Chapter 14 Book 1: Winds Begin to Blow in Tai Yuan Chapter 14 - I Will Be In Hell   It seemed like only a long dream
บทที่ 14 เล่มที่ 1: ลมเริ่มพัดใน Tai Yuan บทที่ 14 - ฉันจะอยู่ในนรกมันดูราวกับเป็นเพียงความฝันอันยาวนาน
 In the dream, there was a scene of dawn breaking and waters surging - it was the clear blue waters of the Namtso Lake [1]
ในความฝันมีฉากแห่งการรุ่งอรุณและน้ำขึ้น - มันเป็นน้ำทะเลสีฟ้าใสของทะเลสาบ Namtso [1]
 Far above, the cloudless sky and silver snow peaks reflected a pure white brilliance onto the lake surface, which looked like crystallized waves of silver
ท้องฟ้าที่ไม่มีเมฆและยอดเขาหิมะสีเงินสะท้อนให้เห็นถึงความบริสุทธิ์ของสีขาวบริสุทธิ์บนพื้นผิวทะเลสาบซึ่งดูเหมือนคลื่นเงินเป็นก้อนตกตะกอน
 Occasionally there would be fish leaping out from the waves, and the sunlight would flash off their scales in a myriad of vivid colors
บางครั้งก็จะมีปลากระโดดออกมาจากคลื่นแสงแดดจะสาดแสงออกไปในโทนสีอันสดใส
 Mother still appeared the same as she was before falling ill, faintly standing by her side
แม่ยังคงปรากฏตัวเช่นเดียวกับที่เธอก่อนที่จะล้มป่วยเบา ๆ ยืนอยู่ข้างๆเธอ
 When the wind blew her hair into disarray, her mother's fingers stroked the sides of her ears, helping her tuck it back behind her ears with a familiar, warm touch
เมื่อลมเป่าผมของเธอเข้าสู่ความระส่ำระสายนิ้วมือของแม่ของเธอลูบไล้ด้านข้างของหูช่วยให้เธอจับมันไว้ด้านหลังหูด้วยการสัมผัสที่อบอุ่นและคุ้นเคย
 Absentmindedly, she recalled that this was the one time she and her mother had traveled out together
เธอจำได้ว่านี่เป็นครั้งหนึ่งที่เธอและแม่ของเธอได้เดินทางไปด้วยกัน
 Her father had left when she was only a child, and her mother could only raise her and struggle for survival in an earthly world that even poor people would consider particularly cramped and narrow
พ่อของเธอทิ้งไว้เมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็กอยู่และแม่ของเธอก็สามารถเลี้ยงดูเธอและต่อสู้เพื่อความอยู่รอดในโลกที่คนจนมักจะแคบและแคบ
 Fortunately, her mother was an open-minded and generous person - she was someone who could bitterly work overtime through the night for an extra ten yuan, yet was also someone who, because of her daughter's wish to one day visit the high plateaus, could spend ten years' worth of savings
โชคดีที่แม่ของเธอเป็นคนใจกว้างและใจกว้างเธอเป็นคนที่ขมขื่นทำงานล่วงเวลาตลอดทั้งคืนเป็นเวลาสิบหยวน แต่ก็เป็นคนที่เพราะความปรารถนาของลูกสาวของเธอในวันหนึ่งเยี่ยมชมที่ราบสูง 
 Standing before Namtso Lake, the vast winds of the high plateau swayed and swirled without rest like sharp swords passing between the ice peaks in the sky, and with air whistling, they shot towards the boundless earth
ยืนอยู่ข้างหน้าทะเลสาบ Namtso ลมที่กว้างใหญ่ของที่ราบสูงเหี่ยวแกว่งและหมุนวนโดยไม่เหลือเช่นคมดาบผ่านระหว่างยอดเขาน้ำแข็งในท้องฟ้าและมีการเป่านกหวีดอากาศพวกเขายิงไปยังโลกที่ไม่มีที่สิ้นสุด
 From far away beyond the horizon, there came a faint whisper like the chanting of Buddhist sutras, circling overhead along with the low-flying Himalayan vultures
จากที่ไกลเกินกว่าขอบฟ้ามีกระซิบเบา ๆ เช่นการสวดพระสูตรของพระพุทธศาสนาการวนเวียนอยู่เหนือศีรษะพร้อมกับแร้งแรลลี่หิมาลัยที่บินต่ำ
 In that moment, she seemed to hear in the depths of her heart, some sediments of haziness and obsession being shattered by the gusts of snowy wind
