention, or even if she did notice she only attributed it to Fuyao being at death's door and on the verge of unconsciousness
หัวใจของ Meng Fuyao รู้สึกถึงความสูญเสีย แต่เธอก็ปลอบโยนตัวเอง - บางทีมันอาจจะเป็นความเป็นอมตะในการฝึกฝนดาบเพราะว่ามนุษย์จะมีกลิ่นอายได้อย่างไร? 
 She lifted the paper torch in her hand to see Meng Fuyao more clearly, when suddenly her expression showed a shocked look
เธอยกไฟฉายไว้ในมือเพื่อดู Meng Fuyao ชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อจู่ ๆ เธอก็แสดงออกด้วยความตกใจ
 Only now under the flame's glow did she discover that this martial sister whom she had never closely examined before was actually quite attractive, her appearance even more beautiful than her own by a few degrees
แต่ตอนนี้ภายใต้การเรืองแสงของเปลวไฟเธอค้นพบว่าน้องสาวของการต่อสู้ที่เธอไม่เคยได้รับการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดก่อนเป็นจริงค่อนข้างน่าสนใจลักษณะของเธอได้สวยงามกว่าของเธอเองโดยไม่กี่องศา
 Pei Yuan stared dumbly at Meng Fuyao, for a time forgetting why she had come here
Pei Yuan จ้องมองอย่างหม่นหมองที่ Meng Fuyao เพราะลืมไปว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่
 The pale moonlight outlined an expanse of deep and shallow dark greens in the thick forest
แสงจันทร์ซีดเผยให้เห็นพื้นที่สีเขียวเข้มและลึกลงไปในป่าหนาทึบ
 In the four directions there was silence and stillness, with not even the chirping of a cricket; only the occasional wind rustling through the tips of grass and whistling in between the trees could be heard
ในสี่ทิศทางมีความเงียบและเงียบสงบไม่แม้แต่การร้องเจี๊ยก ๆ ของจิ้งหรีด 
 That wind oscillated between audible and inaudible, only making the whole mountain forest feel even more tranquil and impenetrable
ลมที่แกว่งไปมาระหว่างเสียงและไม่ได้ยินทำให้ป่าบนภูเขาทั้งมวลรู้สึกสงบและไม่อาจล่วงรู้ได้
 Stillness, with no one around
ความสงบนิ่งไม่มีใครอยู่ข้างใน
 Pei Yuan studied the young girl one zhang away, watching her slim figure outline a stirring curve in the moonlight
Pei Yuan ศึกษาเด็กหญิงหนึ่ง zhang ไปดูรูปที่บางของเธอร่างเส้นโค้งกวนในแสงจันทร์
 Stroke by stroke, her graceful body was like a beautiful, man-made painting or figurine
โรคหลอดเลือดสมองตามจังหวะร่างกายที่สง่างามของเธอก็เหมือนกับภาพเขียนที่สวยงามหรือเป็นตุ๊กตา
 Her dainty, smooth chin, silhouetted in the darkness, became even more like exquisite white jade
ความงามของเธอคางเรียบเงาในความมืดกลายเป็นเหมือนหยกสีขาวสวย
 Pei Yuan felt that a strong unease began to rise deep in her heart
Pei Yuan รู้สึกว่าความกังวลใจที่รุนแรงเริ่มเพิ่มขึ้นในหัวใจของเธอ
 She had liked martial brother Yan for a long time
เธอชอบพี่ชายมานานแล้ว
 Maybe others didn't realize the relationship between Meng Fuyao and him, but she had more or less seen some hints
บางทีคนอื่น ๆ อาจไม่ได้ตระหนักถึงความสัมพันธ์ระหว่าง Meng Fuyao กับเขา แต่เธอก็เห็นคำแนะนำบางอย่างมากหรือน้อย
 Although she had never understood why martial brother Yan took such an interest in that ugly and useless girl, Pei Yuan hadn't put it in her heart
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจว่าทำไมนายอำเภอของแยนถึงรู้สึกสนใจในหญิงสาวที่น่าเกลียดและไร้ประโยชน์นี้ Pei Yuan ไม่ได้ใส่ใจในใจของเธอ
 After all, she had beauty, talent, status, and brains; in the mortal world, who could win when compared with her? Martial brother Yan was an intelligent man, how could he not understand that marrying her would give his future prospects a massive boost? And besides her, who else was worthy of accompanying his excellence? Sure enough, the Yan clan had proposed marriage, and sure enough, martial brother Yan had chosen her
หลังจากทั้งหมดเธอมีความงามความสามารถสถานะและสมอง; 
 When a man had many choices, why would he not select the best one? Only, this woman, was surprisingly not a good-for-nothing, but was actually this beautiful
เมื่อชายคนหนึ่งมีทางเลือกมากมายทำไมเขาถึงไม่เลือกสิ่งที่ดีที่สุด? 
