Chapter 29 Book 1: Winds Begin to Blow in Tai Yuan Chapter 29 – One Touch Fire   The sound traveled over
บทที่ 29 เล่มที่ 1: ลมเริ่มพัดในไตยวนบทที่ 29 - เสียงสัมผัสหนึ่งเสียงเสียงเดินทางข้ามไป
 Pei Yuan’s expression changed, and Meng Fuyao inwardly lamented
การแสดงออกของ Pei Yuan เปลี่ยนไปและ Meng Fuyao เสียใจอย่างสุดซึ้ง
 This damned Zhan Bei Ye, why did he have to appear at this hour? With only a couple words he had pierced through the facade that she had bitterly set up
นี้ Zhan Bei Ye สาปแช่งทำไมเขาต้องปรากฏในเวลานี้? 
 Without even thinking, Meng Fuyao fled with a slip of her feet
ไม่ต้องคิด Meng Fuyao หลบหนีด้วยการลื่นไถลเท้าของเธอ
 Unfortunately, Pei Yuan’s reactions were not lacking
แต่น่าเสียดายที่ปฏิกิริยาของ Pei Yuan ไม่ขาดหายไป
 When Zhan Bei Ye’s words entered her ears, her eyes immediately brimmed with murderous wildfire
เมื่อคำพูดของ Zhan Bei Ye เข้าหูคุณตาของเธอก็เต็มไปด้วยไฟป่าที่ถูกฆาตกรรม
 With a stretch of her hand, ten fingernails instantly pierced out like ten daggers
ด้วยมือขวาของเธอสิบเล็บทันทีเจาะออกเหมือนมีดสิบ
 Whistling in the wind, they shot towards Meng Fuyao’s two shoulders
พวกเขายิงไปทางสองข้างของ Meng Fuyao
 At the same time, she fiercely yelled, “You dare trick me! Someone come!” In the shouting sound, her figure twisted into a burst of red-colored whirlwind
ในเวลาเดียวกันเธอโห่ร้องอย่างดุเดือดว่า "คุณกล้าหลอกให้ฉัน! 
 Golden steps swayed in mid-air, burning and shining into a streak of blinding gold light
ขั้นตอนสีทองโผล่ขึ้นกลางอากาศการเผาไหม้และส่องแสงเป็นประกายของแสงสีทองที่ทำให้ไขว้เขว
 Chiming and jangling noises sounded out unceasingly, and a stretch of leaves and flowers were torn up by her shock wave
เสียงกระเพื่อมและเสียงพึมพำออกมาอย่างไม่หยุดหย่อนและใบไม้และดอกไม้ถูกดึงขึ้นโดยคลื่นช็อกของเธอ
 Around her they scattered, then coiled, in a blink melding into indigo and orange powder that slowly drifted down
รอบ ๆ ตัวเธอกระจัดกระจายไปแล้วขลิบกระพริบเป็นผงสีครามและส้มที่ลอยช้าลง
 “Pu chi
"ปางชิ
” The ten long and sharp nails deeply dug into her shoulder, and fresh blood sprayed
"สิบเล็บยาวและคมขุดลึกลงไปในบ่าของเธอและเลือดสดฉีดพ่น
 Pei Yuan’s eyes flashed with a murderous gleam
นัยน์ตาของ Pei Yuan กระพริบเป็นประกายสังหาร
 Her fingers used strength to tug backwards, wanting to use this leverage to rip open Meng Fuyao’s back
มือของเธอใช้กำลังเพื่อดึงถอยหลังอยากใช้พลังนี้เพื่อฉีกขาดหลัง Meng Fuyao
 Fuyao didn’t even let out a sound
Fuyao ไม่ได้ปล่อยให้เสียง
 Her body lowered while her two legs knelt down, sliding three chi across the ground and forcefully pulling out Pei Yuan’s ten fingers
ร่างกายของเธอลดลงขณะที่ขาทั้งสองของเธอคุกเข่าลงเลื่อนสามไคทั่วพื้นดินและดึงนิ้วมือออกจาก Pei Yuan อย่างแรง
 Pei Yuan would not give up, stepping forward while her two hands clawed towards the top of Fuyao’s head
Pei Yuan จะไม่ยอมแพ้ก้าวไปข้างหน้าขณะที่มือทั้งสองของเธอเล็บไปทางด้านบนของหัวของฟู่เจียง
 Suddenly, an outraged yell came from behind like a thunderbolt
ทันใดนั้นเสียงตะโกนโกรธมาจากข้างหลังเหมือนสายฟ้า