ในช่วงเวลานั้นเธอดูเหมือนจะได้ยินเสียงอยู่ในใจลึก ๆ ของเธอตะกอนจากความสับสนวุ่นวายและความหลงใหลที่พัดกระหน่ำจากลมกระโชกแรง
 After returning from Namtso Lake, she chose to study Ancient History and Archaeology
หลังจากกลับมาจากทะเลสาบ Namtso เธอเลือกที่จะศึกษาประวัติศาสตร์โบราณคดีและโบราณคดี
 She had chosen to accompany the endless earthen yellow wilderness, the thousand-year-old gigantic Buddha carvings, the long-untouched wild ruins, the deep and unknown valleys, the steep cliff sides where ancient coffins still hung in the air
เธอได้เลือกที่จะมาพร้อมกับความรกร้างสีเหลืองที่ไม่มีที่สิ้นสุดของดินแดนอันเก่าแก่ซึ่งแกะสลักพระพุทธรูปขนาดใหญ่อายุนับพันปีซึ่งเป็นที่ราบสูงที่ได้ถูกแตะต้องมานานไม่ว่าจะเป็นหุบเขาลึกและไม่รู้จักหน้าผาชันที่โลงศพโบราณยังคงแขวนอยู่ในอากาศ
 [2] In a blink of an eye, she was walking down a dim, long passageway
[2] ในพริบตาเธอกำลังเดินไปตามทางเดินยาว ๆ
 Blue and white porcelain oil lamps flickered, while the wide blocks of massive stone that paved the ground were trod on by her army boots, sounding with the echoes of empty spaces underneath
ขณะที่ก้อนหินขนาดใหญ่ที่ปูพื้นถูกเหยียบย่ำโดยรองเท้าบู๊ตของเธอเสียงสะท้อนจากช่องว่างที่อยู่ข้างใต้
 Her feet moved under the golden light, and spaced every three steps on the stone surface would be carved a huge lotus blossom
เท้าของเธอเคลื่อนไหวภายใต้แสงสีทองและเว้นระยะห่างทุกสามขั้นตอนบนผิวหินจะถูกแกะสลักเป็นดอกบัวบานใหญ่
 Gradually, the "品" shaped underground chamber came into view, and inside the side chambers of the passageway, emerald sculptures of large beasts stared across at each other
ค่อยๆ "品" ห้องใต้ดินรูปเข้ามาในมุมมองและภายในห้องด้านข้างของทางเดินประติมากรรมมรกตของสัตว์ใหญ่จ้องมองข้ามกันและกัน
 The distant noise of what sounded like Buddhist mantras could be faintly heard chanting by her ear once again, seemingly nowhere and everywhere at the same time
เสียงไกลจากสิ่งที่ฟังดูเหมือนมนต์สวดมนต์ของพระพุทธศาสนาอาจได้ยินเสียงสวดมนต์โดยหูของเธออีกครั้งดูเหมือนไม่มีที่ไหนเลยและทุกที่ในเวลาเดียวกัน
 She restrained her heart that wanted to jump up, and, following her instinct, she continued forward towards the main tomb chamber
เธอยับยั้งหัวใจที่อยากจะกระโดดขึ้นและตามสัญชาตญาณของเธอเธอเดินตรงไปยังห้องสุสานหลัก
 Yes, it was there
ใช่มันอยู่ที่นั่น
 A towering, vast, pure white stone column, majestic and mystical beyond what the mind could imagine, had images of auspicious beasts that seemed to want to leap up into the skies
คอลัมน์หินสีขาวที่สูงตระหง่านกว้างใหญ่ไพศาลและตระหง่านและลึกลับเกินกว่าสิ่งที่จิตใจสามารถนึกภาพได้มีภาพของสัตว์อันเป็นมงคลที่ดูเหมือนจะต้องการกระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้า
 The pale gold domed ceiling had tens of night-luminescent pearls embedded in it, each one flashing with light, as if creating another Ninth Heaven
เพดานโดมสีทองซีดมีหมื่นไข่มุกที่เรืองแสงอยู่ในตัวมันแต่ละตัวกระพริบด้วยแสงราวกับสร้างสวรรค์ใหม่อีกเก้าองค์
 Her eyes only stared at that golden coffin
ดวงตาของเธอจ้องไปที่โลงศพสีทองเท่านั้น
 Who was silently in a deep sleep inside it? On the huge gold coffin was carved a pattern, vaguely looking like a person's face
ใครอยู่เงียบ ๆ ในการนอนหลับสนิทภายใน? 
