Chapter 2 Book 2: The Infinite Heart Chapter 2 – Who Will Discipline Who?   Right now, she already had no more time to retract her hand
บทที่ 2 บทที่ 2: หัวใจไม่มีที่สิ้นสุดบทที่ 2 - ใครจะมีระเบียบวินัยใคร? 
 Fuyao’s fingers curled, straightforwardly grabbing the whole mat and fiercely pulling
นิ้วมือของ Fuyao งอคว้าตรงไปข้างหน้าจับทั้งเสื่อและดึงอย่างดุเดือด
 In a great backwards fall she forcefully seized the mat and tumbled onto the ground
ในฤดูใบไม้ร่วงถอยหลังที่ยิ่งใหญ่เธอจับยึดอย่างมีกำลังและล้มลงบนพื้น
 She hugged the mat in front of her, even using her cheek to rub it with a face full of bliss
เธอกอดเสื่อข้างหน้าเธอแม้ใช้แก้มของเธอเพื่อถูกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข
 Meng Fuyao’s legs leaned on the wall of the horse carriage, and with a flip of her body her two hands hugged her chest as she continued to “deeply sleep and snore”
ขา Meng Fuyao พิงกำแพงของรถม้าและพลิกตัวเธอทั้งสองมือกอดหน้าอกขณะที่เธอยังคงหลับและนอนกรน
 Vaguely she felt Zong Yue kneel down and take away the mat from under her body
เธอรู้สึกไม่ค่อยรู้สึกว่า Zong Yue คุกเข่าลงและถอดเสื่อออกจากใต้ร่างของเธอ
 When pulling the mat his hands suddenly paused, as if he had noticed something, after which came a moment of silence
เมื่อดึงเสื่อมือของเขาก็หยุดชั่วคราวราวกับว่าเขาได้สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างหลังจากที่มาช่วงเวลาแห่งความเงียบ
 Meng Fuyao was closing her eyes, but her thoughts continued to spin quickly – what was he looking at? Ai ya not good, that waist strap was still in her robes, just then her movements were too large, did he see it when he was pulling out the mat? Also just then under that seat board, just what was that thin strip? Stupid Zong Yue, returning so fast! Taking advantage of the time when Zong Yue turned around, the corner of her eye peeked out, but didn’t see anything wrong
Meng Fuyao กำลังหลับตาลง แต่ความคิดของเธอยังหมุนไปอย่างรวดเร็ว - เขากำลังมองอะไรอยู่? 
 Meng Fuyao then settled her heart
เม้งฟุยหยีตกลงใจ
 A tipsy feeling came over her, drowsiness surged, and not long afterwards, she unexpectedly genuinely fell asleep
รู้สึกมึนงงมามากกว่าเธอง่วงนอนเพิ่มขึ้นและไม่นานหลังจากนั้นเธอก็นอนหลับอย่างแท้จริงอย่างไม่คาดคิด
 It was a deep sleep
มันเป็นการนอนหลับสนิท
 When she opened her eyes again, the day was already bright
เมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้งวันนั้นก็สว่างแล้ว
 Morning light shone in through the rosy embroidery of the window paper, landing on the face of the cross-legged sitting Zong Yue opposite
แสงไฟส่องสว่างในตอนเช้าผ่านเย็บปักถักร้อยสีชมพูของกระดาษหน้าต่างเชื่อมโยงไปถึงใบหน้าของนั่งข้ามขา Zong Yue ตรงข้าม
 The illumination made his cherry blossom-colored lips seem even more vivid, and his skin seem translucent, like mutton jade
การส่องสว่างทำให้ริมฝีปากของเชอร์รี่สีของเขาดูเหมือนสดใสมากขึ้นและผิวของเขาดูโปร่งแสงเหมือนแกะหยก
 Wearing a whole body of white clothing, he sat cross-legged on a stretch of pure white, unmottled fox pelt
สวมชุดขาวทั้งหมดเขานั่งไขว่ห้างอยู่บนร่างของสุนัขจิ้งจอกสีขาวบริสุทธิ์ที่ไม่มีใครเจียระไน
 Like a jade pond or snow drift, moonlight or floating cloud, he was pure like an unpicked snow lotus in the high mountains – a type of extreme purity and brilliance
