Chapter 3 Chapter 3 1991 a late night #1 TL: Xceed02/ ED: Obelisk     As young Suk was waking up, he tried to organize his thoughts, which were stretched thin from having fainted multiple times
บทที่ 3 บทที่ 3 1991 ตอนดึกที่ 1 TL: Xceed02 / ED: Obelisk เมื่อหนุ่มซุกกำลังตื่นขึ้นมาเขาพยายามจัดระเบียบความคิดของเขาซึ่งถูกยืดออกจากการที่มีอาการเป็นลมหลายครั้ง
The court, his small hand, legs that supported his body and allowed him to stand… He was full of questions
ศาลขาเล็ก ๆ ของเขาขาที่รองรับร่างของเขาและปล่อยให้เขายืน ... เขาเต็มไปด้วยคำถาม
 Vroom…… The soft sound of an engine was registered in his ears, together with a soft feeling on his back
Vroom ...... เสียงนุ่มนวลของเครื่องยนต์ถูกลงทะเบียนไว้ในหูพร้อมกับรู้สึกนุ่ม ๆ บนหลัง
 He found that the landscape was also passing by quickly
เขาพบว่าภูมิทัศน์ยังผ่านได้อย่างรวดเร็ว
He deduced he was in a car
เขาอนุมานว่าเขาอยู่ในรถ
 “Did you wake up?” He heard an incredibly kind voice
"คุณตื่นขึ้นมา?" เขาได้ยินเสียงที่น่าเหลือเชื่อ
 When he looked at where the voice came from, he saw a woman with a face that looked as if she had urgently ran somewhere
เมื่อเขามองที่เสียงมาจากเขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีใบหน้าที่ดูราวกับว่าเธอต้องวิ่งที่ไหนสักแห่ง
 “Mom?” “Mom? Look at you
"แม่?" "แม่? 
 Of course it’s your mother, who else could it be, dad? Your dad’s driving right there
แน่นอนว่านี่เป็นคุณแม่ของคุณใครจะมาเป็นพ่อได้? 
” Seeing how silly the talk was getting, it was mom
"เห็นว่าโง่พูดได้รับมันเป็นแม่
 “Was it…
"คือมัน…
 mom?” With a weird sense of discomfort Young Suk’s pupils started to shake
แม่? "ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ไม่สบายนักเรียนของ Young Suk เริ่มสั่นไหว
 The body that was laying down out of tiredness started to tense up, his nerves standing on edge
ร่างกายที่ถูกวางลงจากความเมื่อยล้าเริ่มเครียดขึ้นเส้นประสาทของเขายืนอยู่บนขอบ
 “Did she say mother?” No
"เธอพูดแม่หรือเปล่า?
 It can’t be
มันไม่สามารถ
 The image of his mother, who went through unspeakable hardship because of him, came up in his mind
ภาพลักษณ์ของมารดาของเขาที่เดินผ่านความยากลำบากอันไม่อาจอธิบายได้เนื่องจากเขาเข้ามาในใจ
 She was so skinny before it was hard to believe that she was the same person
เธอผอมจนยากที่จะเชื่อว่าเธอเป็นคนคนเดียวกัน
 She, with a women’s body, had to take care of her disabled son for 20 years
เธอกับร่างกายของผู้หญิงต้องดูแลลูกชายที่พิการของเธอเป็นเวลา 20 ปี
 She, with her bad hip and knee problems
เธอกับปัญหาสะโพกและข้อเข่าที่ไม่ดีของเธอ
 “You had a 5:0 match point but then you fainted…
"คุณมีจุดจับคู่ 5: 0 แต่แล้วคุณก็เป็นลม ...
