Chapter 24 Book 1: Winds Begin to Blow in Tai Yuan Chapter 24 – On the Streets, Chasing After a Man   “Wow, this contemptible person, embroidered skin with a rotted grass heart[1]
บทที่ 24 เล่มที่ 1: ลมเริ่มพัดในไท่หยวนบทที่ 24 - บนถนนไล่ตามชายคนหนึ่ง "ว้าวคนที่น่ารังเกียจนี้ปักผิวด้วยหัวใจหญ้าผุ [1]
 Why did I even like him back then?” Meng Fuyao muttered while she walked back, a little depressed that her past taste in men seemed to have been not very good
ทำไมฉันถึงได้ชอบเขาด้วย? "Meng Fuyao พึมพำขณะที่เธอเดินกลับมาเล็กน้อยหดหู่ใจว่ารสชาติที่ผ่านมาของเธอในผู้ชายดูเหมือนจะไม่ค่อยดีนัก
 She thought back to the Yan Jingchen when she first met him
เธอคิดย้อนกลับไปที่ Yan Jingchen เมื่อได้พบกับเขาครั้งแรก
 Gentle and dignified, even though he was too focused on excelling and honor, because he was the successor of his clan and was raised like so from when he was little, it couldn’t be blamed on him
อ่อนโยนและสง่างามแม้ว่าเขาจะมุ่งเน้นไปที่ยอดเยี่ยมและให้เกียรติเพราะเขาเป็นทายาทของตระกูลของเขาและได้รับการเลี้ยงดูอย่างมากตั้งแต่ตอนที่เขายังเล็กอยู่ไม่สามารถตำหนิเขาได้
 But now he actually thought of this kind of stupid idea, that truly humiliated both Meng Fuyao and Pei Yuan
แต่เดี๋ยวนี้เขาคิดอย่างจริงจังถึงความคิดแบบโง่เขลาที่ทำให้ทั้งสองคนเมินฟุยหยวนและเป่ยหยวนเสียใจอย่างแท้จริง
 The more Fuyao thought about it the more she choked back the tears in her eyes, speechlessly pitying him
ยิ่งไปกว่านั้น Fuyao ก็คิดถึงเรื่องนี้มากยิ่งขึ้นเธอก็สำลักน้ำตาในดวงตาของเธอทำให้เขาเสียใจ
 That night Meng Fuyao cultivated her arts, the “Breaking Nine Heavens” technique circulating around her in the air
คืนนี้ Meng Fuyao ปลูกฝังศิลปะของเธอ "Breaking Nine Heavens" ซึ่งหมุนเวียนอยู่รอบ ๆ ตัวเธอในอากาศ
 The green jade glow surrounded her, soaking her features warmly and smoothly like water, while in the jade light Meng Fuyao pondered
เรืองแสงหยกสีเขียวล้อมรอบของเธอแช่คุณสมบัติของเธออย่างอบอุ่นและราบรื่นเช่นน้ำในขณะที่หยกไฟ Meng Fuyao ไตร่ตรอง
 Recalling those so-called hardships Yan Jingchen talked about during the day, she couldn’t help but coldly chuckle
ระลึกถึงความยากลำบากที่เรียกว่า Yan Jingchen พูดถึงในระหว่างวันเธอไม่สามารถช่วยหัวเราะได้อย่างเย็นชา
 The next day, Qi Xunyi’s carriages also returned, showing off the whole way
วันรุ่งขึ้นรถของ Qi Xunyi ก็กลับมาแสดงออกมาทั้งทาง
 Filled with song and dance, occasionally the voices of woman that sounded like swallows or nightingales could be heard
บางครั้งอาจได้ยินเสียงของผู้หญิงที่ฟังเหมือนนกนางแอ่นหรือนกไนติงเกล
 Stringed and bamboo instruments as well as pipa[2] music drifted through the whole street
เครื่องดนตรีที่มีสายรัดและไม้ไผ่รวมถึงเพลงป้า [2] ลอยลัดเลาะไปทั่วทั้งถนน
 It was a surreal and romantic scene, and the pedestrians all took sidelong glances