 “Let go!” A human figure moved in a streak of alternating black and red, so fast that one couldn’t see their outline sweep past
"ปล่อยให้ไป!" ร่างมนุษย์เคลื่อนตัวไปในแนวสลับสีดำและสีแดงอย่างรวดเร็วจนมองไม่เห็นเค้าร่างของพวกเขาที่ผ่านมา
 Before the person arrived a golden light flashed in their hands, and a thin sword brought heavy wind gusts with it as it brazenly swung upwards, extremely accurately warding off Pei Yuan’s killing move
ก่อนที่คนที่มาถึงแสงสีทองประกายอยู่ในมือของพวกเขาและดาบบางนำลมแรงลมแรงกับมันในขณะที่มันหงุดหงิด swung ขึ้นอย่างถูกต้องมาก warding ปิดย้ายฆ่า Pei Yuan
 That brush of intense air shook Pei Yuan away, causing her to back flip a couple times, and land three zhang away
แปรงของอากาศที่รุนแรงส่าย Pei หยวนไปทำให้เธอกลับไปพลิกเวลาสองสามและที่ดินสาม Zhang ออกไป
 She couldn’t help but sneer
เธอไม่สามารถช่วยเยาะเย้ยได้
 A crowd of guards surged up with blades drawn and arrows nocked, the jet black arrow tips oppressively aimed at Zhan Bei Ye
ฝูงชนของยามขึ้นกับใบมีดดึงและลูกศร nocked, เจ็ทสีดำเคล็ดลับลูกศรมุ่งเป้าไปที่ Zhan Bei Ye
 Pei Yuan piercingly shouted, “These people trespassed into the palace for assassination! Seize them!” Zhan Bei Ye stood his ground, his black robes fluttering crazily and the crimson flame-like trim soaring in the air
Pei Yuan ตะโกนทะลุ "คนเหล่านี้บุกรุกเข้าไปในพระราชวังเพื่อลอบสังหาร! 
 The ominous aura surrounding him was like a knife’s edge unsheathing, threateningly burning those around him
รังสีที่เป็นลางไม่ดีรอบ ๆ ตัวเขาก็เหมือนกับขอบใบมีดที่ขุ่นเคืองและข่มขู่ผู้คนรอบตัว
 However, that shocking fury within his brows was not inferior – underneath the azure sky his dark pupils seemed like black iron in the deep sea, containing flame sparks that shot towards the arrogant red-clothed Pei Yuan
อย่างไรก็ตามความโกรธที่น่าตกใจในคิ้วของเขาไม่ได้เลวร้ายนัก - ใต้ท้องฟ้าสีฟ้าของลูกสีดำของเขาดูเหมือนจะเป็นเหล็กสีดำในทะเลลึกที่มีประกายไฟเปลวไฟที่ยิงต่อ Pei Yuan ที่หยิ่งยโส
 “Who dares to touch me!” This sound brimmed with true qi, shaking the flowers and trees to rustle and the green leaves to fall
"ใครกล้าที่จะแตะต้องฉัน!" เสียงนี้เต็มไปด้วยความจริงฉีสั่นดอกไม้และต้นไม้ทำให้เกิดสนิมและใบไม้สีเขียวร่วง
 The arms of the guard charging in front were trembled soft, and some whose martial arts were weaker had their fingers loosen, their weapons clattering to the ground because of the sound
แขนของยามเฝ้าหน้าอยู่ข้างหน้าสั่นสะเทือนนุ่มนวลและบางคนมีศิลปะการต่อสู้อ่อนแอกว่าที่มือของพวกเขาคลายขึ้นอาวุธของพวกเขาโผล่ขึ้นมาบนพื้นเพราะเสียง
 Pei Yuan’s expression changed, and only now did she calm down enough to take a more detailed look at Zhan Bei Ye
การแสดงออกของ Pei Yuan เปลี่ยนไปและตอนนี้เธอสงบลงพอที่จะมอง Zhan Bei Ye ได้ละเอียดมากขึ้น
 The aura that the other wore made it obvious that his status was not low
กลิ่นอายที่คนอื่น ๆ ใส่ทำให้เห็นได้ชัดว่าสถานะของเขาไม่ต่ำ
 When connecting this to the guests of today’s Emperor grand birthday feast, she couldn’t prevent herself from silently frowning, and extend a hand to halt the movements of the guards