เช่นเดียวกับหยกหยกหรือหิมะที่ลอยลำแสงจันทร์หรือลอยตัวเขาก็บริสุทธิ์เหมือนดอกบัวหิมะที่ไม่มีหิมะตกในเทือกเขาสูงซึ่งเป็นชนิดที่มีความบริสุทธิ์และความฉลาดมาก
 Yuan Zhaoxu was dignified and elegant, infinitely talented
Yuan Zhaoxu งดงามและสง่างามมีพรสวรรค์เพียบพร้อม
 Zhan Bei Ye was distinctively fierce, his aura rising to the clouds
Zhan Bei Ye เป็นคนที่ดุร้ายและกลิ่นอายของเขาลุกขึ้นสู่เมฆ
 Yun Hen was tall like a jade tree, his eyes filled with star fire
เหวินหยั่งสูงเหมือนต้นหยกตาของเขาเต็มไปด้วยดาวไฟ
 They were all outstandingly handsome men uncommonly seen in the world
พวกเขาทั้งหมดเป็นชายหล่อที่โดดเด่นอย่างเห็นได้ชัดในโลก
 Meng Fuyao thought that her luck was good, and that she had already seen the most beautiful kinds of men – in this life she would not be stunned by anyone else
Meng Fuyao คิดว่าโชคดีที่เธอเห็นผู้ชายที่สวยที่สุดในชีวิตนี้เธอจะไม่ตกตะลึงโดยคนอื่น
 Yet today the Zong Yue under the dawn light, and that type of crystalline flawlessness that exuded from his skin, still made her not help but sigh in amazement
แต่วันนี้ Zong Yue ภายใต้แสงยามเช้าและชนิดของผลึกไร้ที่ติที่ exuded จากผิวของเขายังคงทำให้เธอไม่ช่วย แต่ถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ
 After finishing her sighing and admiring, Meng Fuyao shook her head
หลังจากที่เธอถอนหายใจและชื่นชมแล้วเม้งฟู่เจี้ยงส่ายหัว
 She lightly lifted her hands and feet to climb down the carriage, when suddenly behind her someone said, “Where are you going?” “Brother Zong, this one still has urgent business, it will be inconvenient to travel together
เธอขยับมือและเท้าของเธอขึ้นเล็กน้อยเพื่อปีนลงไปในรถเมื่อจู่ๆเธอก็เดินตามหลังใครบางคนพูดว่า "คุณจะไปที่ไหน?" "พี่ Zong คนนี้ยังมีธุรกิจเร่งด่วน
” Meng Fuyao turned back, respectfully saying, “Many thanks for last night’s generous gift, farewell now
"เม้งฟู่เจ๋อหันกลับมาด้วยความเคารพกล่าวว่า" ขอบคุณมากสำหรับพรสวรรค์ใจกว้างเมื่อคืนนี้อำลาตอนนี้
” Zong Yue raised his eyes to look at her
"Zong Yue เงยหน้าขึ้นมองไปที่เธอ
 He gave a leisurely smile
เขายิ้มอย่างสบายใจ
 “Since you realize it is a generous gift, then how could you only give a sentence of thanks and leave?” “Huh?” “‘A Taste of Spring’ is very valuable
"ตั้งแต่คุณรู้ว่ามันเป็นของขวัญที่มีน้ำใจแล้วคุณจะให้ประโยคขอบคุณแค่ไหนและออกไปได้อย่างไร?" "ฮะ?" "รสชาติของฤดูใบไม้ผลิ" มีคุณค่ามาก
” Zong Yue suddenly said
"Zong Yue กล่าวอย่างกระทันหัน
 “Most people don’t know that this wine also has medicinal usages
"คนส่วนใหญ่ไม่ทราบว่าไวน์นี้ยังมีสมุนไพรอยู่ด้วย
 During winter, if it is buried underground for three months with the snow lotus, blood knotweed, and jade cicada, one can dig it up and drink it early spring of next year to cure withered and blocked meridians
ในช่วงฤดูหนาวถ้าถูกฝังอยู่ใต้ดินเป็นเวลาสามเดือนกับหิมะบัวเลือด knotweed และหยกจักจั่นคนหนึ่งสามารถขุดขึ้นมาและดื่มมันต้นฤดูใบไม้ผลิของปีถัดไปเพื่อรักษา meridians เหี่ยวและถูกปิดกั้น
” “So what?” Meng Fuyao’s eyebrows lifted up as she stared at him, her heart vaguely feeling that something was not right
"" แล้วล่ะ? "คิ้ว Meng Fuyao ยกขึ้นขณะที่เธอจ้องที่เขาหัวใจของเธอแทบจะรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