มันเป็นฉากที่โรแมนติกและเหนือจริงและคนเดินเท้าทุกคนล้วนมองไปข้างหน้า
 Standing at the side of the streets while eating some noodles, Meng Fuyao was squeezed in the crowd watching that absurd prince’s liveliness
ยืนอยู่ที่ด้านข้างของถนนในขณะที่กินก๋วยเตี๋ยวบาง Meng Fuyao ถูกบีบในฝูงชนที่เฝ้าดูที่มีชีวิตชีวาไร้สาระของเจ้าชาย
 Her eyes slowly slid past those carriages laden with entertainers and dancers, silently smiling
ดวงตาของเธอค่อยๆเลื่อนผ่านตู้ที่เต็มไปด้วยนักร้องและนักเต้นยิ้มอย่างเงียบ ๆ
 When she saw that royal sedan chair in the middle of the procession, however, her smile lessened by a couple degrees
เมื่อเธอเห็นเก้าอี้ซีดานที่กลางขบวนอย่างไรก็ตามรอยยิ้มของเธอลดลงตามองศาคู่
 That was Pei Yuan’s sedan chair
นั่นคือเก้าอี้เซอแดงของ Pei Yuan
[3] On the right side of the royal sedan, a white handsome steed was accompanying by the chair’s side
[3] ด้านขวาของรถซีดานพระราชม้าสีขาวหล่ออยู่ข้างเก้าอี้เก้าอี้
 Initially Fuyao didn’t notice, but after a glance her eyes immediately revealed a trace of derision
แต่หลังจากนั้นตาของเธอก็เผยให้เห็นร่องรอยของการเยาะเย้ย
 On top of the horse, who else could it be but Yan Jingchen? How eagerly hospitable
ด้านบนของม้าใครจะเป็นได้ แต่ Yan Jingchen? 
 Who knew how many li he had to travel in order to receive his future bride, the Grand Princess Pei? These few days she had already become clear on Pei Yuan’s true status – Imperial Princess Yi Anchang and the great general Pei Shixun’s pampered daughter
ใครรู้ว่าเขาต้องเดินทางกี่เพื่อที่จะได้รับเจ้าสาวในอนาคตของเขา, Grand Princess Pei? 
 Pei Shixun’s younger sister had long ago entered the palace as an imperial concubine, who was now Qi Xunyi’s mother Concubine Lin
น้องสาวของ Pei Shixun ได้เข้าพระราชวังมานานแล้วในฐานะเจ้าปีศาจซึ่งปัจจุบันเป็นแม่ของนางฉีซวนยีนางสนม
 Thus, Pei Yuan was conferred upon the title of princess, the imperial family calling her Princess Pei
ดังนั้น Pei Yuan ได้รับพระราชทานชื่อของเจ้าหญิงครอบครัวราชินีเรียกเจ้าหญิง Pei ของเธอ
 Since Imperial Princess Yi An only had this one daughter, she was very favored and spoiled
ตั้งแต่อิมพีเรียลอิมพีเรียลเจ้าหญิงยีมีเพียงลูกสาวคนเดียวเท่านั้นเธอเป็นที่ชื่นชอบและเสียใจมาก
[4] Fuyao silently watched that heavily veiled and draped sedan chair
[4] Fuyao ดูอย่างเงียบ ๆ ว่าเก้าอี้ sedan ปกคลุมและหุ้มอย่างหนัก
 Then she looked to the side, at the Yan Jingchen who looked quite absent-minded
จากนั้นเธอมองไปที่ด้านข้างที่ Yan Jingchen ซึ่งมองไม่ค่อยมีจิตใจ
 Yan Jingchen, will your luxury doggy still be able to be brought out anymore? Without interest in further watching those two, Meng Fuyao returned to her inn without turning her head
Yan Jingchen สุนัขสุดโปรดของคุณจะยังสามารถถูกนำออกมาอีกหรือไม่? 