 She went forward step by step
เธอก้าวไปทีละขั้น
 "Fuyao
"Fuyao
" The call from behind her was intimate yet mournful, a familiar voice, yet an unfamiliar tone
"เสียงเรียกจากเบื้องหลังเธอเป็นเรื่องที่สนิทสนมโศกเศร้าเสียงคุ้นเคย แต่เป็นเสียงที่ไม่ค่อยคุ้นเคย
 She quickly turned back
เธอรีบหันหลังกลับ
 "Mom 
"แม่
" A pillar of white light beamed down from an unknown location
"เสาหลักของแสงสีขาวจางลงจากที่ตั้งที่ไม่รู้จัก
 Inside the white glow, her mother's body was frail and thin, the blue-striped white hospital gown so bright that it hurt her eyes
ภายในเรืองแสงสีขาวร่างกายของแม่ของเธออ่อนแอและบางเฉียบสีขาวลายชุดของโรงพยาบาลสีขาวสดใสเพื่อที่จะทำร้ายดวงตาของเธอ
 "Fuyao, are you well?" She froze in place, tears welling up in her eyes
"Fuyao คุณดีมั้ย?" 
 With a twist of her body, she began to sprint towards where the white light had converged
เมื่อร่างกายของเธอบิดเบี้ยวเธอก็รีบวิ่งไปทางที่แสงสีขาวลุกลาม
 Over there was her mother, she was her caregiver, she was her only harbor to rest at after a long drift at sea, she was her 
มีแม่ของเธอเธอเป็นผู้ดูแลเธอเธอเป็นท่าเรือแห่งเดียวของเธอที่พักผ่อนหลังจากล่องลอยยาวนานในทะเลเธอเป็นของเธอ
 home
บ้าน
 In the instant she turned her body, that inexplicable low chanting sound behind her suddenly grew even louder
ในทันใดนั้นเธอหันร่างของเธอเสียงต่ำที่บรรยายลึก ๆ ข้างหลังเธอก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ
 Sound after sound, the muttering pulsed louder, turning into a huge sonic wave that spread throughout the chamber until it surged like the tides, layer after layer coming towards her
เสียงหลังจากเสียงพึมพำพึมพำดังขึ้นเปลี่ยนเป็นคลื่นเสียงขนาดใหญ่ที่แผ่กระจายไปทั่วห้องจนกว่าจะเพิ่มขึ้นเช่นกระแสน้ำชั้นหลังจากชั้นมาหาเธอ
 As if it wanted to restrain her in place, the sound surrounded her completely
ราวกับว่ามันต้องการที่จะยับยั้งเธอในสถานที่, เสียงล้อมรอบเธออย่างสมบูรณ์
 "Fuyao 
"Fuyao
" "If you turn away, I will be in hell
"ถ้าคุณหันหลังให้ฉันจะอยู่ในนรก
" ------------------- "Morning
"-------------------" เช้า
" A low elegant male voice was heard by her ear, sounding quite familiar
ได้ยินเสียงชายหนุ่มที่สง่างามต่ำหูฟังเสียงคุ้นเคย
 For a quick moment, Meng Fuyao thought that the sounds in her dream had appeared once again
ในช่วงเวลาสั้น ๆ Meng Fuyao คิดว่าเสียงในความฝันของเธอปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง
 She thought that she had crossed through time and space again, traveling to that place preordained by her fate
เธอคิดว่าเธอได้ข้ามเวลาและพื้นที่อีกครั้งเดินทางไปยังสถานที่ที่ preordained โดยชะตากรรมของเธอ
 Startled, she opened her eyes
ตกใจเธอเปิดตา
 Her still somewhat blurry vision turbulently shook like water ripples, reflecting an otherworldly handsome visage into her eyes
วิสัยทัศน์ของเธอยังค่อนข้างพร่ามัวปั่นป่วนคลุ้มคลั่งเหมือนน้ำระลอกคลื่นสะท้อนให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาลงสู่ดวงตาของเธอ
 Meng Fuyao stared dumbly for a while, before remembering that she had actually, while fleeing in a life-or-death situation, fallen asleep in the arms of a man she had only met twice before! She had even dreamt such a bizarre and strange dream
Meng Fuyao จ้องมองอย่างงุ่มง่ามครู่หนึ่งก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าจริง ๆ แล้วเธอหนีไปอยู่ในสถานการณ์ที่มีชีวิตหรือความตายได้หลับไปในอ้อมแขนของชายที่เธอเพิ่งเจอมาสองครั้ง! 