เมื่อเชื่อมต่อสิ่งนี้กับแขกของงานฉลองวันเกิดของจักรพรรดิในวันนี้คุณจะไม่สามารถป้องกันตัวเองจากการขุ่นเคืองและเหยียดมือออกเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของยามได้
 Here she demonstrated intent to back down, but Zhan Bei Ye was not resigned
ที่นี่เธอแสดงให้เห็นเจตนาที่จะกลับลงมา แต่ Zhan Bei Ye ไม่ลาออก
 He had waited outside that bathroom for very long while slowly beginning to realize that something was wrong, and finally, heedless of the blocking palace maid, with one foot he kicked the female bathroom door flying
เขารออยู่ข้างนอกห้องน้ำเป็นเวลานานมากในขณะที่ค่อยๆเริ่มตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติและในที่สุดไม่ยอมให้แม่บ้านปิดกั้นด้วยเท้าข้างเดียวเขาเตะประตูห้องน้ำหญิงบิน
 When he glanced the palace maid substituting for Meng Fuyao panic and jump up from the toilet, he finally found out that he had been fooled by that girl, and immediately set off to search for Fuyao in aggravation
เมื่อเขามองไปที่แม่บ้านในพระราชวังแทนความตื่นตระหนกเม้งฟู่ยาและกระโดดขึ้นจากห้องน้ำในที่สุดเขาก็พบว่าเขาถูกหลอกโดยหญิงสาวคนนั้นและทันทีที่ออกเดินทางเพื่อค้นหา Fuyao ในความทุกข์ทรมาน
 He was unfamiliar with the paths through the palace, and the troop deployments in the Tai Yuan imperial city seemed a little strange
เขาไม่คุ้นเคยกับเส้นทางผ่านพระราชวังและการใช้กำลังทหารในเมืองอิมพีเรียนไท่หยวนดูเหมือนแปลก ๆ นิดหน่อย
 After his random search, he turned joyful when he finally spotted Meng Fuyao, but before he had time to catch her, he actually saw someone try to murder her! This time Zhan Bei Ye’s fury was not small – even he himself didn’t understand why he would be this angry
หลังจากการค้นหาแบบสุ่มเขากลับมีความสุขเมื่อเห็น Meng Fuyao แต่ก่อนที่เขาจะมีเวลาที่จะจับตัวเธอเขาเห็นคนที่พยายามฆาตกรรมเธอ! 
 The moment fresh blood splattered out from Meng Fuyao’s shoulder, he instantly felt hot blood scorch his heart
ช่วงเวลาที่เลือดไหลออกจากไหล่ของเม้งฟู่ย่าเขารู้สึกว่าหัวใจร้อนของเขาร้อนแรง
 The woman that I caught, I haven’t even bullied yet! How could it be your turn? Gripping the thin sword, Zhan Bei Ye charged forwards
ผู้หญิงที่ฉันจับได้ฉันไม่ได้รังแกแม้แต่! 
 Today when entering the palace it wasn’t convenient for him to bring his Vajra staff, and so this wasn’t his main weapon
วันนี้เมื่อเข้าไปในพระราชวังมันไม่สะดวกสำหรับเขาที่จะนำพนักงาน Vajra ของเขาและดังนั้นนี้ไม่ได้อาวุธหลักของเขา
 However, that didn’t stop him from wielding his weapon in a dance filled with killing intent; with a flick of his long sword he directly pointed towards Pei Yuan’s two eyes, while Zhan Bei Ye coldly said, “You owe me ten wounds!” Startled, Pei Yuan only realized just now that he was referring to the punctures she dug on Meng Fuyao’s shoulder
อย่างไรก็ตามที่ไม่ได้หยุดเขาจากการควงอาวุธของเขาในการเต้นรำที่เต็มไปด้วยความตั้งใจฆ่า; 
 Sneering she replied, “So what? If you have the ability come and dig them!” Lifting up a corner of his mouth, he said, “Of course!” With a lift of his fingers, the narrow sword shot out with a “chi” sound
เยาะเย้ยเธอตอบว่า "แล้วล่ะ? 