 This inn was connected together with its restaurant, and while passing by the restaurant, she heard a table of diners currently engaged in a loud conversation
โรงแรมแห่งนี้เชื่อมต่อกับร้านอาหารของโรงแรมและในขณะที่เดินผ่านไปที่ร้านอาหารเธอได้ยินว่ามีไดเนอร์สของไดเนอร์สกำลังคุยกันอยู่
 “Did you hear? The Pei family has recently started to wantonly attack the Yun family, completely breaking off any pretenses both at the royal court and outside it
"คุณได้ยินไหม? 
 Just in the past few days, they had already dispatched people to crush three banks, five pawnshops and seven silk factories belonging to the Yun family, and even Yunchuan city’s farm estate had tenants breaking off rent agreements! Rumors say that it was Pei family who provided the silvers to buy them off, even gathering a bunch of people to complain in front of the Emperor! Tut tut, they sure are stirring up a huge racket!” “Didn’t these two families overtly and covertly struggle against each other for many years, never creating much of a turbulence? How come they suddenly engaged in this kind of clash?” “I heard it was Yun family that secretly made the first move, although what it was I’m not sure …” “Ah! Be as it may, why are the Yuns just taking the beating and not striking back?” “The Yun family of the recent years is already much different from the past
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาพวกเขาได้ส่งคนไปสังหารธนาคารสามแห่งโรงรับจำนำ 5 แห่งและโรงงานผ้าไหม 7 แห่งในตระกูลหยุนหนานและแม้แต่ที่ดินในเมือง Yunchuan ก็มีผู้เช่าเลิกสัญญาเช่า! 
 Patriarch Yun originally controlled all of the palace’s general affairs, that is the closest position by His Majesty’s side! Pity … he offended someone, and the scope of affairs he regulates has gotten smaller and smaller
ปรมาจารย์ Yun เดิมควบคุมกิจการทั่วไปทั้งหมดของพระราชวังซึ่งเป็นตำแหน่งที่ใกล้เคียงที่สุดโดยทางพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว 
 In the end he actually only oversees a letter palace, and that’s even a cold palace at that
ในท้ายที่สุดเขาก็แค่ดูแลพระราชวังในจดหมายเท่านั้นและนั่นก็เป็นพระราชวังเย็น ๆ ด้วยเช่นกัน
”[5] “Who did he offend?” That person boastingly gossiping in the crowd suddenly turned silent, and used his finger to point to the sky without speaking
"ใครทำเขารุกราน?" คนนั้นโม้อย่างนอบน้อมในฝูงชนก็พลิกเงียบและใช้นิ้วชี้ไปยังท้องฟ้าโดยไม่พูด
 The crowd of people revealed understanding looks
กลุ่มคนเปิดเผยความเข้าใจ
 Meng Fuyao smiled a little, thinking that the information of city gossips, actually was pretty accurate
เม้งฟู่เจยิ้มนิดหน่อยและคิดว่าข้อมูลเกี่ยวกับการนินทาของเมืองมีความถูกต้อง
 She pushed her way through the crowds, wanting to go upstairs and return to her room
เธอผลักดันเธอผ่านฝูงชนอยากจะขึ้นไปชั้นบนและกลับไปที่ห้องของเธอ
 Unexpectedly, just when she reached half-way up the stairs, she suddenly heard a huge ruckus come from outside
ไม่คาดฝันเมื่อถึงครึ่งทางขึ้นบันไดเธอก็ได้ยินเสียงพึมพำอย่างใหญ่โตมาจากข้างนอก
 Then, a girl’s piercing voice traveled from far away
จากนั้นเสียงแหย่ของสาว ๆ ก็เดินทางจากที่ไกล ๆ
 The source was still a distance away, but it still was able to cut through all of the hustle and bustle of the inn
แหล่งที่มายังห่างไกลออกไป แต่ก็ยังสามารถตัดผ่านความเร่งรีบและคึกคักของโรงแรมได้
 “Hey, stop running! Hey!” The people in the restaurant all turned their heads, seeing a streak like both a black dragon and a whirlwind rush over from the other end of the street
"เฮ้หยุดวิ่ง! 