 so close
เฉียดฉิว
 Your dad and I……” The look on mom’s face when she was complaining was just beautiful
พ่อกับฉัน ...... "รูปลักษณ์ของแม่เมื่อตอนที่เธอบ่นก็สวยมาก
 She looked to be in her mid-30s
เธอมองที่จะอยู่ในช่วงกลางยุค 30 ของเธอ
 She, who was so pretty when she was this young, had to go through unspeakable pain because of him… it felt as though a spike had nailed his chest
เธอเป็นคนที่สวยมากเมื่อตอนที่ยังเยาว์วัยนี้ต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดอันไม่อาจพูดได้เพราะเขา ... มันทำให้รู้สึกราวกับว่าเข็มขัดได้ตอกหน้าอกของเขา
 Slowly, his heart felt like it was being squeezed
ช้าหัวใจของเขารู้สึกเหมือนถูกบีบ
When he turned his eyes he saw his dad wordlessly driving with bloodshot eyes
เมื่อเขาหันไปมองเขาเห็นพ่อของเขาขับรถโดยไม่มีเหตุผลด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยเลือด
 Young and full of vigor… he was a good looking young man
หนุ่มและเต็มไปด้วยพลัง ... เขาเป็นชายหนุ่มที่ดูดี
He always tried to be serious, but his heart was gentle and he had a good character
เขาพยายามอย่างจริงจัง แต่หัวใจของเขาอ่อนโยนและเขามีบุคลิกที่ดี
That same dad had taken on so much stress that his hair had turned white in his 40s and his eyes had lost their vigor
พ่อคนเดียวกันคนนี้ได้รับความเครียดมากจนผมของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวในยุค 40 ของเขาและดวงตาของเขาก็หายไป
 When comparing the dad in his image to the dad he saw in front of him, his stomach started to get prickly
เมื่อเทียบกับพ่อในภาพของเขากับพ่อที่เขาเห็นในด้านหน้าของเขากระเพาะอาหารของเขาเริ่มที่จะได้รับเต็มไปด้วยหนาม
 It could be a dream… no, since this event couldn’t happen, it couldn’t be anything else but a dream, and because it was a dream, it was even sadder
มันอาจจะเป็นความฝัน ... ไม่ใช่เพราะเหตุการณ์นี้ไม่สามารถเกิดขึ้นได้มันไม่ใช่เรื่องอื่นใดนอกจากความฝันและเพราะมันเป็นความฝันมันยิ่งเศร้า
The fear and the feeling of suffocation in his heart, which had been thrown down into the endless void, finally gripped at his heart strongly
ความหวาดกลัวและความรู้สึกหดหู่ใจซึ่งถูกโยนลงไปในโมฆะไม่มีที่สิ้นสุดย้ำหัวใจของเขาอย่างรุนแรง
 Suddenly, blood quickly started to flow through his body
ทันใดนั้นเลือดเริ่มไหลผ่านร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว
The pain he was feeling was so intense that it was like someone was rubbing glass powder in his chest
ความเจ็บปวดที่เขารู้สึกได้รุนแรงมากจนเป็นเหมือนคนที่ถูผงแก้วในอกของเขา
 Young Suk finally started to shed tears from the endless resentment and sorrow that was gripping at his heart
ในที่สุด Young Suk ก็เริ่มหลั่งน้ำตาจากความโกรธและความเศร้าโศกที่ไม่มีวันสิ้นสุดที่หัวใจของเขา
He wanted to shout loudly as he cried, but the air was stuck in his throat and no sound came out
เขาอยากจะตะโกนเสียงดังขณะที่เขาร้องไห้ แต่อากาศก็ติดอยู่ในลำคอและไม่มีเสียงออกมา
 “Ha
“ฮะ
ck!” His parents looked greatly surprised when they saw Young-suk suppressing his cries
ck! "พ่อแม่ของเขาประหลาดใจมากเมื่อเห็น Young-suk ปราบปรามเสียงร้องของเขา
 His mother, with worry in her eyes, tried her best to calm him down as she stroked Young Suk’s back until the tears subsided
แม่ของเขาด้วยความกังวลในสายตาของเธอพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อทำให้เขาสงบลงขณะที่เธอลูบไล้ Young Suk จนน้ำตาลดลง
The car stopped softly
รถหยุดเบา ๆ
Young Suk was so exhausted from crying that all he could do was breathe
Young Suk เหนื่อยจากการร้องไห้จนทำให้หายใจได้
 At first his mother was absentmindedly looking at Young Suk, but then she went to his door, opened it, and turned around to show him her back
ตอนแรกแม่ของเขากำลังมองไปที่ Young Suk แต่แล้วเธอก็เดินไปที่ประตูเปิดมันและหันกลับมาเพื่อแสดงให้เขาเห็น
 “Piggyback
“Piggyback
” With that word, Young Suk smiled even though his sadness
"ด้วยคำนั้น Young Suk ยิ้มถึงแม้ว่าความเศร้าของเขา
 From young the silly jokes had never changed
จากวัยหนุ่มสาวเรื่องตลกโง่ไม่เคยเปลี่ยน
 Even though it was a dream, his mother was always a lovely person
แม้ว่าจะเป็นความฝัน แต่แม่ของเขาก็เป็นคนที่น่ารัก
Young Suk softly got on his mother’s back
Young Suk เบา ๆ บนหลังแม่ของเขา
 “Hyup!! While your father’s parking, let’s hurry upstairs
“Hyup !! 