 The line of golden light seemed to shift water and split tides as it forced the guards in front of Pei Yuan to fall and tumble away to the left and right sides
สายแสงสีทองดูเหมือนจะเปลี่ยนน้ำและกระแสน้ำแยกขณะที่บังคับให้ผู้คุมหน้า Pei Yuan หล่นลงมาและพังพินาศไปทางด้านซ้ายและขวา
 As the golden light came whistling through the air, Pei Yuan felt that an extreme brightness lit up in front of her eyes, as if something was swiftly coming closer and enlarging in the her field of view
เมื่อแสงสีทองพุ่งไปในอากาศ Pei Yuan รู้สึกว่าความสว่างสุดโต่งสว่างไสวไปข้างหน้าดวงตาของเธอราวกับว่ามีบางอย่างกำลังเข้ามาใกล้และขยายใหญ่ขึ้นในมุมมองของเธอ
 Before she had time to lift her hand to block, she suddenly felt a dimness in front of her eyes and a brush past her face
ก่อนที่เธอจะมีเวลาที่จะยกมือขึ้นเพื่อปิดกั้นเธอก็รู้สึกว่ามีรอยเปื้อนอยู่ตรงหน้าดวงตาของเธอและแปรงพาดผ่านใบหน้าของเธอ
 Instinctively grabbing with her fingers, a piece of thin light substance floated into her palm, the place where it contacted her hands feeling soft and icy cold
หยิบจับด้วยนิ้วมือของเธอชิ้นเล็ก ๆ ของแสงสารลอยลงไปในฝ่ามือของเธอสถานที่ที่มันสัมผัสกับมือของเธอรู้สึกหนาวเย็นและเย็น
 There was unexpectedly no pain on her face, only feeling a chilly breeze sweep past her face
มีอาการปวดร้าวที่ไม่คาดคิดบนใบหน้าของเธอเพียงรู้สึกสายลมเย็น ๆ พัดผ่านใบหน้าของเธอ
 With a rub of her fingertips, Pei Yuan’s mind realized something was wrong, and lowering her head she found a perfectly round red-colored piece of satin in her palm
ด้วยการถูปลายนิ้วของเธอใจของ Pei Yuan ตระหนักว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องและลดศีรษะของเธอเธอพบว่าเป็นชิ้นสีแดงของซาตินในฝ่ามือของเธอ
 It was the exact same material as that of her face veil
มันเป็นวัสดุเดียวกับที่เธอสวมหน้ากาก
 Dumbly lifting her hands to feel her face, Pei Yuan turned her eyes to see the guards around her show faces of horror all of a sudden
เงยหน้าขึ้นมองไปที่ใบหน้าของเธอ Pei Yuan หันตาของเธอไปดูยามรอบหน้าตาของเธอที่แสดงออกถึงความน่ากลัวอย่างฉับพลัน
 Only then did she understand, that her veil had actually had a hole cut out from it, revealing her scarred face
แต่แล้วเธอก็เข้าใจว่าผ้าคลุมหน้าของเธอจริง ๆ แล้วมีรูที่ถูกตัดออกจากมันเผยให้เห็นใบหน้าที่มีแผลเป็นของเธอ
 Her vision turned dark, and a mouthful of blood almost vomited out
วิสัยทัศน์ของเธอเปลี่ยนไปมืดและเลือดออกเกือบหมด
 After her appearance was destroyed she had always worn that face veil, lying to others that she had fallen ill with measles and could not withstand strong light and wind, and so her ruined face was never seen by anyone else
หลังจากที่รูปร่างหน้าตาของเธอถูกทำลายเธอสวมผ้าคลุมหน้าเสมอนอนกับคนอื่น ๆ ว่าเธอป่วยด้วยโรคหัดและไม่สามารถทนต่อแสงและลมที่รุนแรงได้ดังนั้นใบหน้าที่เจ๊งของเธอจึงไม่เคยเห็นใคร
 She had always entrusted her hope onto Zong Yue, that world-renown medicine sage
เธอได้รับความไว้วางใจให้กับ Zong Yue ซึ่งเป็นนักปรัชญาด้านยาที่มีชื่อเสียงระดับโลก