 Bringing with it a whole sky of smoke and dust, in its path the people on the street were hit flying, horses flipped over, and the mantou and eggs from street-side food stalls tumbled all over the ground
นำท้องฟ้าและฝุ่นละมั่งไปทั่วท้องฟ้าในเส้นทางที่คนบนถนนถูกตีม้าพลิกกลับไปและมณเฑียรและไข่จากแผงลอยข้างถนนก็พังทลายลงทั่วพื้นดิน
 Yao Xun, who was eating noodles at a stall, didn’t even have time to swallow one mouthful before he was collided flying
เย้าซุนผู้กินก๋วยเตี๋ยวที่คอกไม่ได้มีเวลาพูดกลืนกินก่อนที่เขาจะชนกัน
 He angrily tried to grab, but that whirlwind shot out a silver ingot with a “pa” sound, directly lodging itself into Yao Xun’s open mouth and choking out his furious yell
เขาพยายามอย่างโกรธที่จะคว้า แต่ลมกรดยิงใส่ก้อนเงินด้วยเสียง "pa" ใส่ตัวเองลงในปากของเย้าซุนและสำลักเสียงโห่ร้องโกรธของเขา
 Yao Xun hurriedly used his hand to scrabble at the silver ingot, but it was too big and was stuck in his throat, unable to be pulled out immediately
เย้าซุนใช้มือจับขลิบที่แท่งเงิน แต่มันใหญ่เกินไปและติดอยู่ในลำคอของเขาไม่สามารถดึงออกมาได้ทันที
 Just when he managed with great difficulty to loosen it a little, with a “hu la” sound yet another whirlwind, this one rainbow colored, suddenly burst past
เมื่อเขาจัดการด้วยความยากลำบากอย่างยิ่งที่จะคลายมันไปนิดหน่อยด้วยเสียง "hu la" อีกหนึ่งลมพายุรุ้งนี้รุกรานออกมาในไม่ช้า
 With a “peng” it impacted his body, instantly dislodging the silver ingot out from his mouth
กับ "เพ็ญ" มันส่งผลกระทบต่อร่างกายของเขาทันทีที่หลุดออกจากแท่งเงินออกจากปากของเขา
 Bringing with it specks of saliva and half a piece of tooth, the silver heavily fell to the ground in a bang
นำเศษเสี้ยวน้ำลายและเศษกระดูกครึ่งชิ้นมาถล่มเงินได้ตกลงไปที่พื้นอย่างหนัก
 Yao Xun clambered back up dazed and delirious, seeing that the rainbow whirlwind had already sprinted far away over the mantou and eggs on the ground, all the while clamoring, “Hey! Don’t run!” Hearing her yell, the black tornado in front didn’t even pause, directly rushing towards the restaurant
เย้าซุนตรึงกลับขึ้นมึนงงและคลั่งไคล้เห็นว่าพายุฝนรุ้งได้แล่นไปไกลกว่ามูนและไข่บนพื้นดินทั้งหมดขณะที่โอ้อวด "เฮ้! 