 Pei Yuan only felt that she was a threat, a threat to her perfect and blessed future
Pei หยวนเพียงรู้สึกว่าเธอเป็นภัยคุกคามเป็นภัยคุกคามต่ออนาคตอันสมบูรณ์แบบและความสุขของเธอ
 How could she allow that dazzling road she had paved for herself, be destroyed by an unforeseen threat? Even if there was only a small possibility, it still couldn't be allowed! Pei Yuan's eyes darkened, yet on the surface she still showed a slight smile
เธอจะปล่อยให้ถนนที่สวยงามที่เธอปูด้วยตัวเองได้อย่างไรถูกทำลายโดยภัยคุกคามที่คาดไม่ถึง? 
 "Meng Fuyao, you can go
"เม้ง Fuyao คุณสามารถไป
 Leave here and never come back
ออกจากที่นี่และไม่เคยกลับมา
" Meng Fuyao started, lifting her head to look at her
"เม้งฟู่เจเริ่มยกศีรษะไปมองเธอ
 Pei Yuan looked at her askance with a condescending aura, her tone arrogant
Pei Yuan มองไปที่ความสงสัยของเธอด้วยกลิ่นอายประดุจเสียงของเธอหยิ่ง
 "You should already know about the marriage arrangement between Jingchen and me
"คุณควรรู้เกี่ยวกับการแต่งงานระหว่าง Jingchen กับฉันแล้ว
 If not for the traditional marriage customs blocking, I originally should have left with him to return to Yanjing already
ถ้าไม่ใช่สำหรับการแต่งงานแบบประเพณีการปิดกั้นผมควรจะทิ้งเขาไว้กับ Yanjing เพื่อกลับไปที่ Yanjing แล้ว
 Meng Fuyao, Jingchen will soon be my husband; I hope in the future you will never appear in front of him again
Meng Fuyao, Jingchen เร็ว ๆ นี้จะเป็นสามีของฉัน; 
" Meng Fuyao's head was lifted, and she laughed
หัว Meng Fuyao ถูกยกขึ้นและเธอก็หัวเราะ
 "Perfect, I feel the same
รู้สึกดีเหมือนกัน
" Pei Yuan's mouth curled up in a lightly disdaining angle, casually saying, "I hope you aren't just stubbornly trying to save face, with your words not following your heart
"ปากของ Pei Yuan ขดตัวในมุมมองที่หยาบคายโดยไม่ตั้งใจพูดว่า" ฉันหวังว่าคุณจะไม่ได้พยายามที่จะรักษาหน้าไว้อย่างดื้อด้านด้วยคำพูดของคุณไม่ได้ตามหัวใจของคุณ
 Since you don't want to see him either, then help me by going further away, don't come and pester him anymore
เนื่องจากคุณไม่ต้องการที่จะเห็นเขาอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วช่วยฉันโดยไปไกลออกไปไม่ได้มาและเกรี้ยวกราดเขาอีกต่อไป
" She squatted down and went to unlock Meng Fuyao's shackles
"เธอก้มลงและไปปลดล็อกกุญแจมือของเม้งฟู่เจี้ยน
 Her fingertip, however, silently hooked onto a protruding rock on the ground
ปลายนิ้วของเธอ แต่ติดอยู่เงียบ ๆ บนโหนกหินบนพื้นดิน
 "Martial sister!" From behind Pei Yuan suddenly came a far away call
"พี่สาวน้องสาว!" 
 Pei Yuan's finger retracted, and she turned around to see Fourth martial brother, the one responsible for watching over Meng Fuyao, come over in large strides
นิ้วของ Pei Yuan หดกลับขึ้นและเธอหันกลับไปหาพี่ชายที่สี่ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบในการเฝ้าดู Meng Fuyao และก้าวไปข้างหน้า
 Startled, Pei Yuan whirled around, when turning the gem bracelet on her wrist somehow latching onto Fuyao's sleeve opening
ตื่นตระหนก Pei Yuan หมุนรอบเมื่อเปลี่ยนสร้อยข้อมืออัญมณีบนข้อมือของเธออย่างใดสลักบนการเปิดแขนของ Fuyao
 With a light rip, a section of Meng Fuyao's sleeve was torn, revealing a pale smooth arm
ด้วยการฉีกขาดส่วนหนึ่งของแขนของ Meng Fuyao ถูกฉีกเผยให้เห็นแขนเรียบเนียน
 Pei Yuan let out an "ah", quickly saying, "Fourth brother, don't come over, don't stare, we are indecent
Pei Yuan ให้ออก "ah" ได้อย่างรวดเร็วว่า "พี่ชายที่สี่ไม่ได้มามากกว่าไม่จ้องมองเราไม่สุภาพ
" Fourth disciple slanted his eyes to glance a little, and obediently stopped his steps, slightly smiling, "Martial sister, I heard some important guests have arrived, and Master wants you to go welcome the guests
"ลูกศิษย์ที่สี่เอนกายลงเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อยยิ้มให้ยิ้มอย่างนุ่มนวล" แม่เลี้ยงพี่เลี้ยงเด็กผมได้ยินว่าแขกผู้มีเกียรติบางคนมาถึงแล้วนายต้องการให้คุณต้อนรับแขก
" Pei Yuan excitedly said, "Has the Infinite Empire's Grand Tutor come? The esteemed Grand Tutor is Infinite Crown Prince's tutor-master, if I have the good fortune to pay respects to the Grand Tutor, I may  also see some of the legendary elegance of the peerless without equal Crown Prince
Pei Yuan ตื่นเต้นกล่าวว่า "มี Infinite Empire 's Grand Tutor มา? 