 “That jug of wine we drank last night, was entrusted to me by Prince De of Zhongzhou
"เหยือกไวน์ที่เราดื่มเมื่อคืนนี้ได้รับมอบหมายจากฉันโดย Prince De of Zhongzhou
 When cultivating he suffered qigong deviation, with his qi and blood clogged up and unable to be cured despite many treatments
เมื่อปลูกฝังเขาได้รับความทุกข์ทรมานจากชี่กงกับฉีและเลือดของเขาอุดตันและไม่สามารถที่จะรักษาแม้จะมีการรักษาจำนวนมาก
 Helpless, he came to find me
ไม่สบายใจเขามาหาฉัน
 Now I had just found the three things for him, and was preparing to send it back to Zhongzhou and nurse wine for him
ตอนนี้ฉันเพิ่งพบสามสิ่งสำหรับเขาและกำลังเตรียมที่จะส่งมันกลับไปที่ Zhongzhou และเลี้ยงเหล้าองุ่นให้เขา
” He extended out a slender long arm, pointing at that empty wine jug on the table
"เขายื่นแขนยาวเรียวชี้ไปที่เหยือกไวน์ที่ว่างเปล่าบนโต๊ะ
 “Yet, just yesterday, I met a road-blocking robber
"เมื่อวานนี้ฉันได้พบกับโจรที่ปิดกั้นถนน
 With no other choice, that well-known, rare wine that was supposed to be used to save a life was stolen
ไม่มีทางเลือกอื่น ๆ ไวน์ที่หายากที่รู้จักกันดีซึ่งควรจะใช้เพื่อช่วยชีวิตได้ถูกขโมยไป
” …… Meng Fuyao clenched and grinded her teeth as she glared at Zong Yue – just then who was the fool who thought he was “pure”, “crystalline”, and “flawless”? Zong Yue’s expression didn’t change, calm and undisturbed
"...... เม้งฟู่ยงก้มลงและบดฟันขณะที่เธอจ้องมองที่ Zong Yue - แล้วใครคือคนโง่ที่คิดว่าเขาเป็น" บริสุทธิ์ "" คริสตัลลีน "และ" ไร้ที่ติ "? 
 After Fuyao thought for a bit, she suddenly smiled
หลังจากที่คิดถึง Fuyao สักครู่เธอก็ยิ้มอย่างยิ้ม
 “The jug may be empty, but this one certainly didn’t see any ‘A Taste of Spring’, nor any robbers – this one was only a wandering guest you took in
"เหยือกอาจว่างเปล่า แต่อย่างใดอย่างหนึ่งก็ไม่เห็นว่ามีกลิ่นอายของฤดูใบไม้ผลิหรือโจรใด ๆ นี่เป็นเพียงแขกที่หลงไหลที่คุณเข้ามา
 Have you ever seen anyone invite bandits to enter their horse carriage and travel together?” She crisply finished speaking, dusted off her hands, and turned back to get out of the carriage
คุณเคยเห็นใครเชิญโจรเข้ารถม้าของพวกเขาและเดินทางไปด้วยกันได้หรือไม่? "เธอพูดจบลงแล้วพ่นจากมือแล้วหันกลับออกจากรถ
 “As for how your wine went missing … just go ask your stomach
"เหล้าองุ่นของคุณหายไปแค่ไหน ... แค่ไปถามท้องของคุณ
” Laughing with a ha ha sound, Meng Fuyao reached out her hand to lift the curtains
หัวเราะด้วยเสียงฮ่าฮ่า Meng Fuyao เอื้อมมือขยับม่าน
 “Prince De’s character is ruthless and cruel
"บุคลิกของเจ้าชายเดอคือไร้ความปรานีและโหดเหี้ยม
 He is sure to pay back any grievances
เขามั่นใจว่าจะต้องจ่ายเงินค่าคอมมิชชั่นใด ๆ
” Behind her traveled over Zong Yue’s unhurried voice
"ข้างหลังเธอได้เดินทางไปกับเสียงที่คึกคักของ Zong Yue
 “So what?” “If he discovers that his own life-saving divine alcohol was drunk by someone, he most certainly will fly into a great rage, en … I’ve heard his subordinate Tearing Wind Unit are masters of tracking and assassination …” The hand Meng Fuyao was raising the coverings with paused in mid-air
"ถ้าอย่างนั้นเขารู้ว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ช่วยชีวิตของคนที่เขาเมาแล้วเขาจะบินเข้าสู่ความโกรธอันยิ่งใหญ่ en ... ฉันเคยได้ยินว่าหน่วยการฉีกขาดของเขาเป็นนายติดตามและลอบสังหาร ... 