 Discovering the person shooting towards them like an artillery shell, the restaurant customers, afraid of being flattened themselves, frantically jumped up and scattered to the sides
ค้นพบคนที่ยิงไปยังพวกเขาเช่นเปลือกหอยปืนใหญ่ลูกค้าร้านอาหารกลัวถูกแบนตัวเองเมามันกระโดดขึ้นและกระจัดกระจายไปด้านข้าง
 Afterwards, they saw that streak of roiling winds blast through the doors in a “whoosh” sound, stopping in the middle of the restaurant
หลังจากนั้นพวกเขาก็เห็นว่าลมพัดพาดผ่านประตูด้วยเสียง "whoosh" หยุดอยู่ตรงกลางของร้านอาหาร
 He stood firmly, his billowing dark hair and black clothes neatly drifting down
เขายืนนิ่งผมสีน้ำตาลเข้มและเสื้อผ้าสีดำของเขาล้วนลอยลงมา
 In a blink, the savage hurricane from before had transformed into a calm pool, a lofty mountain – when flying he was a blast of turbulence, when still he was a steady boulder
ในชั่วพริบตาพายุเฮอร์ริเคนที่ดุร้ายจากก่อนหน้าได้เปลี่ยนเป็นสระน้ำที่เงียบสงบเป็นภูเขาสูงส่งเมื่อบินเขาเป็นพายุที่วุ่นวายเมื่อเขายังคงเป็นก้อนหินที่คงที่
 He had just stood still, when that multicolored whirlwind followed and arrived, grinning while standing in the door entrance
เขาเพิ่งลุกขึ้นยืนเมื่อลมวนหลากสีไปตามมาและยิ้มขณะที่ยืนอยู่ทางเข้าประตู
 She first made a movement of her hand, pulling a long wooden bench to soar over through the air towards her
เธอเริ่มเคลื่อนที่ด้วยมือของเธอดึงม้านั่งไม้ยาวขึ้นเพื่อทะยานผ่านอากาศไปทางเธอ
 Wedging the bench in the middle of the entrance, she then sat down on the bench herself, as if she was scared of that person in front escaping and took initiative to first block off the exit
เธอนั่งลงบนม้านั่งตัวเองราวกับว่าเธอกลัวคนนั้นที่หน้าหนีและเริ่มคิดริเริ่มปิดกั้นทางออกก่อน
 Sunlight beamed through the completely opened entrance doors, illuminating the girl in the light with vivid clarity, and drawing the gazes of all the restaurant guests
แสงแดดจางผ่านประตูทางเข้าที่เปิดได้อย่างสมบูรณ์ส่องสว่างหญิงสาวในที่มีแสงสว่างสดใสและวาดภาพจ้องมองของแขกทุกคนในภัตตาคาร
 Yet, the flagrantly brilliant colors on her body attacked their eyes and made them squint, then sigh with shock
แต่กระนั้นก็ตามสีที่สุกใสบนร่างของเธอจู่โจมตาของพวกเขาและทำให้พวกเขาเหล่นั้นแล้วถอนหายใจด้วยอาการช็อก
 They had truly never seen someone who could have so many colors on their body! A peach colored jacket, and a crimson skirt that was lifted up and tied at the waist, revealing pants that were actually multicolored – one pant leg was green and the other purple
พวกเขาไม่เคยเห็นใครสักคนที่อาจมีสีมากมายในร่างกายของพวกเขา! 
 Her boots were golden and not the type found in Tai Yuan, with the tip slightly raised upwards
รองเท้าบู๊ทของเธอเป็นสีทองและไม่ใช่ของตุ๊กตาหยวนที่มีปลายยกขึ้นเล็กน้อย
 Ruby and emerald jewels hung down, each one as big as a thumb, so bright they dazzled
อัญมณีทับทิมและมรกตห้อยลงมาแต่ละอันมีขนาดใหญ่เท่ากับนิ้วหัวแม่มือสว่างจนตาพร่า
 The girl looked like she had not yet reached the age to put up her hair with a hairpin[6]
หญิงสาวดูเหมือนว่าเธอยังไม่ถึงวัยที่จะใส่ผมของเธอด้วยกิ๊บขน [6]
 She had a delicate face, a slightly raised nose, brightly lustrous lips, and her two pupils were faintly brown, matching well with her glittering, honey-toned skin