” She was really strong
"เธอแข็งแรงมาก
 Young Suk, who was being carried by his mother, looked up to see the scene around him
หนุ่มซุคที่ถูกแม่พาขึ้นมองไปเห็นฉากรอบ ๆ ตัวเขา
 He saw a high class and clean villa
เขาเห็นวิลล่าชั้นสูงและสะอาด
 “That’s right … I did live in a place like this before
"ถูกต้อง ... ฉันเคยอาศัยอยู่ในสถานที่เช่นนี้มาก่อน
” * * * His room, which was just a hazy memory
"* * * ห้องของเขาซึ่งเป็นเพียงหน่วยความจำหมอก
Young Suk was laying on his bed
Young Suk กำลังนอนบนเตียง
To young Suk, who wouldn’t get off his mother’s back even at the entrance,“Is that right? Our cute son wants the piggyback to go longer?” She said as if she were reading a textbook, causing Young Suk to laugh as she carried him to the bed
ถึงหนุ่มซุคผู้ที่ไม่ยอมลุกออกจากข้างหลังแม่แม้จะอยู่ทางเข้า "ใช่มั้ย? 
The smile on his face, caused by the image of his mother complaining that she needed to cook even though they were going to eat as a winning celebration, kept him smiling
รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาที่เกิดจากภาพลักษณ์ของแม่ของเขาบ่นว่าเธอต้องการทำอาหารแม้ว่าพวกเขาจะกินเป็นงานฉลองที่ชนะ
 “Let’s see
"มาดูกัน
 Is it…not a dream?” Now that Young Suk had calmed down a little bit, he started to look around his room
ไม่ใช่แค่ความฝัน? "ตอนนี้ Young Suk สงบลงเล็กน้อยเขาก็เริ่มมองไปรอบ ๆ ห้องของเขา
 “Did I live in a room like this?” He wasn’t sure when exactly it was, but seeing as he couldn’t remember anything about this room, it was quite far in the past
"ฉันอยู่ในห้องเช่นนี้หรือไม่?" เขาไม่แน่ใจว่าตอนนี้เป็นอย่างไร แต่เมื่อเห็นว่าเขาจำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับห้องนี้ได้ค่อนข้างไกลในอดีต
 “Desk……” The desk was the only thing Young Suk’s memory matched up with
"Desk ...... " โต๊ะเป็นสิ่งเดียวที่หน่วยความจำของ Young Suk จับคู่ได้
It was a desk that went beyond the feeling of luxury as it overflowed with elegance and grace, making one feel undeserving of it
มันเป็นโต๊ะที่นอกเหนือไปจากความรู้สึกของความหรูหราตามที่ล้นด้วยความสง่างามและพระคุณทำให้หนึ่งรู้สึกไม่สมควรของมัน
 The desk wasn’t made out of manufactured wood, but instead, it was made by carving a tree trunk
โต๊ะทำงานไม่ได้ทำมาจากไม้ที่ผลิต แต่แทนที่จะทำด้วยการแกะสลักลำต้นของต้นไม้
 The desk was fascinating, and the more you used it, the more elegant it would become
โต๊ะเป็นที่น่าสนใจและยิ่งคุณใช้มันมากเท่าไร
Since he still used the desk after he was in his 30s, this was indeed his room
เนื่องจากเขายังคงใช้โต๊ะหลังจากที่เขาอายุ 30 ปีนี่เป็นห้องของเขาจริงๆ
Young Suk shortly looked at his hand
Young Suk มองไม่เห็นมือของเขา
He also looked at his adorable feet that were placed on his short legs
เขายังมองไปที่เท้าที่น่ารักของเขาที่ถูกวางไว้บนขาสั้นของเขา
It was small
มันมีขนาดเล็ก
 It was small enough be a child’s body
มันเล็กพอจะเป็นร่างของเด็ก
Young Suk poked at his leg a few times
หนุ่มซุกโผล่มาที่ขาของเขาสองสามครั้ง
 “Huh?” There was feeling
"หือ?" มีความรู้สึก
 He tried to move his toes
เขาพยายามที่จะขยับเท้าของเขา
 They moved like he wanted them to
พวกเขาขยับตัวเหมือนที่เขาต้องการ
 So he wasn’t imaging when he was standing on the court
ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ถ่ายภาพตอนที่เขายืนอยู่บนศาล
Young Suk was composed even though he was about to shout with joy from the electrifying feeling coming from his spine
Young Suk แต่งแม้ว่าเขาจะโห่ร้องด้วยความปิติจากความรู้สึกที่น่าอัศจรรย์มาจากกระดูกสันหลังของเขา
 “Let’s see……
"มาดูกัน……
” He stretched one leg out of the bed
"เขาเหยียดขาข้างหนึ่งออกจากเตียง
 Then he stretched out the other
จากนั้นเขาก็เหยียดออกอีกข้างหนึ่ง
 He was sitting on the bed
เขานั่งอยู่บนเตียง
 “Phew……
"วุ้ย……
” He took a deep breath and stood up
"เขาหายใจเข้าและลุกขึ้นยืน
 “I… I stood up!!” However, Young Suk suddenly plodded down on the bed, seeing that his legs were trembling
"ฉัน ... ฉันลุกขึ้น !!" อย่างไรก็ตาม Young Suk พลิกตัวลงบนเตียงโดยไม่คาดคิดว่าขาของเขากำลังสั่น
There was nothing wrong with his legs
ไม่มีอะไรผิดปกติกับขาของเขา
 It was just that he had forgotten the feeling of standing up
มันเป็นแค่สิ่งที่เขาลืมความรู้สึกที่ยืนขึ้น
His eyes widened out of happiness, and he started to practice walking
ดวงตาของเขากว้างออกไปจากความสุขและเขาก็เริ่มฝึกเดิน
 His eyes returned back to normal, separate from the feelings of confusion, sadness, happiness, etc
แยกออกจากความรู้สึกสับสนความเศร้าความสุข ฯลฯ
 He only focused on this moment
เขาจดจ่ออยู่กับช่วงเวลานี้เท่านั้น
One step, two step… He continued this movement
ขั้นตอนหนึ่งขั้นตอนสองขั้นตอน ... เขายังคงเคลื่อนไหวต่อไป
 He felt like he could do anything
เขารู้สึกเหมือนว่าเขาสามารถทำอะไรได้
 Instead of wondering how he got into this situation, he was absorbed in the fact that he was walking
แทนที่จะสงสัยว่าเขาเข้าสู่สถานการณ์เช่นนี้อย่างไรเขาก็ถูกดูดซึมด้วยความจริงที่ว่าเขากำลังเดินอยู่
 His heart was so full of emotion that it felt like bursting
หัวใจของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่มันรู้สึกเหมือนระเบิด
 “Young Suk, time to ea……” While in the midst of Young Suk practicing how to walk, his mother came in and made a surprised face
"Young Suk, time to ea ...... " ระหว่างที่ Young Suk กำลังฝึกเดินมารดาเดินเข้ามาและทำให้ใบหน้าประหลาดใจ
The room was warm from Young Suk practicing how to walk
ห้องที่อบอุ่นจาก Young Suk ฝึกเดิน
 All of his sweat started to make a small puddle on the floor
เหงื่อของเขาเริ่มที่จะทำให้เป็นบ่อเล็ก ๆ บนพื้น
 His mother’s face had a cracked expression from seeing her son smiling, even though he was gasping for air
ใบหน้าของแม่ของเขามีรอยแตกจากการได้เห็นลูกชายยิ้มแม้ว่าเขาจะโหยหาอากาศ
 Her face looked almost like a cracked mirror that was quietly falling apart
ใบหน้าของเธอดูราวกับกระจกแตกที่ตกลงมาอย่างเงียบ ๆ
Even in this unusual situation, there was a veil of peacefulness, but it broke then
แม้ในสถานการณ์ที่ผิดปกตินี้มีม่านแห่งความสงบ แต่ก็ยากจนแล้ว
 Surprise, shock, and anger flashed by on her face
เซอร์ไพร์สช็อกและความโกรธกระพริบบนใบหน้าของเธอ
 “Young Suk you… you……!!” Young Suk finally noticed the presence of his mom and looked at her
"Young Suk คุณ ... คุณ ...... !!" Young Suk ได้สังเกตเห็นการปรากฏตัวของแม่ของเขาและมองไปที่เธอ
 “You fool!! What is this! Why are you doing this!?” His mother grabbed Young Suk’s arm and shook it roughly
"ไอโง่!! 