 After a long time she fiercely flung the curtains down, immediately turning around and loudly saying, “With all these tricks you are playing, isn’t it just because you want to leave this aunty here? Sure thing
หลังจากเวลาผ่านไปนานเธอก็ขว้างผ้าม่านลงไปทันทีหันไปรอบ ๆ และพูดว่า "ด้วยเทคนิคทั้งหมดที่คุณกำลังเล่นอยู่ไม่ใช่แค่เพราะคุณต้องการออกจากป้านี่? 
” With large strides she turned back, unrestrainedly sitting down, at the same time pulling open a hidden drawer on the small table
"ด้วยความก้าวหน้าอย่างใหญ่หลวงเธอหันกลับนั่งลงอย่างไม่อั้นนั่งคุกเข่าและดึงลิ้นชักที่ซ่อนอยู่บนโต๊ะเล็ก ๆ
 From within the drawer she pulled out pickled fish, ham, dried bamboo shoots, and lotus pastry, orderly piling them in front of her, then impolitely taking out jade cups and silver chopsticks
จากภายในลิ้นชักเธอดึงปลาดองแฮมพุดดิ้งหน่อไม้แห้งและขนมอบบัวหลวงวางเรียงรายไว้ด้านหน้าของเธอแล้วหยิบถ้วยหยกและตะเกียบเงินออกมาอย่างไม่สุภาพ
 Her chopsticks flew as she dug into the huge pile of food, at the same time saying, “Leaving me, means you have to be able to support me
ตะเกียบของเธอบินขณะที่เธอขุดลงไปกองใหญ่ของอาหารในเวลาเดียวกันว่า "ปล่อยให้ฉันหมายความว่าคุณต้องสามารถที่จะสนับสนุนฉัน.
 After today, every day I require at least the amount of food in this meal, also these jade cup and silver chopsticks
หลังจากวันนี้ทุกวันฉันต้องการอย่างน้อยปริมาณอาหารในมื้อนี้รวมถึงถ้วยหยกและเงินตะเกียบ
 I’m not picky about if you have used them before, just give them to me
ฉันไม่ค่อยพิถีพิถันถ้าคุณใช้มันมาก่อนแค่ให้ฉัน
 Also clothes, that silver mink cloak of yours is pretty good, but I don’t like that nauseating white color, give me a black one
นอกจากนี้เสื้อผ้าที่สวมเสื้อคลุมมิงค์ของคุณเป็นสิ่งที่ดีงาม แต่ฉันไม่ชอบสีขาวที่สะอิดสะเอียนให้ฉันเป็นสีดำ
 Alright that’s it for now
เอาล่ะว่าตอนนี้
” Zong Yue played with that bowl of purple grass, lightly saying, “Sure thing, but you can’t just eat without working right? Look at you, so fat, do you even have a human shape anymore?” …… Meng Fuyao gaped, her tongue twisted – I’m fat I’m fat I’m fat? My figure is perfectly delicate and curved with swells where appropriate and definitely no swells where there are supposed to be valleys, were those little eyes of yours installed correctly? This person gave one the feeling of crystalline purity like snow, how come when he spoke his words were so vicious? A truly poison tongued man, did he not feel that he really dishonored that pure white outfit of his? Meng Fuyao was stunned for a while
"Zong Yue เล่นกับชามหญ้าสีม่วงพูดเบา ๆ ว่า" สิ่งที่แน่นอน แต่คุณไม่สามารถกินได้โดยไม่ได้ตั้งใจใช่ไหม? 