เธอมีใบหน้าที่บอบบางจมูกยกขึ้นเล็กน้อยริมฝีปากมีประกายแวววาวและนักเรียนสองคนของเธอมีสีน้ำตาลอ่อนสอดคล้องกับผิวของเธอที่มีประกายระยิบระยับน้ำผึ้ง
 Despite her youthful age, one could see the makings of a future beauty
แม้จะอายุที่อ่อนเยาว์ของเธอก็สามารถมองเห็นความสำเร็จของความสวยงามในอนาคต
 However, she was not like the slim and pale woman of Tai Yuan, but instead had an unrestrained aura that flowed with some of the freshness of a sea breeze
อย่างไรก็ตามเธอไม่ชอบผู้หญิงที่บางและซีดของไท่หยวน แต่กลับมีกลิ่นอายที่ไร้ระเบียบซึ่งไหลผ่านความสดชื่นของลมทะเล
 Her hair was strangely a slight reddish-brown color, and was not bundled up into a knot, but tied into seven or eight braids from which mysterious and odd ornaments haphazardly hung
ผมของเธอเป็นสีน้ำตาลแดงเล็กน้อยและไม่รวมเป็นปม แต่ผูกไว้ในเจ็ดหรือแปด braids จากที่เครื่องประดับลึกลับและแปลก ๆ อย่างไม่หยุดนิ่งแขวน
 Even seeing the astonished gazes of everyone looking over, she was still not embarrassed, instead smugly raising her head and giving out a laugh
ถึงแม้จะเห็นจ้องมองที่ตื่นตาตื่นใจของทุกคนที่มองไปข้างหน้า แต่เธอก็ยังคงไม่ลำบากใจแทนที่จะเงยหน้าขึ้นและหัวเราะออกมา
 She was laughing at the man wearing red-trimmed black robes in the center of the room
เธอหัวเราะกับชายคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีดำตัดกับสีแดงตรงกลางห้อง
 “I’ve finally managed to catch you
"ในที่สุดฉันก็สามารถจับตัวคุณได้
 Hey, I’m not a sea monster from the Eh sea, what are you doing running so fast?” The man frowned while looking back with his head, then angrily harrumphed, “Ya Lanzhu[7], are you still a woman? Chasing after a man so openly on the streets!” With the turn of his head, the crowd also got a clear view of his appearance
เฮ้ฉันไม่ได้เป็นสัตว์ทะเลจากทะเลเอ๊ะคุณกำลังทำอะไรที่กำลังทำงานอย่างรวดเร็ว? "ชายคนนั้นขมวดคิ้วขณะมองย้อนกลับไปพร้อมกับศีรษะของเขาแล้วก็โหดร้าย" Ya Lanzhu [7] คุณยังเป็นผู้หญิงอยู่หรือเปล่า? 
 This person’s facial features were deeply cut, his eyes and brows completely black
ลักษณะใบหน้าของคนคนนี้ถูกตัดออกอย่างลึกซึ้งดวงตาและคิ้วของเขาเป็นสีดำสนิท
 At first glance it seemed that his edges were too hard and tough, but after seeing the sharp and brutal aura that surrounded him, it seemed like his face suited him perfectly
ได้อย่างรวดเร็วก่อนดูเหมือนว่าขอบของเขาแข็งเกินไปและแข็ง แต่หลังจากที่เห็น aura คมและโหดร้ายที่ล้อมรอบเขาดูเหมือนว่าใบหน้าของเขาเหมาะกับเขาอย่างสมบูรณ์แบบ
 When his gaze swept out, all the people felt as if they were being slammed by the surface of a deep dark blade, or as if the sky and earth collided, and a savage thunderbolt coiled in mid-air while shooting through the nine heavens, its sharpness bringing immense pressure
เมื่อจ้องมองของเขากวาดออกมาทุกคนรู้สึกราวกับว่าพวกเขาถูกกระแทกโดยพื้นผิวของใบมีดสีเข้มหรือราวกับว่าฟ้าและดินชนกันและสายฟ้าฟ้าร้องดุร้ายขดกลางอากาศในขณะที่ยิงผ่านสวรรค์ทั้งเก้า, 
 In the middle of the stairs, Meng Fuyao softly inhaled a breath of air
ตรงกลางบันได Meng Fuyao สูดลมหายใจเข้าเบา ๆ
 This person, she knew
คนนี้เธอรู้
 Zhan Bei Ye
Zhan Bei Ye
 That day in the deep night woods, Zhan Bei Ye was busy fighting with this person and that person, and so completely didn’t notice Meng Fuyao