" After some thought she then said, "Martial sister's clothing is disorderly, you should avoid catching a cold in the great outdoors
"หลังจากที่คิดว่าเธอพูดแล้วว่า" เครื่องแต่งกายของพี่สาวน้องสาวทำผิดระเบียบคุณควรหลีกเลี่ยงการจับตัวเป็นหวัดในกลางแจ้งที่ยิ่งใหญ่
" While speaking she went over and squatted down, taking off her red cloak and first wrapping it around Meng Fuyao's naked arm
"ขณะที่พูดเธอเดินข้ามไปและก้มหน้าลงถอดเสื้อคลุมสีแดงและห่อหุ้มไว้ที่แขนเปลือยกายของเม้งฟู่เจ๋อ
 The red cloak unfurled in a vibrant scene of color in mid-air, extending to cover over Meng Fuyao's forearm
เสื้อคลุมสีแดงคลี่ในฉากที่มีชีวิตชีวาของสีในช่วงกลางอากาศขยายไปครอบคลุมมากกว่าแขนของ Meng Fuyao
 Pei Yuan's hand that was holding the cloak suddenly and furtively slipped underneath the fabric
มือเป่ยหยวนจับเสื้อคลุมตัวฉับพลันและแอบลื่นใต้ผ้า
 Her fingers touched skin, Meng Fuyao only feeling that her grip was ice cold
มือของเธอสัมผัสผิวพรรณ Meng Fuyao รู้สึกเพียงแค่ว่ามือจับของเธอเย็นจัด
 When Fuyao lifted her head, she saw Pei Yuan looming over her with her head lowered; the slight smile she had on just a moment ago had long disappeared without a trace, only leaving malevolence in between her two brows
เมื่อฟู่เจียงยกศีรษะของเธอขึ้นเธอเห็นเป่ยหยวนโผล่ขึ้นเหนือเธอด้วยหัวของเธอลดลง 
 She darkly stared at Meng Fuyao, and in a low voice muttered, "You dare to steal people who belong to me?" Meng Fuyao was startled, but before she had time to reply, the fingers gripping her arm slid down all of a sudden; in a blink of an eye, they accurately jabbed several major acupuncture points on her right arm, causing half her body along with the points to immediately become stiff and numb
เธอจ้องมองที่เม้งฟู่เจ๋อและเสียงต่ำพึมพำว่า "คุณกล้าขโมยคนที่เป็นของฉัน?" 
 Following that Pei Yuan let out a shocked cry: "Yi ya, sister Fuyao what are you doing? Why is there a dagger hidden in your sleeve? Ah!" She acted out a one-man play while her hands took action underneath the cloak
หลังจากที่ Pei Yuan ออกมาร้องไห้ตกใจว่า "Yi ya, Fuyao น้องสาวคุณทำอะไรอยู่ทำไมคุณถึงมีกริชที่ซ่อนไว้ในแขนเสื้อของคุณ? 
 With the cloak shaking turbulently, it looked like two people swiftly exchanging moves
เมื่อเสื้อคลุมสั่นอย่างวุ่นวายดูเหมือนว่ามีคนสองคนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
 Fourth disciple came over with hesitation, tilting his head yet unable to see anything
ศิษย์ที่สี่มาด้วยความลังเลใจเอียงศีรษะไม่เห็นอะไร
 Pei Yuan, though, felt that the act had gone on for long enough
แม้ว่า Pei Yuan รู้สึกว่าการกระทำดังกล่าวเกิดขึ้นนานพอแล้ว
 With her eyes glinting with a sliver of killing intent and a hook of her finger, a sealed patch of stone behind Meng Fuyao instantly moved aside, revealing an obscured precipice
ด้วยดวงตาของเธอแวววาวด้วยเศษของความตั้งใจฆ่าและเบ็ดนิ้วของเธอแพทช์หินปิดผนึกที่อยู่เบื้องหลังเม้ง Fuyao ทันทีย้ายไปอยู่ข้างหน้าเผยให้เห็นหน้าผาบดบัง
 Following that Pei Yuan's two hands fiercely shot out in an unhesitating shove! With a "hua la" sound, the tumbling of a body was heard, then without even a shocked cry, Meng Fuyao directly fell down! Under the cliff came the sound of pebbles and shattered rock rolling and then falling off the edge, not ceasing until a while later
หลังจากที่มือทั้งสองข้างของ Pei Yuan โผล่ออกมาอย่างรุนแรงในซองไม่ลังเล! 