 Even though he was young, he was the apprentice to the legendary character Medicine Immortal Gu Yidie – someone whose medicine arts channeled the divine and could bring a person back to life, and enjoyed an extremely lofty status in the Five Regions Continent
แม้ว่าเขาจะยังเยาว์วัยเขาก็เป็นเด็กฝึกหัดกับตัวละครในตำนานอย่าง Medicine Immortal Gu Yidie ซึ่งเป็นคนที่มีสาขาการแพทย์สอนเรื่องพระเจ้าและสามารถนำบุคคลกลับมามีชีวิตและมีความสุขกับสถานะที่สูงส่งมากในทวีปห้าทวีป
 The Pei family had exerted huge efforts to ask Zong Yue to come, hoping that this divine physician could help cure her scarred face and allow the peerless beauty of the past to shine once more in the future
ครอบครัว Pei ได้พยายามอย่างมากที่จะขอให้ Zong Yue มาหวังว่าแพทย์ผู้เชี่ยวชาญของพระเจ้าจะช่วยรักษาใบหน้าที่มีแผลเป็นของเธอและทำให้ความงามที่ไม่มีใครเทียบได้ของอดีตได้ส่องแสงอีกครั้งในอนาคต
 Yet today this savage man actually cut out a hole in her veil with one sword, causing her painstakingly covered appearance to completely be exposed in front of others! This hole felt like it was dug directly into her heart, piercing open the bloody, still unhealed wounds from the past
วันนี้คนโหดนี้จริงตัดออกจากหลุมในม่านของเธอด้วยดาบทำให้รูปลักษณ์ที่ปกคลุมอย่างระมัดระวังของเธอที่จะสมบูรณ์ถูกเปิดเผยต่อหน้าผู้อื่น! 
 Pei Yuan’s grief and wrath came crashing down wave after wave, each one wanting to drown her underneath
ความเศร้าโศกและความโกรธของ Pei Yuan เกิดขึ้นหลังจากคลื่นกระแทกคลื่นทุกคนต้องการจะจมน้ำตาย
 With a piercing screech, even her voice changed octaves, and like shattered metal strings it penetrated through the suffocating and shocked silence
แม้เสียงของเธอเปลี่ยนเป็นอ็อกเทอร์และเหมือนสายโลหะที่สลายไปมันก็ทะลุผ่านความหงุดหงิดและตกใจ
 “Kill him! Kill him!” Zhan Bei Ye held his long sword horizontally while laughing loudly
"ฆ่าเขา! 
 “The next hole, I’ll poke through your mouth that only knows how to crazily shout!” “Fire!” Pei Yuan retreated three chi, surrounding herself in the crowd of guards
"หลุมต่อไปฉันจะโผล่ออกมาจากปากของคุณที่รู้แค่ว่าจะตะโกนบ้า!" "ไฟ!" เป่ยหยวนถอยหลังสามไคล้อมรอบตัวเธอไว้ในกลุ่มทหารรักษาพระองค์
 With a swish of her red sleeve the first row of guards marched up, bent their knees and nocked their bows
ด้วยแขนเสื้อสีแดงที่แขนเสื้อสีแดงของเธอแถวแรกของยามเดินขึ้นงอเข่าของพวกเขาและ nocked ธนูของพวกเขา
 Innumerable arrows formed a cluster that lined up with Zhan Bei Ye’s front chest
ลูกศรนับไม่ถ้วนได้กลายเป็นกระจุกที่เรียงรายไปด้วยหน้าอกของ Zhan Bei Ye
 The bows creaked and groaned as they were pulled to the fullest extent, the sound making one’s flesh crawl in the silence of the air, as if a death god was coldly smiling while awaiting a banquet of fresh blood
คันธนูและเสียงพึมพัมขณะที่พวกเขาถูกดึงขึ้นมาอย่างเต็มที่เสียงที่ทำให้เนื้อของตัวเองค่อยๆเลือนหายไปในความเงียบของอากาศราวกับว่าพระเจ้าตายกำลังยิ้มเยาะขณะกำลังรอการจัดเลี้ยงเลือดใหม่
 Zhan Bei Ye held up his sword, raised his head, and sneered, not even looking at the frigidly murderous arrow formation
Zhan Bei Ye ยกดาบขึ้นยกหัวและหัวเราะเยาะไม่ได้มองที่การสร้างลูกศรฆาตกรรมอย่างเย็นชา
 With one touch, they instantly shot out
ด้วยการสัมผัสเพียงครั้งเดียว
 “Fire!”
"ไฟ!"