วันนั้นในป่าลึกคืน Zhan Bei Ye ยุ่งกับการต่อสู้กับคนและคนคนนั้นและไม่ได้สังเกตเห็นว่าเม้งฟู่เจวี่
 However, Fuyao had an approximate recognition of him
อย่างไรก็ตาม Fuyao มีการรับรู้โดยประมาณของเขา
 This person’s appearance was already very distinctive, the type that would carve its shape into one’s eyes line by line
รูปลักษณ์ของบุคคลนี้มีความโดดเด่นมากชนิดหนึ่งที่จะแกะสลักรูปร่างไว้ในสายตาของแต่ละคนตามบรรทัด
 With him once again appearing, this time in the sunlight, it would be difficult for Meng Fuyao not to recognize him
กับเขาอีกครั้งปรากฏตัวครั้งนี้ในแสงแดดมันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเม้ง Fuyao ไม่รู้จักเขา
 Seeing Zhan Bei Ye, Fuyao immediately wanted to escape
เมื่อเห็น Zhan Bei Ye, Fuyao ต้องการหลบหนีทันที
 Unfortunately, the whole room at this time was in a state of stillness and silence, and so her one person’s movements would actually become more noticeable
แต่น่าเสียดายที่ทั้งห้องในเวลานี้อยู่ในสถานะของความสงบนิ่งและเงียบและเพื่อให้การเคลื่อนไหวของคนคนหนึ่งของเธอจริงจะกลายเป็นที่เห็นได้ชัดเจนมากขึ้น
 The only thing she could do was to restrain herself and stay still
สิ่งเดียวที่เธอสามารถทำได้คือการยับยั้งตัวเองและยังคงนิ่ง
 The conversation below continued
การสนทนาด้านล่างยังคงดำเนินต่อไป
 “Hey, why are you running!” “Why are you chasing!” “I like to chase!” “I’m practicing Qinggong!” With a “pu chi” sound, someone hearing this rapid exchange couldn’t hold back their laughter, and the girl’s large eyes immediately pierced over in hostility
"ทำไมฉันถึงไล่ตาม!" "ฉันชอบไล่ล่า!" "ฉันฝึกคลิงกง!" ด้วยเสียง "pu chi" คนที่ได้ยินเรื่องนี้ 
 Her eyebrows looked very heroic in nature, their ends like a blade’s edge, but were at the same time slim and delicate, like two streaks of elegant little knives
คิ้วของเธอดูเป็นวีรบุรุษมากในธรรมชาติปลายของพวกเขาเช่นขอบของใบมีด แต่ในขณะเดียวกันบางและละเอียดอ่อนเช่นสองริ้วของมีดเล็กสง่างาม
 It was a pity, though, that her age was too young- the murderous glare she sent out only turned into cuteness
มันเป็นความสงสารแม้ว่าอายุของเธอยังเด็กเกินไป - แสงสะท้อนจากการฆาตกรรมที่เธอส่งไปทำให้กลายเป็นความน่ารัก
 Seeing this the restaurant guests all laughed, and couldn’t help but converse
เห็นแขกผู้มาเยือนร้านอาหารทุกคนหัวเราะและไม่สามารถช่วยพูดคุยได้
 “Hey lady, even if you like to chase, you still need a reason for it
"เอ๊ะสุภาพสตรีแม้ว่าคุณจะชอบไล่ตามคุณก็ยังต้องมีเหตุผลด้วย
” “That’s right, here in Tai Yuan, this is the first time a girl has chased a guy!” “I am the first one!” That kid proudly raised her chin
"" ถูกต้องที่นี่ใน Tai Yuan นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้หญิงคนหนึ่งไล่ล่าผู้ชายคนนึง! "" ฉันเป็นคนแรก! "เด็กคนนี้ภูมิใจยกคางของเธอ
 “My pop said, if I fight I have to fight for the first one, the ones that follow are all crooked melons and split dates!” She extended her hand to point at Zhan Bei Ye, coldly laughing
"ป๊อปของฉันกล่าวว่าถ้าฉันต่อสู้ฉันต้องต่อสู้เพื่อคนแรกคนที่ทำตามเป็นแต้มคดเคี้ยวทั้งหมดและวันที่แบ่ง!" เธอยื่นมือออกไปชี้ไปที่ Zhan Bei Ye, หัวเราะอย่างเย็นชา
 “The one I want to chase is him! I want him to be my man!” The sound of her voice faded, while the whole restaurant fell into a shocked pause
"คนที่ฉันต้องการไล่ตามเขา! 