 Above the cliff, a lonely wind blew
เหนือหน้าผาลมพัดเหงา
 Fourth martial brother stared in stupefaction a zhang away, looking at Pei Yuan's back, his eyes going through various changes
พี่ชายของนายทหารที่สี่จ้องเขม็งไปด้วยความโง่เขลาโหน่งมองไปที่ด้านหลังของเป่ยหยวนดวงตาของเขาจะผ่านการเปลี่ยนแปลงต่างๆ
 Pei Yuan, however, had already elegantly twirled around, the red cloak drifting open brilliantly like the daybreak
Pei Yuan แต่ได้อย่างสง่างาม twirled รอบ, เสื้อคลุมสีแดง drifting เปิดเก่งเหมือนรุ่งสาง
 Her hand covered her mouth while she widened her beautiful eyes, with a late-arriving cry of shock pouring out of her mouth that, on the contrary, lacked any consternation whatsoever
มือของเธอปิดปากปากของเธอในขณะที่เธอกว้างตาสวยงามของเธอด้วยการร้องไห้ออกมาจากสายของช็อกชักออกจากปากของเธอว่าในทางตรงกันข้ามไม่มีความตกตะลึงใด ๆ
 "Yi ya! Truly I am deserving of punishment, I was unable to catch the prisoner
"Yi ya! แท้จริงฉันสมควรได้รับการลงโทษฉันไม่สามารถจับนักโทษได้
 Fuyao martial sister she 
Fuyao ทหารหญิงที่เธอ
 fell down
ล้ม
" Then she knitted her brows and piteously lamented, "Ai, I generously gave her the cloak, yet she instead used the opportunity to plot against me, this 
"แล้วเธอถักคิ้วของเธอและเสียใจอย่างเศร้าโศก" Ai, ฉันเห็นแก่ตัวให้เธอเสื้อคลุม แต่เธอแทนใช้โอกาสที่จะวางแผนกับฉันนี้
 what could I have done!" "If that is so 
สิ่งที่ฉันได้ทำ! "" ถ้าเป็นเช่นนั้น
" Fourth martial brother steadily gazed at her, "then she can only have herself to blame
"น้องชายคนที่สี่ของเธอมองไปที่เธออย่างสม่ำเสมอ" แล้วเธอก็จะต้องโทษตัวเองเท่านั้น
" He stuck his head out over the cliff and swept his vision down the sheer drop
"เขาขยับศีรษะไปที่หน้าผาและกวาดตามองลงไป
 Under the cliff was all inky black darkness, with nothing distinguishable
ภายใต้หน้าผาเป็นความมืดดำดำสนิทไม่มีอะไรที่แตกต่าง
 Fourth martial brother shook his head, muttering, "Truly a pity, this cliff is so precipitous 
นายทหารผู้บังคับบัญชาที่สี่ส่ายหัวของเขาพึมพำว่า "แท้จริงสงสารหน้าผานี้สูงชัน
" Pei Yuan smiled a half-smile and looked at him without speaking
Pei Yuan ยิ้มให้รอยยิ้มครึ่งยิ้มและมองไปที่เขาโดยไม่พูด
 "Anyways, has martial sister suffered any wounds?" "No
"Anyways มีน้องสาวทหารรับความเดือดร้อนใด ๆ ?" 
" Pei Yuan's smile in the darkness was like spring flowers passionately blooming, prettily turning her head to gaze at the bottom of the cliff
รอยยิ้มของเป่ยหยวนในความมืดก็เหมือนดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิบานสะพรั่งไปด้วยความชื่นชมยินดีหันศีรษะจ้องไปที่ด้านล่างของหน้าผา
 Her tone was airy and light like a song, the sound slightly lost in the dai colored night wind
เสียงของเธอโปร่งและเบาเหมือนเพลงเสียงหายไปเล็กน้อยในยามค่ำคืนที่มีสีสัน
 "Truly a pity
"แท้จริงสงสาร
"   ------------------------------------------------------------------------------
"--------------------------------------------------