 It truly was a new experience she had never felt before
นี่เป็นประสบการณ์ใหม่ที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน
 Getting up with a slight blush, Meng Fuyao sat up and looked around, discovering herself in a quiet, still room
ลุกขึ้นมองด้วยอาย ๆ Meng Fuyao ลุกขึ้นนั่งมองไปรอบ ๆ และค้นพบตัวเองในห้องที่เงียบสงบ
 Judging from the hangings and decorations, it was clearly one of Profound Origin sect village's guest rooms
การตัดสินจาก hangings และ decorations เป็นหนึ่งในห้องพักของนิกาย Profound Origin ที่ชัดเจน
 To put it another way, they were currently still inside the Profound Origin sect
กล่าวได้ว่าเป็นอีกทางหนึ่งพวกเขายังคงอยู่ในนิกาย Profound Origin
 Yuan Zhaoxu had already changed his clothing into some ordinary cloth outfit
หยวนเจิ้งซุได้เปลี่ยนชุดเสื้อผ้าของเขาเป็นชุดผ้าธรรมดาแล้ว
 Unfortunately, this person's temperament was far too extraordinary - the cloth fabric on his body couldn't cover his aura at all
แต่น่าเสียดายที่อารมณ์ของคนคนนี้เป็นเรื่องที่พิเศษมากเกินไปผ้าผ้าบนร่างกายของเขาไม่สามารถปิดบังกลิ่นอายของเขาได้เลย
 Instead, the common clothes had illogically become more noble and charming thanks to their unadorned simplicity
แต่เสื้อผ้าธรรมดา ๆ ได้กลายเป็นความมั่งคั่งและมีเสน่ห์มากขึ้นด้วยความเรียบง่ายที่ไม่มีใครขัดเกลา
 He idly sat on a chair, using the tea cover to lightly stir the tea stems in the cup [3]
เขานั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างไม่เกรี้ยวใช้เก้าอี้คลุมชาเพื่อกระตุ้นลำต้นชาในถ้วยอย่างนุ่มนวล [3]
 Master Yuanbao's attitude was arrogant as he crouched on Zhaoxu's shoulder
ทัศนคติของนายยุนบัวยโสขณะหยดตัวบนไหล่ของ Zhaoxu
 After waiting for the tea to cool to an appropriate temperature, his little head dipped forwards and drank a mouthful
หลังจากที่รอให้น้ำชาเย็นลงที่อุณหภูมิเหมาะสมศีรษะเล็ก ๆ ของเขาจุ่มไปข้างหน้าและดื่มน้ำผลไม้เล็ก ๆ
 Yuan Zhaoxu was faintly smiling, as if he did not mind at all, while Master Yuanbao smugly celebrated his successful sneak attack
Yuan Zhaoxu ยิ้มเบา ๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยขณะที่นาย Yuanbao โห่ร้องฉลองการโจมตีที่ประสบความสำเร็จ
 Zhaoxu silently finished stirring his tea, then suddenly plopped the teacup cover onto Yuanbao's head
Zhaoxu เงียบ ๆ เสร็จสิ้นการกวนชาของเขาแล้วก็ plopped ถ้วยชาถ้วยน้ำชาบนศีรษะของ Yuanbao
 With a "pa" sound, the large and heavy porcelain cup cover landed on top of Master Yuanbao's snowy white head, immediately covering his whole body underneath
ด้วยเสียง "pa" ฝาครอบพอร์ซเลนขนาดใหญ่และหนาปกคลุมอยู่บนศีรษะสีขาวที่เต็มไปด้วยท่วงทำนองของ Master Yuanbao และคลุมร่างของเขาไว้ใต้ผิวทันที
 Master Yuanbao was caught off-guard by the huge object landing on top of him, and plus he had never practiced iron neck martial arts before, so he was instantly pressed down low