 Then, with a burst of noise, the building was engulfed in laughter
จากนั้นเสียงดังกระหึ่มอาคารก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ
 Those guests at the back crowded forward, wanting to see clearly this world-shocking girl in a restaurant in Yanjing who openly wanted a man, at the same time looking at that lucky guy who had such fortune with woman
แขกผู้เข้าพักที่ด้านหลังแออัดไปข้างหน้าต้องการที่จะเห็นได้อย่างชัดเจนสาวตกใจโลกนี้ในร้านอาหารใน Yanjing ที่ต้องการเปิดเผยชายคนหนึ่งในเวลาเดียวกันกำลังมองหาที่คนโชคดีที่มีโชคเช่นกับผู้หญิง
 Meng Fuyao faintly smiled, thinking that this girl seemed like a perfect match for Zhan Bei Ye
Meng Fuyao ยิ้มอย่างอ่อนโยนคิดว่าผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับ Zhan Bei Ye
 Turning her gaze, she saw Yao Xun sneakily flash in the inn
หันมองจ้องมองเธอเห็น Yao Xun แอบส่องเข้าไปในโรงแรม
 She made a gesture to him, but Yao Xun’s expression suddenly changed, and he shook his head
เธอทำท่าทางให้เขา แต่ท่าทางของ Yao Xun ก็เปลี่ยนไปและเขาก็ส่ายหัว
 Fuyao was surprised
Fuyao รู้สึกประหลาดใจ
 She saw that the kid seemed to be a person from Lifting Wind Nation and wanted Yao Xun to furtively check if she had a passage seal
เธอเห็นว่าเด็กคนนั้นดูเหมือนจะเป็นคนจาก Lifting Wind Nation และต้องการให้ Yao Xun ตรวจสอบอย่างถ่อมตัวว่าเธอมีตราประทับหรือไม่
 Who could have guessed that Yao Xun actually looked like he feared the kid, and didn’t dare to move against her
ใครจะเดาได้ว่าเย้าซุนจริงดูเหมือนว่าเขากลัวเด็กและไม่กล้าที่จะขยับตัวเธอ
 Thinking a little, Meng Fuyao wanted to take advantage of the movements of the crowd to withdraw up the stairs
คิดน้อย Meng Fuyao ต้องการใช้ประโยชน์จากการเคลื่อนไหวของฝูงชนเพื่อถอนบันไดขึ้น
 Unexpectedly, Zhan Bei Ye also seemed fed up with this game of chase, and suddenly said, “Ya Lanzhu, didn’t your pop tell you, a woman has to be a man’s first?” “Yeah!” “That’s very good
อย่างไม่คาดคิด Zhan Bei Ye ยังเบื่อหน่ายกับเกมไล่ล่านี้และก็กล่าวว่า "Ya Lanzhu ไม่ได้บอกคุณผู้หญิงคนไหนที่ต้องเป็นผู้ชายคนแรก?" "ใช่!" "ดีมาก
” Zhan Bei Ye craftily smiled
"Zhan Bei Ye ยิ้มอย่างชาญฉลาด
 In his smile, that blade-like sharp aura was lessened, and he actually showed a bit of down-to-earth warmth, like a handsome young man
ในรอยยิ้มของเขามีออร่าที่แหลมคมลดน้อยลงและเขาแสดงให้เห็นถึงความอบอุ่นลงจากพื้นดินเล็กน้อยเช่นชายหนุ่มที่หล่อเหลา
 “The position of my first has already been taken
ตำแหน่งแรกของฉันได้ถูกนำมาใช้แล้ว
 You’re too late
คุณสายเกินไป
” “Who?” Ya Lanzhu widened her eyes, with a leap springing up from the bench and starting to smooth out her sleeves
"" ใคร? "Ya Lanzhu กว้างตาของเธอด้วยการกระโดดกระโดดขึ้นมาจากบัลลังก์และเริ่มที่จะเรียบออกแขนเสื้อของเธอ
 “Who? Who?” Without even turning his head, Zhan Bei Ye’s arm carelessly drew an arc in the air, finally landing in a certain direction
“ใคร? 
 “Her!”
“เธอ!”