 Turning her grief and indignation into appetite, several small dishes were cleared before she finally coldly laughed in reply
เปลี่ยนความเศร้าโศกและความรังเกียจของเธอให้เข้ากับความกระหายอาหารจานเล็ก ๆ หลายอย่างถูกล้างออกก่อนที่เธอจะหัวเราะอย่างเย็นชาในที่สุด
 “Even if I eat myself to death it still has nothing to do with you
"แม้ว่าฉันจะกินตัวเองถึงตาย แต่ก็ยังไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ
” “It does have to do with me
"" มันต้องเกี่ยวข้องกับฉัน
” Zong Yue still had on that composed expression
"Zong Yue ยังคงมีความรู้สึกสงบอยู่
 “My page, cannot be too ugly, cannot be too fat, cannot be too dumb, and cannot be too pretty
"หน้าของฉันไม่สามารถน่าเกลียดมากเกินไปไม่สามารถเป็นไขมันมากเกินไปไม่สามารถเป็นใบ้มากเกินไปและไม่สามารถจะสวยเกินไป
” “Your page? Who?” Meng Fuyao narrowed her eyes
"" หน้าของคุณ? 
 Zong Yue didn’t reply to her words, first inspecting her up and down once, then nodding without much satisfaction, saying, “Not too bad, you’re not pretty, not smart but not considered dumb, as for fat … that can be fixed
Zong Yue ไม่ตอบคำพูดของเธอตรวจสอบเธอขึ้นและลงครั้งเดียวแล้วพยักหน้าโดยไม่ต้องพอใจมากว่า "ไม่เลวร้ายมากคุณไม่สวยไม่ฉลาด แต่ไม่ถือว่าเป็นใบ้เป็นไขมัน ... ที่สามารถ 
” …… Fuyao’s teeth clenched with ge ge ge sounds for a time
"... ฟันของฟุยยีค่อยๆเลียนเสียง ge ge ge ไว้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง
 She started smiling all of a sudden, saying, “Not too bad, you’re also not pretty, not smart, a little fat, clearly a wretchedly poisonous-tongued man who just has to pretend himself to be tall handsome and dignified
เธอเริ่มยิ้มอย่างฉับพลันและพูดว่า "ไม่แย่มากคุณยังไม่สวยไม่สมาร์ทไขมันนิดหน่อยอย่างเห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่มีความเป็นพิษเป็นพิษ - คนที่ต้องแกล้งทำเป็นตัวหล่อและหล่อเหลาสูง
 Thinks himself to be Ximen Chuixue[1], despite a vile character, a mouth full of lies, and taking advantage of others through framing and blackmailing … even though your problems are many, I believe, that can be fixed
คิดว่าตัวเองเป็น Ximen Chuixue แม้ว่าจะมีตัวละครที่ชั่วช้าปากที่เต็มไปด้วยการโกหกและการใช้ประโยชน์จากคนอื่น ๆ ผ่านกรอบและแบล็กเมล์ ... ถึงแม้ว่าปัญหาของคุณจะเป็นอย่างมากผมเชื่อว่าสามารถแก้ไขได้
” Her smile was hair-raisingly horrifying
"รอยยิ้มของเธอทำให้ผมสยดสยอง
 She slowly said, “I will spend a little effort, to discipline you
เธอค่อยๆพูดว่า "ฉันจะใช้ความพยายามเพียงเล็กน้อยเพื่อวินัยคุณ
” “Alright
"" เอาล่ะ
” Zong Yue actually didn’t get angry at all, only nodding his head and saying: “Then let us see, who will discipline who
"Zong Yue ไม่ได้โกรธเลยแค่พยักหน้าและพูดว่า" ดูแล้วใครจะลงวินัยใคร
”     Footnotes   Ximen Chuixue (literally “West Gate Blowing Snow”) is a character that is unfeeling and cool in a popular wuxia novel called The Legend of Lu Xiaofeng
"เชิงอรรถ Ximen Chuixue (ตัวอักษร" West Gate Blowing Snow ") เป็นตัวละครที่ไร้ความรู้สึกและเย็นในนวนิยาย wuxia ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีเรียกว่า The Legend of Lu Xiaofeng
 Link: https://en
Link: https: // en
wikipedia
วิกิพีเดีย
org/wiki/Lu_Xiaofeng
org / วิกิพีเดีย / Lu_Xiaofeng