นายใหญ่ Yuanbao ถูกจับได้โดยมีวัตถุขนาดใหญ่ที่เชื่อมโยงไปถึงด้านบนของเขาและบวกกับเขาไม่เคยฝึกศิลปะเหล็กคอก่อนดังนั้นเขาจึงถูกกดลงทันที
 Wearing that cup cover, he stumbled in three circles on Yuan Zhaoxu's shoulder like he was drunk, then with a "peng" he planted into the ground
สวมฝาครอบถ้วยเขาสะดุดสามวงกลมบนไหล่ Yuan Zhaoxu เช่นเขาเมาแล้วกับ "peng" เขาปลูกลงในพื้นดิน
 Crawling back up, Master Yuanbao didn't dare to go seek revenge against his master
นายเสิร์นหยวนกลับไม่ทันกลับมานายไม่กล้าที่จะไปแก้แค้นนายของเขา
 He could only stick his butt in the air, then go to the wall corner and start drawing circles
เขาสามารถติดก้นของเขาในอากาศแล้วไปที่มุมผนังและเริ่มวาดวงกลม
 Yuan Zhaoxu acted like nothing had happened, smiling towards the Meng Fuyao who had been watching their antics
Yuan Zhaoxu ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นยิ้มให้กับ Meng Fuyao ที่กำลังเฝ้าดูการแสดงตลกของพวกเขา
 "Who did you dream about?" Starting, Fuyao vaguely thought of the dream she just had, her head feeling a bit absentminded, but also a little suffocated
"คุณฝันถึงใคร?" 
 Yet her face forcibly smiled, and she said, "Not much, just dreamt of some things from the past
แต่ใบหน้าของเธอยิ้มอย่างนุ่มนวลและเธอก็พูดว่า "ไม่มากแค่ฝันบางอย่างจากอดีต
" Yuan Zhaoxu sipped some tea, lifting up his eyebrows from the rim of the cup
หยวนเจิ้งซุจิบชาชายกคิ้วขึ้นจากขอบถ้วย
 His eyelashes were dense and long, covering over his deep black pupils
ขนตาของเขาหนาแน่นและยาวปกคลุมนักเรียนสีดำลึกของเขา
 "Oh? Past things? Then why were you holding me so tightly and refusing to let go?" "Ah?" "You were hugging my sleeve, crying Mama
"โอ้สิ่งที่ผ่านมาแล้วทำไมคุณถึงจับฉันไว้แน่นและไม่ยอมปล่อยมือ?" 
" "Ah!!!!" Meng Fuyao's face immediately turned scarlet
"" อา !!!! "ใบหน้าของเม้งฟู่เจียนเปลี่ยนเป็นสีแดงสดทันที
 Putting down the tea and leaning slanted on the chair, Yuan Zhaoxu's eyes held faint laughter in them
การวางชาและเอนกายลงบนเก้าอี้ดวงตาของ Yuan Zhaoxu ทำให้เสียงหัวเราะของพวกเขาจางลง
 "Mama? Is that referring to mother? Your way of addressing your elders, seems to be a bit different from the people of the Five Regions Continent
"มารดาหมายถึงมารดาหรือไม่วิธีการพูดกับผู้สูงอายุของคุณดูเหมือนจะแตกต่างจากคนในทวีปห้าทวีป
" Fuyao first turned awkward, then her heart arbitrarily became a little frantic
"เฟยหยันหันหลังกลับอึดอัดใจจากนั้นหัวใจของเธอก็พลุ่งพล่านไปเล็กน้อย
 After thinking, she shot a smile
หลังจากคิดถึงเธอก็ยิงยิ้ม
 "From your Honor's words, you seem to understand a lot about the races of the Five Regions Continent
"จากคำพูดของคุณเกียรติคุณดูเหมือนจะเข้าใจมากเกี่ยวกับการแข่งขันของทวีปยุโรปห้าภูมิภาค
 Yet you don't know that when us Yan Huang people address our mothers, we always call out Mama
แต่คุณไม่ทราบว่าเมื่อเรา Yan Huang คนที่อยู่มารดาของเราเรามักจะเรียกแม่