 Young Suk was confused and flustered by the situation
Young Suk สับสนและกระวนกระวายใจกับสถานการณ์
 “Why have you been acting like this recently? Do you know how worried your dad and I have been because you’ve been acting weird?!” Young Suk’s mom spilled out her worries and started to cry as she hugged Young Suk
"ทำไมคุณถึงทำตัวแบบนี้เมื่อเร็ว ๆ นี้? 
Young Suk’s dad quickly came running after he heard the commotion and started to look around the room, his expression soon starting to contort
พ่อของ Young Suk รีบวิ่งมาหลังจากที่เขาได้ยินเรื่องความวุ่นวายและเริ่มมองไปรอบ ๆ ห้องการแสดงของเขาก็เริ่มคลุ้มคลั่ง
Today was a chaotic day for the Young Suk family
วันนี้เป็นวันที่วุ่นวายสำหรับครอบครัวของ Young Suk
 * * * Doenjang jjigae, salted pollack roe, Grilled Mackerel, and lastly, homemade dried seaweed
* * * Doenjang jjigae, ปลากะรังกระป๋อง, ปลาทูย่างและสุดท้ายสาหร่ายทะเลแห้ง
 Even though she complained at first, they were all foods that Young Suk loved to death
แม้ว่าตอนแรกเธอบ่น แต่ก็เป็นอาหารที่ Young Suk ชอบตาย
 The meal, which was cooked with all of Young Suk’s mom’s effort after finding out that her son was okay after collapsing, was getting cold
อาหารที่ปรุงด้วยความพยายามของแม่ของเด็กซุคหลังจากพบว่าลูกชายของเธอไม่เป็นไรหลังจากที่ล้มลงทำให้เย็น
 “……” It felt like both of his parents would not let even a peep out until Young Suk took up his spoon, and the table was blanked with endless silence
"...... " รู้สึกเหมือนพ่อแม่ทั้งสองคนไม่ยอมแม้แต่จะมองออกไปจนกว่า Young Suk จะเอาช้อนขึ้นและโต๊ะก็ถูกตัดด้วยความเงียบไม่รู้จบ
Meanwhile, Young Suk was contemplating
ในขณะเดียวกัน Young Suk กำลังใคร่ครวญ
 “Should I tell them? This…is this even possible to understand?” Young Suk raised his head, which was looking at his knee, to look at both of his parents
"ฉันควรจะบอกพวกเขา? 
 “Umm……” What emotion must they feel for them to look so confused?My eyes probably also look like theirs
"อืม ... " อารมณ์อะไรที่พวกเขาต้องทำให้พวกเขารู้สึกสับสน? ดวงตาของฉันอาจดูเหมือนพวกเขาด้วย
 Now that he saw what they looked like, he started to feel a strong emotion coming from within him
ตอนที่เขาเห็นสิ่งที่พวกเขาดูเหมือนเขาเริ่มรู้สึกถึงอารมณ์ที่แข็งแกร่งจากภายในตัวเขา
 Finally, he opened his mouth
ในที่สุดเขาก็เปิดปาก