" [4] "Yan Huang people?" Yuan Zhaoxu's voice was calm, with not the slightest trace of surprise
"[4]" Yan Huang คน? "เสียง Yuan Zhaoxu ของถูกสงบกับไม่น้อยร่องรอยของความประหลาดใจ
 "Yes
"ใช่
" Meng Fuyao's face was straight
ใบหน้า Meng Fuyao ตรง
 "A remote small tribe of the Heng region, for generations living within the deep mountains and not interacting with the outside world
"ชนเผ่าเล็ก ๆ ที่ห่างไกลจากเฮงในหลายชั่วอายุคนที่อาศัยอยู่ในเทือกเขาลึกและไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอก
 I was brought out of the mountains by distant relatives when I was little
ตอนที่ฉันยังเด็กฉันถูกนำตัวออกจากภูเขาโดยญาติผู้ไกล่เกลี่ย
 Other things I don't remember much of, but this way of calling our mothers, I still have some memory of
สิ่งอื่น ๆ ที่ฉันจำไม่ได้มากนัก แต่วิธีนี้เรียกแม่ของเราว่าฉันยังมีความทรงจำอยู่บ้าง
" She blinked her eyes, then stretched out her hand, slightly smiling with a natural and generous expression
"เธอกระพริบตาแล้วยื่นมือออกไปเล็กน้อยยิ้มด้วยการแสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติและใจดี
 "I am Meng Fuyao, thank you for saving me twice in a row
"ฉัน Meng Fuyao ขอบคุณสำหรับการช่วยฉันสองครั้งติดต่อกัน
" Yuan Zhaoxu slowly turned his eyes to look at her snowy white palm
หยวนเจียงซูค่อยๆหันไปมองที่ฝ่ามือสีขาวของเธอ
 With a faint laugh he said, "Is this also one of your Yan Huang people's ceremonies?" Fuyao directly met his eyes
หัวเราะเบา ๆ เขากล่าวว่า "นี่เป็นพิธีกรคนหนึ่งของนายหวงหวงหล่ะหรือ?" 
 "In the customs of our people, when a woman extends her hand towards you, ignoring it is a very rude thing to do
"ในศุลกากรของคนเราเมื่อผู้หญิงยื่นมือเข้าไปหาคุณละเลยมันเป็นสิ่งที่หยาบคายมากที่ต้องทำ
" "Is that so 
"" เป็นเช่นนั้น
" Zhaoxu dragged out the last syllable, his voice deep and graceful like a sigh immersed in a dream
"Zhaoxu ลากออกพยางค์สุดท้ายเสียงของเขาลึกและสง่างามเช่นถอนหายใจแช่ในความฝัน
 He slowly stretched out his hand, as if going to shake Meng Fuyao's hand
เขาค่อยๆเหยียดมือออกราวกับจะจับมือเม้งฟู่ย่า
 However, right before their fingers touched, he suddenly flipped his hand and tugged, in one motion pulling Fuyao into his lap
อย่างไรก็ตามก่อนที่มือของพวกเขาจะสัมผัสเขาก็พลิกมือของเขาและดึงในการเคลื่อนไหวหนึ่งดึง Fuyao ลงในตักของเขา
 Softly laughing above her head, his light strange aroma completely surrounded the slightly shocked Meng Fuyao in an instant
หัวเราะเบา ๆ เหนือศีรษะของเธอกลิ่นหอมแปลก ๆ ของเขาที่ล้อมรอบ Meng Fuyao ตกใจเล็กน้อยในชั่วพริบตา
 "In the customs of our Infinite Empire, when a woman expresses intention to get intimate on her own accord, if I don't accept her, it would be a very silly thing to do
"ในศุลกากรของจักรวรรดิไม่มีที่สิ้นสุดของเราเมื่อผู้หญิงแสดงออกถึงเจตนาที่จะสนิทสนมกับตัวเองถ้าฉันไม่ยอมรับเธอมันจะเป็นเรื่องโง่เขลาที่จะทำ
"  
"